Sighit - Collettivo "Peppino Mereu" Tonara
Transcript
Sighit - Collettivo "Peppino Mereu" Tonara
Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Poesias Pro custa terra rosas e beranos Collettivu Peppinu Mereu - Tonara II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Collettivu Peppinu Mereu – Via della Regione 08039 Tonara Casella postale 12 – e-mail: [email protected] URL:www.peppinumereu.it ©2008 Collettivo Peppino Mereu – Tutti i diritti riservati Pag. 2 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu COMUNU DE TONARA PROVINTZIA DE NUORO COMUNIDADE MONTANA N.12 BARBAGIA MANDROLISAI “Pro custa terra rosas e beranos" 2u Cuncursu Peppinu Mereu BANDU 2008 u Su Sòtziu culturale “Colletivu Peppinu Mereu” ètat su bandu po su 2 Cuncursu Peppinu Mereu. S’idea est de afortigare s’iscritura e sa connoschèntzia de sa poesia in sardu. Su cuncursu est dividìu in tres setziones. Sa prima setzione est po is classes de s’I.T.I. de Tonara e de is Iscolas maternas, elementares e mèdias de is Comunes de Aritzo, Atzara, Austis, Brebì, Dèsulu, Gadone, Meana, Ortueri, Ovodda, Sòrgono, Teti, Tìana, Tonara. Sa ‘e duas setziones est po totus is chi olent pigare parte. Po partecipare est a presentare una poesia in rima o in versos liberos, in cale si siat variedade de sardu, chi non siet istetia pubblicada prima. A su primu postu s’ant a premiare duas poesias, una in rima e una in versos liberos. Su primu premiu € 600,00 Su ‘e duos € 400,00 Su ‘e tres € 200,00. Sa ‘e tres setziones est solu po is tonaresos. Po partecipare est a presentare una poesia in rima o in versos liberos, iscrita in tonaresu e chi non siet istetia pubblicada prima. Su primu premiu € 400,00 Su ‘e duos € 200,00 Su ‘e tres € 100,00. In sa poesia si podet foeddare de unu tema seberau a pragere. Sa poesia si nne depet ispedire in deghe copias, ponenno sa setzione foras de sa busta e chentza mittente, a-i cust’indiritzu: Segreteria de su Cuncursu: Collettivo Peppino Mereu Casella Postale 12 08039 Tonara (Nu). Po partecipare ddu at tempus finas a su 20 ‘e magiu 2008. Is premios s’ant a cunsignare in su Teatru comunale de Tonara. Su bandu, su regulamentu e s’ischeda po s’iscritzione a su Cuncursu si podent istampare da-e su situ www.peppinumereu.it. Po ateras informatziones si podet mutire ai custos numeros: Tel. 3203312724 Tel. 3476822574. Pag. 3 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Sa Giuria Antonietta Dettori Franca Piras Tonina Paba Attilio Loche Paolo Pillonca Pierluigi Lacroce Peppe Carboni Pag. 4 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A BABBU de Raimonda Sau Segunnu premiu – Versos in tonaresu Sa berrit’apiccau as a su tzou fininno ses s’ierru in su foggile morind’e frittu dae s’impuddile pippiu pittiu ses torra de nou; t’amentas solu de pasch’e abrile canno ponias un’estire nou, de turrones e durtzes unu mou e de amigos prenu su cortile. Torrau innocente chentza jogu non ischis prus cun chie foeddare, is pippios si fuin de su fogu i mannos tenent’atter’e pentzare: como prus non perdes sa passentzia, tottu bies cun indifferentzia. Pag. 5 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A BOIS ANGHELEDDOS DELICADOS de Antonello Arba Da chi nos das sos fìzos oh natura daenolos sanos e pienos de allegria non garrigos de males e isventura daenolos privos de ogni maladia de modu chi dae sende minoreddos connoscant giogu e non angustia ghit’ant de iscontare mìschineddos? lassa chi vivant in serenidade comente meritant sos angheleddos daelis su donu de sa sinceridade, faghelos crescher fortes e briosos e non Iis neghes sa felicidade! ma si ti parent troppu e infadosos sos desizos chi tenzo in coro meu pedi azzudu a sos santos gloriosos pedi azudu a s’Onnipotente Deu e soe seguru chi ti tendent sa manu issos chi abaidant a su mundu intreu soe seguru chi Deus Soveranu, Miraculosu e Supremu Creatore azudat dogni coro a viver sanu. S’azudu de pedire a Deu Salvadore pro custos angheleddos delicados est unu mundu pienu de amore: chin campos de fiores profumados pro bi poder currere e giogare e milli e pius donos incantados ma si ancora ti potho infadare un ultimu desizu Deus Virtuosu e ti prego de mil’accansare, Iassalos chi appant dogni gosu, azzende d’amore eternu sa fiama, siat dogni pippiu bundanziosu de carignos dados dae babbu e dae mama. Pag. 6 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A CICITU de Serafino Saba De Tonara ses unu vantu De sa zona ses balenti cantadori De poesias canzonis espertu cumponidori Chi ti prascidit a fait connosci cun su cantu Cosas bellas chi toccat’a imparai Montanaru s’esempiu t’at donau Peppinu t’ispirat su cumponimentu Zertu! In donascioni tui d’as tentu Cun coru po is aterus d’as usau Po rendit grazias e de grazias a torrai Liggendi Galusè is poesias tuas app’ascurtau Conoscendi logus familaris e parentis De is penzamentus tuus riconoscentis Deu puru senz’essiri acunnotau De ti hai connotu mi pozzu bantai Sì, po is cosas chi has iscrittu Ma in prus po hai partezipau At unu incontru de aterus fradis invitau Cumprendendi d’essiri fradis o Cicitu De Deus, po’ in terra at Issu ringraziai Happu tentu meda prescei scirendi Chi de s’Eucaristia ses straordinariu ministru Portendi a is aterus in s’Ostia Gesù Cristu E cun fueddus is doloris cunfortendi Donendi at s’anima su modu de si salvai Tottu custu dopu chi has connotu Deus me is fradis de su Cursillu De mei non has at’ bollit cunzillu Poita chi donat s’anima e su coru tottu Aggiudat sa nostra e is ateras gruscis a tirai De t’agatai sanu mi bollu augurai Su salludu chi ti mandu arriciast cun prescei Me is preghieras tuas regordadit de mei In modu chi Deus si pozzat aggiudai A sighiri s’opera cun sa Speranza e sa Fidi In modu chi nos pozzaus fairi lassend’a Issu a dizidi. Pag. 7 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A DEISEGUS A SA PORTITA de Giovanni Maria Pala Lassal’abberta sa portita, lassa ch’intret isprinna ‘e sole, dai troppu tempus so appitta de tebiu raiu chi mi consòlet como chi, cun tzertesa, est arrivida sa etzesa. Irghinzila cussa portita cantu bastat pro chi sa vida mi potet faghere una visita disizada che bon’amiga, mi mustret tottu sos colores chi an in premiu sos fiores. Falala, como, sa portita, lassami su carignu ‘e s’appasigu, sa sera incabasciada e fritta m’approntat, belenosa, unu garrigu chi, so seguru, no appo a rescìre in palas, irbriadu, a lu ighìre. Cunzala cun su ganzu sa portita, serrala e dalli unu gjiru ‘e iae, pro cantu cussa etza malaitta, cumpiaghendesi de sa mia piae, che padrona intrat, chena tzoccare, ch’est arrivìda s’ora de andare. Su balcone est oramai irbarrizadu, brincadu ch’est s’istantarolu, su logu desertu e abbandonadu, ingjieladu e tristu in donzi agnolu, su corpus sutta ‘e terra sepellidu s’anima in biazu chirchende annidu. Pag. 8 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A GIOVANNANGELA de Augusto Marini Ancora est sepultada in Gennargentu S’isposa de Stochinu su bandidu, da ‘e chi est morta, hat Iassau avvilidu cuss’animu chi giai fiad’in turmentu. Como carinniendi d’est su ‘entu A cussu corpus siccu, nudu e fridu, in roccas silenziosas est siddidu non bi sunu preghieras, ne’ lamentu. Inue ses non l’ischi’ perunu l’ischidi solu su Divinu Amore, sos anzelos e sos santos suos. Cussas arrocas solas fianta e sunu ma ispero chi bi siada unu fiore a crescher supra cussos ossos tuos. Pag. 9 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A IS ANZIANUS de Carmen Sanna Candu si càstiu o caru becitteddu, o cara becittedda, mi bèidi de pensai a sa vida chi ei’ passau e a cantu problemas ei dèppiu affròntai. Giài de pitticcheddus toccada a traballai gràisi fianta is traballus si segàda sa schia ma tottu pigaiaisi cun prèsciu e alligrìa: cantendi cantendi sa fa n’di tiraiaisi, bodendi sa spiga, sa bingia marrendi, pascendi is brabeis, bittendi sa linna, pipius càstiendi, e u ‘otta a sa scida toccàda a fai su pai, troppu sa cosa ‘e fai! Andai a iscolla fudi troppu bellu puetta de su traballu fu meda pru’ ligeru. Sa gherra ei passau troppu sa timorìa, azziccausu si cuaiàisi m’ein’sa figumurisca. A chi fudi militari o arricchiamau obùru presoneri, is bombas de accanta ei dèppiu supportai, po medas’annus attesu a sa famiglia mammas pobidas e fillus in domu aspettendi... cantu daboris ei’ deppiu suportai! Pag. 10 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu In moi ca seisi beccius in pagusu s’àscuttanta, chi si nàrada larediaus o antigus de bidèas, ma su coru de s’anzianu è preu de sabiesa e a co’ ‘e ‘a ‘eccesa puru sa mobedìa tòccada a imprassài, custu no’ è propiu giustu a postis de ua’ vida passada a trumantai. Pag. 11 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A MINNANNA VALENTINA de Maddalena Spano Sartor Calda e assiguranti era la to’ mani supra a li me’ parui di stedda. Folti e prutettiva la to’ passona abblandaa li me’ schessitai affittivi cu un babbu e una mamma troppu impignati da la pilea di campà. Pal me sciuarai li fiori più beddi, la meddu fruttula. M’appiccai a l’alburi la bancicaiola pa’ fammi bulà. “Una dì bolarai che una runduledda!” La solti m’ha cilcinatu l’ali, ma hagghju sanu lu cori, una neula pulpurina lu cigni prutigghjendilu candu la timpesta ghjabbosa. Hagghju li me’ agnati d’umbra, palchì la ‘ita è fatta di luci e umbri ma puru di grillandi di soli in una allegra dansa di stelli. Pag. 12 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A PEPPINU MEREU de Francesca Dessì Sa losa tua no est ismentigada ma est prena de frores che giardinu ca sa poesia tua est apprezzada e lastimau su breve tuo destinu Ogni poeta iscriede versos bellos po onorare a tie, caru Peppinu funti violas rosas e gravellos chi essint ispontaneos de su sinu Mancari siat male cuncordada arritzi dae me puru una poesia cun meda affettu a tie dedicada In mesu a frores bellos est naschia pitica e umìle, ca no est coltivada est po sa losa tua custa” ZINZIA.” Pag. 13 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A PEPPINU MEREU SU POETA de Maria Murgia A Peppinu Mereu su poeta dedico custa sarda poesia chi sa metrica poi no est perfetta ddu lasso giudicare a sa giuria mente finì e grand’intelletu sa bellesa ‘e Tonara à decantau versos prenos de profundu affetu a sa idda natìa à dedicau iscriendo de montes e funtanas abbas ciaras friscas cristallinas arregordos de festas paesanas femminas bellas chi parian reginas À denunciau s’ingiustizia sociale sa poberesa contro s’opulenzia ca à sufriu po custa differenzia chi a su coro t’à fattu tanti male e in i versos tuos su lamentu po s’abbandonu ‘e sa bona sorte su coro prenu ‘e trumentu po sa vida minada de sa morte mamma morta chi fusti in pìzinnia pagu tempus e babbu puru è mortu de issos mancau t’è su cunfortu às connotu bisongiu e carestia ma in sa poesia tua tanti cura a lodare principios de valore amicizia sinceridade amore chi in sa vida sun gioia o amargura como Mereu chi torràsa a naschire a Tonara non da connosches prusu asfaltu in su caminu e Montesusu in macchina ias’arziare non bendente prus turra nè tazzeri non c’à carretta n’è carrettone ma prosperosa industria e turrone po su gosu nostranu e furisteri is poesias bellas chi às’iscritu ant’ abbarrare a eterna memoria cun’ issas ses passau a sa gloria de fama e de onorese às dirittu ses mortu giovaneddu ma fus mannu de coro e de animu piedosu como sa gloria e s’eternu riposu godi cun mamma e babbu senz’affannu Pag. 14 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A PIPPINU MEREU de Pascale Puligheddu Car’istimadu Pippinu Mereu vivimos tempos senza recreu e non tenimos atteru isettu si non de patire ispissu s’aprettu. Ca nos cumandat razza indigesta de arrogantes puddos de casta chi non nos lassan mancu sos ojos pro podes pranghes supra sos mojos. Pusillanimes politicos senz’isprene nos suno ispurpande de cada bene a sero si picciulan in televisione ma jai s’attovian pro colazione. Prus non s’ammentana su do ut des e non dividini mai pro tres gai su governu chin s’opposizione intrega si che pappan sa ratzione. A su populu chi a’ sempes dadu in su bisonzu si l’ana irmentigadu sarvu a li torrare su titulu de sovranu cando a sa buscia ghettat sa manu. E tue Pippinu avias s’illusione de una grande nvoluzione chi dae sas urnas elettorales esseret toccau tottu sos littorales. Mancu credimos prus in su votu sos chi amos connotu su terremotu in custu aprile duamizaeotto su credo est mortu de Giagu Siotto. E dae su nazionale isconcuassu Si ch’essit lichidu su solit’assu arsu chi a’ fattu iscopa a re bellu e si ch’a’ piccau primera e lillu Sos oros mai li suno mancaos ma chin sa politica los a’ moltiplicaos issu chi tramudat s’abba in binu e su poveru che lu torrat mischinu. nos podede narres su chi chere’ ca de s’informazione est su mere duncas si una die de carchi cosa est certu s’incras a s’idea contraria est apertu Atteras duas vortas pro nos sarvare nos a’ lassau che naufragu in mare. Como a s’economia cheret ponnere ala chissai chi no andet tottu in ora mala. Comente vies su mundu chi as lassau Pippinu, in tribulias l’appo accattau E si mancu como at a cambiare pro more tua sigo a protestare. Pag. 15 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A RENATO PODDIE de Giovanni Sulis Dae meda is noe sorre(s) no assignanta diploma ca totale es sa mancanza de poesia unu branu e nieddu es s’avvenire; ca po cussu rimpiantu tegno, ca seo in parte, po me fis sa menzus cosa asi tott’is abitantes da sentin sa nostalgia ca po minor’e po mannu fia gioia e recreu mentres como intenno fissu e solamente lamentos dae meda is noe sorre(s) a Renato is complimentos ca du epeus a issu ch’in sa idda de Mereu nessi una orta s’annu foeddanta ‘e poesia ma est troppu paga cosa po is medas amantes de sa nobile arte ma dae oe ispero tantu custos convegnos a sighire e meda prus fittianu asi resta s’isperanza mancari sia giai in coma de non da lassare morre. Pag. 16 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A SA LIMBA de Maria Giovanna Carboni Su millenoeghentobarantotto ibettat in memoria pro sa Costituzione; in articulos iscrittos in italianu e latinu, sa limba de Sardigna est diventada ufficiale. Siat puru cun affannos, cricant is Ischentes su limmaggiu de alleanza, dae Tàthari a Casteddu da Aristanis a Nugòro in su vocabolariu sa grammatica esatta, preguntanno, cun costanza, po iscriere in poesia e paris in amistade a memoria futura; pro su Sardu est onore, in limba chistionare. Su millenoeghentobarantotto est passau a s’istoria pro sa Declaratzione de is Umanos Dirittos; iscrittu dd’haiat Peppinu “fizos de un’insigna, liberos, rispettados e uguales” Sunt passaos sessant’annos, de sa terra is Potentes, paris in adunanza, cun unu solu foeddu e s’iscritta de oro, nant “chi in su ditzionariu, omnia foeddu s’agattat e de ogni limba s’usanza; e s’Umana Zenia, pro sa sua identidade, chistat sa sua cultura e de sa limba su valore; S’annu de arregordare siat su Duemilaotto” Pag. 17 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A SA LUNA de Antonio Porcheddu A tie chi da-e altu nos abbaidas su chelu nieddu est tottu su tou sos innamorados, tue ammalias poi giras sa cara, ed est unu die nou. Lassas su chelu a su chi solvet sa nie in colore che a tie, ma pius caldu nos faghet lughe po pius de mesa die e in s’istiu si ch’andat pius a taldu. Sos americanos hana cominzadu un’atter’era hana postu su primu pè cuntentu e in sas costas tua, una bandera po t’ammentare de cussu momentu. Sos canes maccos faghes baulare, cando su sole ammuntas ogni tantu dae tottu su mundu ti faghes ammirare e nos lassas cun d’una cara ‘e ispantu. Pag. 18 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A SU POETA E GALUSÈ de Antonio Puddu Mereu de Elicona fis’ isbrigu parente de Calliope e de Talia me in s’altura sutta su montigu in Tonara as tentu sa nadìa Fisti in versos poeta prodigu fattu as realtade e fantasia oe su sardu modernu e antigu tottus cantan sas tuas poesìa Es chi su male ta giutt’in ingannos de giovanu in manera prus molesta però famosu cun poetas mannos. De tottu sa Sardigna a manca e dresta sunu partecipande tantos annos sos paesanos preparan sa festa Pag. 19 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A TIE CHI TI NARAN POETA de Francesco Delussu M’intendo s’anima mia ch’est pasande in terra furistera de appentu in cue, mancu s’alinu ‘e su entu che colat po m’ispertare sos cussizos e biazo chin sa conca ‘e sos disitzos iscriende su ch’intendo e sò pessande. Non bido prus s’isteddu ‘e custa sorte in sos chelos istranzos isconnottos inue m’ammentana sos annos caricottos po mi dare cuffortu in carchi luna, ca m’intendo che fuida sa fortuna so che presoneri feridu a morte. Sa prima lughe paret sa prus bella chi ischidat in cust’anima sas gammas pintat in su coro cuddas frammas che un’ìspera chi s’isticchit in sa cala in die ‘e temporada , die mala sone toccos fadados de un’istella. Versos de oro in sa mente chircade ch’inghiret montes, baddes e pianas po ch’intrènet in sas grobes fittianas tesside rimas sardas tintas d’oro lassade custu messazzu che tesoro po sos bennidores de s’Umanidade. lnditammus a mannos e minores su sensu bonu de custa limba sarda iscriende intas pacu o a ora tarda su suntu ch’est mancau in custa era trocchimulos in zusta camminera po torrare a connoscher sor valores. Coronade custa terra ammajadora faghide donu mannu a sa natura po la render prus bella prus madura intrade a mesu ‘e coro a l’istudare su limbazzu de poder tramandare canticos de poesia incantadora. Poetas sardignolos de custa Terra chi currides che frummene a su mare in tempestas de entu po chircare cuddas grobes bellas e profundas chi las trozican a moda ‘e zertas undas e las tinghen de paghe non de gherra. lscrittos distimonzos de Sardigna ispianana s’istrada chi sighimmus camminande in cust’era e resessimmus a trozicare in poddiches sa pinna. Pag. 20 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A TOMMASU ONOFRI de Giorgio Garau Sa vida t’hat leadu su balente, in edade tenera e minore, in d’una notte abbuerada e fritta, rapidu dae sa manu malaitta, de mamma no intenniasa su calore, e babbu, muttias inutilmente, ispero chi no appese suffridu, o Anghelu a ogos che i su mare interradu senza mancu mantu, ca, ispezzadu an cussu bellu cantu, ispezzadu an su bellu giogare, ispezzadu an cussu bellu nidu, drommi pizzinnu, drommi in sas istellas, in pizzu de sas nubes, culladu dae sa luna in mànu a su Divinu Creatore, ses arribadu cun tottu s’isplendore e, t’han collocadu in sa prus bella duna, cantadu dae sas animas prus bellas, isa sos giogos chi asa disigiadu curre in sas nues, e ola che istore paris, cun atteros Anghelos minores, ca in s’arcu ‘e chelu formaisi sos colores. T’arribed unu basu cun amore Tommasu pizzinnu isfortunadu Pag. 21 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A TONARA SU MEU SENTIMENTU de Giovanni Andrea Zucconi A Tonara su meu sentimentu l’isprimo cun istima dae coro pro Peppinu su nobile tesoro funtana de poeticu talentu poeta illustre de su Gennargentu fizzu de sa provincia de Nuoro mastru c’ha’ meritadu s’albo d’oro meritat ogni giustu complimentu custu veru fizzu de s’Elicona e’ gia’ chentusett’annos ch’est assente dae sa nobile vida matrona pro su populu sardu e’ presente adornadu d’una irde corona intrecciada de laru fiorente de Mereu s’illustre musa rara restat vivente pro s’eternidade si sos versos affundu valutade analizzade totus su chi narat osservade su sensu chi declarat cun sentimentu de abilidade aggiunghide sa nobile bontade c’at dadu custu fizzu de Tonara Tonara, mama vera de Mereu mastru de sa poetica cultura immune dae macchia de neu impressa restat sa sua figura dotada de affettu cun recreu pro s’epoca presente e futura Pag. 22 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A UN’AMIGU TZEGU de Carmelo Sulis Mai! Severa cundanna hat dadu Corte, chi si siat in terra riunida, unu a esser mortu pro sa vida e biu a esser solu pro sa morte ... Tottu pro curpa de un’amara sorte chi as tentu contros accanida. O Giuanni ti prego d’esser forte pro supportare serenu s’isfida. Pro cessare accoitu custu tortu seo preganno su coro e Gesusu e prego semper’a nostra Signora. C’a esser gasi est peus d’esser mortu ma sos mortos non devent morrer prusu mentres chi tue morrer dese ancora. Pag. 23 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A ZIU PEPPINU MEREU SU POETA de Antonio Serra A ‘Ziu Peppinu Mereu su Poèta Deu nci tengu de siddu rigordai: Po su cantu cun rima perfètta Ki’a is Sardus sat boffiu lassai. E‘ sa Sardigna ddi rendid’onori Oi ‘Amendiddu ‘po fillu dilettu; Prusu Tonara ddi tenit amori Cun prinzipiu de Maternu affettu. È ‘ Galusè sa boxi ‘indi ‘estendidi De candu issu s’Acua ddi cantàda: Issa su sensu beni ‘cumprendidi Ripassendiddi cudda’ serenada. Po dd ‘iscaresci s’antiga tristura È ‘sa pena de candu ddu biada: Torrendi ‘mali foras ‘de misura Po ‘sa ‘maladia k ‘issu teniada. Ma de cantai non si fiat firmau Mancu ca sa morti portad ‘ananti; E’ a’unu bratzu ca ddi’ad‘afferrau Si’ diffendiada ‘ke’ unu Giganti. Incantendidda cunin sa poesia Fadend‘ a modu de non si cunfundi: Si mostrà prenu de’ bell ‘allegria Issu ‘a s’appèllu po pod’arrespundi. Pag. 24 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ABA DE MAIU de Paola Ibba Miscali Est proinde, àfines proede. Una ucada de aba, pro sa campagna sidia. Su maiu froriu, cuddu de sos amentos meos de pizzinnia, est zai ingroghidu; comente sos ortos et sas campuras, comente sas coronas de cagaranzu chi teniamos in sas manos; giughindelas de domo in domo, de un’ighinadu a s’ateru. Cando sa jenna s’aperiat Cantiamos sa canzone a Maimone: “aba cheret su laore, aba cheret su sicau, Deus siat laudadu”. Et a su manzanu chitzo S’intendiat sa pregadoria De sas feminas et omines Chi cun fide sinzera Sighiant sa protzessione Pro beneigher sos campos. Et oe. . .no pius Maimone, no pius Rogaziones de maiu. Zente sidia invocat: Una ucada de aba, lughida sinzera Pro sanare sos males de sa terra. Pag. 25 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ADIOSU AMIGOS ADIOSU de Francesco Angioni Adiosu amigos adiosu, no sezzo piùs intre a bois in su piùghere de sa carrela, lasso su calore de su fogu pro sa lughe fritta de sas istellas. Sos cantos mi sìghin, ammentos de pizzinnìa tzega, happo giradu s’ultimu cuzone de su mundu pèrdidu in sa lughe de sa ‘ia oscura. Fia cun a bois hoe so cun a bois hèris, s’abba iscavat su piùghere cancellat sos sìgnos de s’umbra mia niunu ìschit in ue mi incamino. Su destinu comente su ‘entu frantumat in rena sas roccas de sa vida e su ‘entu si segat in alènos comente sos destinos humanos, movo gherra a s’universu su grande sambènadu de su ripudio humanu tremat a sos tres toccos de su coro pulsante de sos frades happo regoltu sa ‘este de sos antenados m’affiànzat su corpus protettiva dae sos fendentes de su destinu humanu, cun issa prego in anti a s’iscala in anti a sa cascada, in anti a su sepulcru herede de antenados infeschìdos comente frizzas in sa memoria, perunu isparu de cannone hat a sighire sa morte mia perunu piantu de fèmina hat a sighire sa morte mia solu sa ‘este candida hat a covaccare sa cara mia. Adiosu amigos adiosu dae a mie infidele de sos sonnios bostros pinto de azzurro sos sonnios mios tracciende rigas de sàmbene rituale, in su silenziosu rùere de sos feticcios creschet s’àrvure de sa fratellanzia e subra ‘e sos rattos brincat su leopardu maculadu, salmodiende preghieras in su notte istelladu, silenziosu inquilinu de su nudda. Pag. 26 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu AMENTOS de Basilio IIio Deidda Peppe Mereu, su poeta e rima De cussos de disprezzu e de amore A sa musa at dad’affett’ e istima Cantende cun su versu ‘e pecadore Fit sempre contra, a sa tirannia Giovanu ma sufrinde, cun dolore In cuddos annos, de sa giovania Improvvisende, cun poetas mannos Fattend’isfida, a sa maladia Contr’a s’erricu de falsos ingannos Chi fit egoista e prepotente Fattende solu dannos supra dannos Trattaiat s’oziosu, su delinquente Che una cane fea mossidora A custu male fit sufferente Sa limba fit furcada che colora S’in logu issu bidiat diffettos Poniat lega onz’una umiliadora Chistionos cuddos, pius imperfettos Contr’a cresia e su bigotismu Pro mala sorte non daiat rispettos No accettaiat sa dotte ‘e fanatismu Sempre cheriat esser libertinu Non che ai cuddos pienos d’egoismu A s’operaiu li fit vicinu In su tempus de sa padronanza D’onzi traitore li fit unu cainu Contr’a chie usaiat arroganza Ma poetende, pienu ‘e talentu Che cane lu teniat a distanza Anima chi aiat sentimentu A Tonara at dadu ment’e coro In d’onzi ora, in d’onzi momentu Custos fizos ti braman che tesoro Sias continu ancora de guida Ti faghen su retrattu cun decoro Chi Tonara siet semper unida Cun affettu ti pottat amentare Animosu tue lo des cunfortare Cun bramosia dae s’atera vida. Pag. 27 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu AMENTOS CHI SUNT GHIA de Giovanni Antioco Mura Cantigos istuzados in s’ amentu ghiant intro fitianu caminu, istiga segura a onzi mischinu bortant netzessidade in nobilesa, faghent estrosa fintzas poberesa prapande su dolore ‘e patimentu. Poetande ti ses ziradu in tundu apuntadu cun atrividos bentos, messazeris de bisonzu e lamentos, ingiustitzia foras de mesura, nos amentas chi donzi criadura gosare depet dultzuras in mundu. Rimas intessent innidos talentos parent utios de friscu lentore, brincant selenas fiore in fiore ninnadas dae allirgas mariposas, comente antigas mitzas budantzosas faghent sentidos fraile ‘e imbentos. Istasones amenas imprentadas in s’intragna de buscos e trainos, si mentovant che terrenos ighinos crocolande muinant in funtanas, annestriant istrobosas matanas cantande impare cun boghes torradas. A manzanile movinde in padente s’atopant bivos sonos e colòres, dechidos rajos de friscos arbòres nos dant sos menzus afficos de vida, nobilitant prodizosa arbeschida estrosos versos in ischida mente. Cun s’inditu ‘e disizadu iscrariu mudas in poesia àndala umana, impitande voluntade galana ispricas cun sa limba decorosa, e si faghet sienda allibregosa, cabizande mindigu lunariu. Tue s’isteddu giaru ‘e firmamentu a frades sardos amustras ficada, discantzas sa traballosa torrada a terras cun isperas in fiore, crescant sustentas da crispu suore irdes pandelas subra Gennargentu. Pag. 28 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu AMENTU E SOS SENTIDOS de Mario Serafino Pronteddu Sentidos de una borta, C’azis lassadu in su coro una trassa, Iscanzada una porta, E mesu prena cuss’umile tassa, Sonnos de pizinnia, E casteddoso in artu solu ebbia. Fini nieddos brundos, Durches amenos e sentimentosos, Misteriosos profundos, Ranchidoso e abortasa ispinosos, Mudicoso e arcanos, Chene resone chin modoso istranos. Fistisi a s’arveschida, De cust’andala longa e tortuosa, Mi pariada in creschida, E a cada passu sempres menzus cosa, Imbezes pacu bene, Fit tottu illusione tene tene. Ma jeo risulanu, Intas gasi sighidu hapo su contu, E chi su coro in manu, Mi so prestadu a donnia cunfrontu, In sa confusione, Fipi sicuru de tenner reione. Za mais presentadu, Semenes chi su campu sanu hat rodiu, Non bos’ hapo lassadu, A mi cunvincher a sa vendetta a s’odiu, Ca cussu sentimentu, L’hapo aborridu in cada momentu. Fattu hapo una fasche, De cussa sida de arvore galanu, Pro minde pode pasche, In’Attonzu, in Ierru e in Beranu, Ca tando poto murche, A ispruma, cando sa linna est durche. Como as’ iscuricada, De custa vida ites chi hapa fache? Collo apare s’intrada, De affettu, de amore e Santa pache, Son cussos sos sentidos, Chi mi sone abarrados sempre ischidos. Pag. 29 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu AMMENTOS DE PIPIA de Carmela Carboni Candu fia pipia, si biviat in carrèlla. Non naiaus tittìa fiat una cosa bella. A cùrriaus a muntòne immentanno onnia giogu, senza nudda cun amore e sa notte cara a fogu. Essinn’a Arasulè, a camminu de Coa’igna, arribaiaus a mèè mèè, gioganno a coilla. Da e Catzolaghedu finzes a Pratza manna una ghenga de fedu e nemmos a una banna. Sa campagna coltivada fud’ a cropos de marrone, chi s’annada fiat mala po nudda su sudore. A boddire sa linzola poi sa castagna, a mignanu a iscola a merie in campagna. Est tottu cambiau cun sa televisione. Su tempus est passau sunt figgios de segnore. Non ischint immentare tenent ogni cuntentu, si ponent a giogare timent finzas su bentu. Is pipìos de como non tenent libertade prus de sa enna de domo non si podent allontanare. M’est benia tristura passanno in Camineddu est creschìa sa verdura non passàt prus pizzoccheddu. Passaos funti barantannos da-e canno seo emmigrada, ma is prus bellos annos ddos’appo passaos in Tonara. Pag. 30 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu AMMENTOS .... PO UN’ ISTRINA de Franchisca Sanna Torrau m’ est a conca su trumentu de un antigu amadu disizu in custa die m’est fintzas fastizu ne lasso de penzare unu momentu. Isteddos lughentes chentu e chentu happo in mente, nottes de passizu... cando in zoventude cun assentu tenia sos sonettes a manizu. Luego.... sa rima mia po Peppinu bolat ca de sa limba est cultore istimadu oe m’ hat zucau sa vena. “O gentile Tonara” a boghe prena vantas una pandela, unu fiore ch’in Sardigna est incantu ‘e giardinu. Pag. 31 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ARREGODOS de Giorgio Garau De s’infanzia, chi no ha nostalgia, momentos bellos, tengo in sa mente, sa vida, fiat gioiosa e colorida, e su calore intennias in sa gente, i giogos cun oppares e cumpagnos, su luna monte, e su caddigaddone, s’amicizia, su cummidu po is istragnos, sa cadenzada murra in s’istradone, festas organizadas dae artistas, cun tradiziones puras e genuinas, s’isprìgada in sas funtanas friscas, cun sos cantos de i bezzos a battorina, sa cursa de is saccos, e a molente, i fortese attaccaos in s’ilione, cussos soddos, po sa festa da is parentes, s’abilidade de arzare a su pinnone, cun tirolla, e de linna i fosìles, giraiaus a tottu die sa foresta, cun frades, amigos e fradiles, fiat sempe motivu de fae’ festa, calaiaus in sa zona de Contonera, po coccoro, e linzola a iscuttulare, sa bellesa fiat su biede sa corriera, e sas trumbas si faianta ammacchiare, in sa brasa de sa giminera, coianta patata cun chinisu, brusada, crua o in attera manera, non no si faiat perunu crisu, a muccu, iscurzos in onnia corruncone, cun caddos de sammuccu e arresoias, faiaus linna po su foghillone, e iscolaiaus is tassas in is coias, su bene de is animas, in sa idda, fiad unu momentu de allegria, su pischeponte, paris cun s’anguidda, orrostinno ogaiat profumu de magia, giogaiaus a settemesu in sa muredda, faiaus timmede i feminas a lenzolu, annaiaus, cun mazzuccos e a padedda, po assucconare cun sa lantria chie fu solu, Pag. 32 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu s’amicizia fiad una cosa sentia, e sa forza faiad in s’unione de s’amigu mai si faiad ispia, megnu surra, chi calare in cunfessione, sa purzigada pigaiada a pappignu, ma i nioso, fianta sa nosta passione, s’appartaiaus po fumare ilighignu, e cun s’icicla calaiaus a s’istazione, fiaus chenza rivistas e giornales, chenza giogos cun sa tecnologia, su rispettu tenìaus poi is animales, s’aquilone ddu faiaus de iscraria, po su pane cheliausu a ddu essere, po abbarrare sa notte senza ormire, e po biede su mignanu abreschede, po is istorias de i bezzasa ischire, sempe mi faiad impressione, canno, po bisognu familiare, ozzidiant su proccu o s’agnone, cun ordine de ddue presenziare, cuss’iscriulu mai mi seo iscordau, de sa bestia, po s’agonia e s’affezione, ma Babbu m’aiad insegnau, sa differenzia tra bisogniu e commozione, e ddos at sostituios custa sociedade, cun orecchinos, e piloso a rasu, cussos pippios senza malignidade iscurzos, cun su muccu in su nasu, e a custos bellos giovanos de commo, chergio narre cun tonu decisu, ca is tempos de santu sezzinnommo, bos’auguro de ddo biere in d’unu isu, cantu fia bella nonna cun su fusu, is istorias de nonnu, e po finire chi dae su nostu bellu Montesusu cussos tempos torrent a frorire. Pag. 33 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ARRUMÒRIU DE MARI de Tianni Mascia Em’a preferri s’arremòriu de su mari a-i custu aboxinai atrupelliau de cust’umanidadi stramancada. Em’a preferri su sciampullai de s’unda e su fragu de su sali de is cius bècius a-i custa cursa de cust’òmini avolotadu chi andat e andat sen”e sciri aundi andai. Ma imoi, su chi m’aturat de sa dia, est calincuna pimpirina arrubiasta de su soli chi a pagu a pagu si ndi andat a dromiri e spraxit a ingìriu is primas umbras de su mantu nieddu de su noti. Calincunu lampu a luxi de luna, in s’interis, carinniat is pentzamentus lèbius de is ogus chi mirant atesu. Su chi aturat de custa vida sunt is sonus ermosus de is arregordus de follas de esistèntzia arrutas e torradas a nasci a su ritmu de su tempus chi bandat e benit sen”e tempus in is arrastus de su prexu e de su dolori chi s’at laniadu s’ànima. I est custa temporada chi arremolinat in is intrànnias, chi si fait naigai faci a terras de atesu pispisendi paràulas de sonu sulenu aundi s’unda si nd’andat aillargu. Pag. 34 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu BARBAGIA de Raffaele Piras Allonghiant bratzus a celu is suèrgius; didus de folla cìrcant de ddu frisiai e intèndis ca ddu tòcant candu trinnint. De su letu de is cristas amajàdas de su nuscu arèsti, in sa bìlla notùrna intendu in cara su pruìni de is steddus, Barbagia, ‘Nci aciùvat su sentìdu in su firmaméntu chi obérit paginas ìnnidas a s’anima speddiòsa. Manus bìrdis aguàntant scivèddas di acua innui sa luna sprigat sa magestàdi. Est beranu! Bùddis de nuscus e innus di amori, terra de martìriu e dolori. Emotzioni di allogai ti mirai a sa primu scidàda e ascurtai su pispisiu chi crèscit. Ses artari candu sa nea ‘ndi pèsat su doséliu; pendèntis de prata is ispèndulas, cannàca donnia arriu. Ecisèris is montis chi ascùrtant su cantu de is fillus. Luègu s’hat a lassai beranu e a su saludu chi s’hat a fai sainèndi bandèras de circhiòlla, heus a respundi pesendindi cun pena crescènti is nostas téssias cun chirriòlus de lana chi cresùris strupiàdas e brunchiònis annieddigàus sighint a ‘nd’arrancai a is tàllus. Pag. 35 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu BELLA SE BELLA SARDA de Basilio Sardi Bella se bella sarda se poesia su sardu e cuntentu custu coro in sa idda de Tonara tesoro In sos martires de Fonne de nia che brinchende su crabolu moro Totu su coro pare cun Maria in Teulada de Marchesa bia che totu sa natura cun sa dia Pag. 36 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu BEN’ARRIBAU BERANU de Antonio Lampis In su Celu limpidu cumentzant a si bidi is primas rundineddas chi bolant cantendu s’innu a su Beranu. In sa ia prena de luxi e de coloris giogant cuntentus is pipius currendu e tzerriendu. De is fantanas e portas abertas po intrai s’aria pura e profumada de Beranu s’intendidi sa boxi biada de picciocas cantendi prexiadasa sa cantzoni po s’amori chi ant sognau e disixau. In su stradoi e me is prazzas passillant copias de picciocus e picciocas arriendu e scherzendu po nci passai s’ora in su sobi chi cumintzada a calentai. Me is sedilis de donnia prazza pensionaus, operaius e mandronis si pigant su sobi fueddendu de su passau prenu de treballu e de su presenti pagu seguru. Me is mureddas de medas domus feminas de donnia edadi pigant sa friscura oras e oras arrexonandu e, ....... . critichendu Ben’arrìbau Beranu! In tui cantu sa natura floria e profumada cumenti una bella piccioca bistia a festa e pronta a sposai! Pag. 37 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu BIDDESI DI DEU di Giovanna Maria Mela Biddesi di Deu Sò li monti d’Aggju Fatti da un Saggju O liscigati da li mani. Commu sò falati Cussì sò imbarati Piddendi folmi strani D’olchi e d’animali Di mostri e di passoni, Opuru cullucati Cu impegnu e cu intinzioni Pa esse ammirati Da tutti li stasgioni. Biddesa di Deu È la ‘addi undi sogh’eu Biddesa da incantu Igniriata da li sarri, Allisgiata da lu soli Da lu mari e da lu zelu, Visioni di culori Ch’indorani li tarri E scitani l’amori. Biddesi di paeseddi Nati e sistimmati Che farri di cabaddi Da lu riu Mannu siparati E da lu mari bè liati. Biddesa di Deu È lu mari chi vigh’eu Sia ‘ppazatu o arrabbiatu Millu zilcu, e mi sulleu D’agattallu dugna dì Sempri beddu e maraigliosu Sempri immensu e sempri ghì Comm’è un ammigu primmurosu. Biddesa di Deu È tutta la natura! È lu mundu ‘ntreu! È cantu zi stogh’eu un bicculeddu... è puru meu! Pag. 38 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu BULIONE DE SU TEMPUS de Stefano Arru Che tronos intro de note m’istragant ammentos segacoro de dies d’anneu in su trobogiu de sentidos. Assurvilat sa temporada a furridas de bentos d’antigorios imbefende su dolore meu . .trevucu. Mi tocheddant in coro sos batimos iscasciados a s’atitidu disapiedosu tzacadu in meragnas. Onzi fibbra de carena tremet bidinde pessighinde lampos chi calpint sos atomos de s’anima in abbolotu molionosu. . . .che araganu. Apo bisonzu de a tie, columba mia dechida! Disizo sos carignos tuos de una ia, daghi m’atataias de lughe a risitu in laras de perdonu, sena cundenna. Fiat bastante una memula a s’iscusia e s’intumbu de boghe consoladora a solovrare s’iscuru, sende chi manu bulutina isvrisciaiat sa cara mia de fogu, batimosa de amore. Oe, in su bulione de su tempus, a bia de s’asseliu faghem’intopare su cuncordu diligu... . . .de custa vida fuidita. Pag. 39 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CAMINERA DE NÌ de Roberto Mura Naramì eub’est chi andas, caminera bianca che isposa: eub’est chi giumpas, eub’est chi sartas? Naramiddu imoi, prima chi ‘eti passu piberedda ‘e frocus a costau ‘e Piss”e Arci: eub’est chi tiras? Tiras conca a su padenti mannu, anca abòxinat pistendusì su petus notis intreas s’ùmbra traixa ‘e Donna Gavianu torrobbada e bocìa cun sa neta in su tzilleri ‘e prassa ‘e crésia? O nci sartas bia a sa perda ‘e Perandria, poeta maladitu frastimau ‘e predi Cauli bruxu po nd’àiri denuntziau usuria, trassas e furas? O m’as a condùsiri a domu ‘e is tres mamas chi m’ant ‘onau sinu candu babbu m’at furriau is palas in s’atòngiu chi mi narànt: ‘Fillu ‘e sa strada’? Naramiddu, caminera nebidosa, srucu arbu in terra perdosa, benidori malassortau ‘e masconi tristu: cal’est sa tanca chi t’acollit? No at essi s’Assa ‘e s”aca maca, eub’iat torrau s’ànima a Deus ‘su frori miu stimau’ atitau a iscracallus cent’annus de sa pobidda intiauleddada chi imbesturàt supa cun ciorbeddu ‘e arrana? O no as a lompi finas a su nieddu niu anca prangiat che crabiola Crescentina Maròngiu ‘nin fasca e nin liòngiu e nimancu lantzada de s’àbbila liada?’ Pag. 40 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Naramiddu, caminera ‘e nì, in cali tretu t’as a impiticai in cali scala mala nc’as a aviai. in cali tacu ne’ as a ferri cal’erriu as a truessai, cali perdas as a ingiriai cali cùcuru, cali forada, cali serra, cali sedda, cali pala, cali bruncu, cali costa, cali funtana as a saludai e cal’òmini ap’a essi ‘eu chi t’ap’a segudai? Naramiddu, in cust’ierru fridu ‘e giovunesa anca su mundu manniosu mi spudat ispina m’istochìgiat cuntentu cun fridu ferru m’umìliat erriendu cun is peus basciuras m’ofendit cun tellas chi mi spessant coru, ànima, voluntadi, mirada, sùlidu. E naramì chi ap’a connosci un’atra ‘orta cerexa aresti, pustis custa trumenta chi t’at mudadu sa cara. Naramiddu, caminera de nì, imoi chi pei apu ‘etau in sa peddi tua, chi de nou ap’a biri frocus de erba frisca e mariposas andendu lébias che bàsidus de pipius, che abba curridora de piscina in piscina. Naramiddu, caminera de is sonnus, chi sa memòria de custus passus, at abbarrai che arrastu po sa genti mia, po chi m’agatit in calechisiat gruta, in calechisiat barraca m’ap’a arretirai, in arrexonis cun Deus, cun su tempus, cun sa fromiga, cun su fogu, cun is umbras de una fida chi s’est ‘elada che merrulleri e chi timu si ndi spicighit a su prim’ùrrulu de su ‘entu margiani. Pag. 41 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CAMINERAS DE LUGHE de Mario Portas Lughes arghentadas, riflessos rosados, plausos e ammiros carignan s’albòre. Innos suaves resonan a laudare su manzanu. Est vanu s’istare a sa muda addainantis a una visione fughente chi magnificat su coro. Paristorias de deris e sonnios de hòe si persighin cun s intentu de s’aunìre cun su divagu de sa irde caminera de sa gioventude. Boghes noales, isterrin anelos e cantigos de amore ch’istudan alenos de iscunfortu e de flebile ispera. S’eternu mudìne ch’inserrat affannos, isguttan lagrimas de consolu cando da’ sas nues fuscas s’istratzat su velu chi oscurat unu chelu selestru. Su piantu est fruttuosu. in sa tratta ‘e sa vida, cando su superbu s’ingrusciat ammutìdu e sighit s’irmìna clara de sas istellas chi si giughen fattu caminèras de lughe. Pag. 42 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CANDO de Giangavino Vasco Signalada - Versos in rima Sempre piùs attesu est s’oriente, ube s’albòre at bidu custa vida; sa menzus muta como ch’est fuida, su tempus l’at ingulta in su passadu. E chirco su chi m’apo ismentigadu, in mesu ‘e sos fastizos de sa mente. E bio chi s’atzendet in su coro sa lughe de sa mia pitzinnìa, cando tenia tottu e nudda ischìa de su piantu chi sighit su risu; cando bi fin inferru e paradisu; cando po mamma fia prenda ‘e oro. Cando su sole m’accumpanzaiat, in camineras longas, a su chelu, fattu ‘e su primu amore, cun s’anelu de’ cussos primos tòcchidos de coro. Cando sa vida, tott’‘estida ‘e oro, solu sas dies bonas mustraiat. Ma cussos benes chi tenìa tando, ch’in pagu logu deo regollìa, inghiriadu solu ‘e armonia, cherìo ischire inube sun finidos; sun in su tempus issos isvanidos e su puite ancora mi dimando. Cando sos annos colan e si creschet, cumparet, custu mundu, differente, e pagu logu abbarrat in sa mente po disizos e bisos de chimeras. E ruen in su nudda sas isperas chi nàschen che fiores cando abbreschet. A passu istraccu, in s’àndala ‘e sa vida, chi mustrat onzi die mudas noas, si puru gosos mannos prùs non proas, sighis cussu caminu a cattigare, fattu ‘e s’ispera etza ‘e agattare calchi avansu de vida già godida. Pag. 43 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CANTOS PISCHES E ABBAS de Santinu Marteddu Un ‘ammacchiu ‘e rosas e gravellos profumat su “Rosariu “, e prus in artu, in su chelu serenu, a bolu ispartu, columbas bellas, biancas, lizeras, annuntzian incantadas primaveras pro custos caros isposos novellos. Ma cantu est pius mannu s’isprendore de ambos duos “Gigetto “ e Chiara, felizidade lis ridet in cara cando s’avanzan, fiancos a pare, a s’altare mazore a si zurare sas eternas promissas de amore. E canta braga e canta galania mustrat sa zoventura ‘e Siniscola, e a sos de Oroteddi sola sola lis andat s’anca a passos de grandesa, in sos ocros lis lampat fieresa che sos balentes de sa zente mia. E canta Fide in Luchia e Giovanna in sos istantes chi, a tremulia, che mamas santas d’un ‘atera ‘ia, sinnan sos fizos pro chi su Sennore los pompiet tota vida chin amore, che amicos ch ‘isettas in sa janna. Lacrimas tundas lis falat a rios in sa solennidade ‘e sos momentos, cando su riu mannu ‘e sos ammentos aundat coros e torran in mente immazines de chie ‘nd’est assente de sos chi sunu in Chelu. . . e de sos bios Cuntentu che una Pasca, sentz’anneu, millulu a Franziscu galu in brios, e mannois, mannais chin sos tios de ambas biddas, de ambas erentzias, e millulu, in su lettu ‘e suferentzias, a Marieddu... pesandesi reu! E cando “Chiricheddu” a boche netta los dichiarat maridu e muzere lacrimas de durcura e piachere ispuntan in sos chizos de sas mamas, tando versos d’amore, che fiamas, essin dae su coro ‘e su poeta: Pag. 44 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu “Cantos pisches e abbas b ‘at in mare e cantos astros pintan sa tiaza de s’infinidu “Caminu ‘e sa paza “, apan benes chi apachen sos disizos, ne umbras de dolore e ne fastizos connoscan in s ‘issoro caminare. E apan fizos mascros a zuzzinas, sanos che pische e bellos che isteddos, pro chi sa ratza antica ‘e sos “Marteddos” chin sambene ‘e sos “Monnes” in sas benas, s’ispargat in totue cantas renas b ‘at in sos lidos de custas marinas. E Tue, mama ‘e Deus, resta acanta, vizile sentinella, a sos isposos e guida los in sos aventurosos caminos de sa vida a largos annos, finas a si dormire, a betzos mannos, in bratzos tuos e in pache santa. Pag. 45 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CANTU MI COSTAT de Teresina Secci Cantu mi costat a ti lassai andai o dì! T’indi ‘andas lassendumi is arregodus. e candu torras, chene mi connosci; in su petus mi lassas penas dolorosas. Torras donnia dì a sonus de cadenas; ti cuas a palas de is montis; no ti fazzu sezzi acanta! Ma ti ‘ongu: su prantu, is sonnus tristus po ‘ndi-ddus ingolli cun tui. O!dì torra cun brexu! Béti cosas bellas e traganci is malas! Sciacuaddas in s’erriu aundi ‘andas a dromiri. Pag. 46 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CARU PEPPINU de Benigno Casula Caru Peppinu custu es su modu cun su cantu a ti faer’arregodu deo puru de te a momentu cun su cantu ne fazz’amentu ca sas tuas bellas e caras poesias restana vivas in mente mia a tie Melpomene Talia e Tersicore t’an dadu s’estru de cantadore tue cantaiasa da’ piticu cun is cumpagnoso furrianno su cricu dae Funtana idda a su Forreddu cantaiasa gioganno a “peincareddu” in sa tua pizzinnia a s’ispensierada in malinconia ses mudada A s’ora sa vida sa porta t’aperi po s’ingressu a is carabineris Ti faghes unu Amigu corale Su carissimu Eugeniu Unale Eugeniu de cantare hat puru brama E cun issu tesseis Sa poetica brama Pag. 47 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Su tempus passàsa Cantanno goi e gai Che rusignolu In su riu e Briai De Antonangela In su mulinu Cambiada a s’ora Su tou destinu A Tonara torrasa De male aflitu E inue sighisi Su tou abitu Andasa a Galusè Po ti rinfrescare E sa funtana Ti faghe cantare Tue cantanno Ne logras gosu In cussu amenu Logu deliziosu Cantaias po lenire sas penas Cantaìas sempere A mente serena Sa parca ingrata Fit po s’accostare Ma tue sighias Ancor’a cantare In coro tou A Nanneddu meu affidas s’anima a s’or’a Deu Lassas Tonara Caru tesoro ma iss’a tie Semper in coro Pag. 48 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CHELU E TERRA de Gonario Carta Brocca Est tot’iscontza dae su prudicore sa vitura luchente ‘e pitzinnìa: sa chi sonniande premios de poesia non timiat cardana ne astraore. Sa chi fachiat a bolu sas carreras in donnia punt’e logu ‘e sa Sardinna carrande sas incunzas de sa pinna chi de prata e de oro fin bragheras. Sas promintas de vida accaenturadas macchin’e mere paren amentande ma sas visiones si son istramande tra medallas e copas ruinzadas. Totu m’apo gastadu, ocros e coro, in milli anzelios de sa veridade; pazinas de zustissia e libertade d’illusiones aorrande unu tesoro. Com’est pasande cudda chirca manna de paraulas e sonos e sentidos chi paris chin sos annos son fuidos a cudd’ala ‘e s’arcanu d’una janna. Chi non bincana nudda e boidore li dimando a su male de sa vida ne mai arrumbet s’anima sidida de s’arcanu fecundu de s’amore. In andala astraada, solu solu, cara a n-ue morit sole ando pianu; pariat eris... s’eris est lontanu... e su tempus leandemi est a bolu. Mi Ieat a bolu chene m’iscapare in sas arturas chene torradorzu. In cale chelu, in cale s’iscusorzu? In cal’isteddu amparu ap’acatare? In su giardinu istranu de sa sorte b’at unu frore che fele nuscosu chi donni’omine rendet timorosu in s’andata terribile ‘e sa morte. A passu lentu sigo a avantare tzertu chi su caminu at a finire e finat pruere, famene e patire in chelos inue totu an a pasare. Pag. 49 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CHENTUSETTANNOS de Giovanni Agus Chentu sett’annos mortu est Mereu. Su poeta chi hat tentu parte digna, hat ingentilidu totta sa Sardigna, e onoradu in su mundu intreu. E finalmente sa sigunda rassigna, naro già fit tempus pro contu meu. De custas rassignas tropu lontanu, e dae coro un’istrinta e manu. Sa primu poesia in Sardigna(1450) Si s’estru abbundidi forza tanta, in sa suave e bella melodia, poninde su versu in sintonia, mi lu leo a risu e canta canta. Antoni Canu sa suprema pianta, de Tatari s’arcivescovo dat via, su milli battros chentos e chimbanta, in terra sarda sa primu poesia. E prontu Gerolamu Araolla, a riparare sa limba sardignola, imponente fieru e gagliardu. E d’improvvisu su scattu che molla, eliminende sa limba spagnola, e Araolla su primu mastru sardu. Quasi seghentos annos fin’a como, sa musa hamus in coro e in sinu, approdada che unu donu divinu, e d’ogn’istante deo la fentomo. Ammento sas cantadas de sa domo, e a lugh’e candela in butteghinu, dae tando tantas cosas assomo, sa poesia andende in declinu. Ma da chi l’as in s’animu e coro, mantenela s’antiga tradizione, custa cultura in terra sarda digna. Entusiasta ogni sarda persone, milli grazias a su Logudoro, de l’aere diffusa in Sardigna. Pag. 50 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Pro li dare fama e parte ona, aturet in vigore sa poesia, onorende sas musas d’Elicona, Calliope Melpomene e Talia. Apollo su re de sa mitologia, de gloria hat tentu sa corona, ma oe de Sardigna in d’ogni zona, hamus una superba cumpagnia. Avventureris sempre in viaggiu, in custu mundu rendende onore, isparghende in tot’ue bona fama. Armoniosu s’insoro coraggiu, evviva su sardu improvvisadore, restet perenne luminosa fiamma. Pag. 51 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CH’ESSIT S’ATUNZU de Franco Piga Ch’essit s’atunzu, pro ch’intret s’ijerru carrende dies cultzas, e seros umbrosos cun notes bentosas, ch’istudan, afianzende cun nues graes, sos Iampizos tebios de unu sole ingalenadu, chentza fortza e istracu. Est tando chi s’umidore oramai padronu in carrelas, in aposentos, tocat ossos e carenas de chie at bidu istios e beranos e pregan, pro chi nessi s’ultima istajone batat paghe e, sian dulches sos ultimos ticos de tempus, chi brajas, fizas de unu fogu istudadu, e chi sa chijina carralzat, non poden iscaldire. Epuru, ancora aguantan bisos, pensamentos, disizos, sos chi tenen raighinas e non s’arrenden, isetende dies solianas ateras promissas, un’ateru crasa. Pag. 52 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CHIRCHENDE RUOS de Piero Masala Send’in campagna, pitzinnos minores, babbu, assignaiat sas fainas pro insinzare s’art’’e sos pastores, cando b’aiat ‘e prender fascinas mandaiat a mie e Ico frade a chircare in sas tancas bighinas ruos longoso e de calidade. Lu truncaimis dae fundamentu fora s’ispina, cun abilidade foscigaimis pro lu fagher lentu, daghi pronta una bona manada recuimis e, isse fit cuntentu e, chircaimis linna pro s’intrada. Tando s’econumia già fit bascia e-i sa vida fit sacrificada ca pagos soddos b’aiat in cascia; si pagaiat puru su dutore e ogni maladia fit disgrascia: pius no bastaiat su suore. E babbu rueit malaìdu, cussu ‘inari ‘e trabagliadore peri sos ispidales ches finidu; poi de bator annos ‘e patire su tristu male che l’at consumidu. Nois, comente fagher chena ischire amus sighidu a segare ruos e prender linna pro nos iscaldire ca sos mannitos fimis nois duos. Cantu isprecu chi si faghet como, no che tando in cussos tempos cruos: medas fin chena pane intro ‘e domo. Pag. 53 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu COMU COLBI DI MARI de Gianfranco Garrucciu Segunnu premiu – Versos liberos Colbi di mari infàtt’a lu bastimentu a urruli si calani in cilca di pruenda. L‘unda sciumosa n ‘aggala gjugna bè di lu ch’avanza ‘nnuttili a la ciulma. E si bitticcani furiosi illi malcati griffi undi la carri è dilica ed è via chi li sfidiati crami so di la fami rasgioni a no murì. Di cantu dura, spotticu fu ‘iagqju tra middi boli campati in malpassà tantu s’attendi chi in chissa bianca scia bundanti s’abblumia la pastura... sì ch’è disiciu ‘anu è disisperu... Gali so li carreri mei in chistu tempu undi v’à nai dorati a attraissalli chi a lu passà no lacani illa scia che caravudduli solu o pocu d’accuddì... e comu colbi di mari l’omini ani ‘ani boli e innutili dirrami.. li crami. so d’antica fami! Pag. 54 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CONZILLU A UN’AMIGU de Erminio Sau Signalada – Versos in tonaresu Su tempus de su gosu est accabau, Toccat a tenner solu passienzia Ibetanno de Cristos sa clemenzia Po poder gasi biere ogni annu Rinnovada sa vida chenza dannu Tenenno in mente su tempus passau. Bivere in armonia su presente, chenza penzare a sa mala sorte o a sa trista idea de sa morte, deves, po ti mantenner’in salude e iscoberrer ca cussa virtude frisca e sana ti chistit sa mente. No abarres a ne tenner gana: cricca s’errisu in dogni momentu si no issu si nn’annat cun su entu e ddas in finis a criccar’invanu po chi froriu siat su eranu e siat frisca s’abba in sa funtana. Istanne certu asi sa tristura Allargu de seguru at abarrare Ca non ti trobat tempus de penzare A tott’is tribulìas de sa vida C’abortas faent perder sa partida Canno s’istrada ti paret segura ”Nammi, comente amosto su sorrisu Canno chi porto in su coro su prantu? Sol’e perdiu m’intenno in s’aguantu De sa delusion’e custa fida Chi a da biver’est un’attrivida: istànne certu no est paradisu. E cann’at arribare sa etzesa Cun sa conca ne asi ne deosi Po curpa de s’arteriscleròsi: tanno si m’as a bier’errienno e su momentu a pustisi pragnenno chenz’arre tentu tortu ne offesa. “ Pag. 55 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Car’amigu cun custos interrògos Ses parennomi troppu pessimista. Po biver megnus sias ottimista No t’illarghes troppu cun sa mente: cuntentàdi de su tempus presente, non t’incamines in ateros logos. Mira chi sa etzesa est unu donu Chi medas non podent tenner’a vantu C’annaos si nne funti a campusantu. Po cussu tue, in dogni momentu A Deu fae ringraziamentu Prima chi ti mannet lampu tronu. Pag. 56 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CORU A IMPRESTIDU de Teresa Piredda Paoloni Signalada – Versos liberos Seu sola mamai a fueddai de tui cun su chi asi lassau... totu fragat de lau e dinnidàdi ofendia. l’a bolli i-sparessi” serrai de prèssi cust’aposentu po non bivi” su trumentu chi su pentzamentu ‘e tui m’annùit torra i’ venas de sa menti. Mi se’ arrendia... Proit a bentu e deu cantu ma sa ‘oxi est fogu a i-stesiadura in sa friscura de sa temporàda istia. Est tocàda a mimi sa dronnidesa e-i sa maxia de i-stesiai su dolori e pratzìri in seti partis su chi no at a srebìri po t’arregodai... Un ‘orta m’asi nau: “Sa vida est una manta fat ‘a nùu” e po chi su coru m’èssit aguantau apu pigau a impréstidu su tùu Pag. 57 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CRUDA BERIDADE de Giuseppe Delogu Oj’e donzi sero sos chintales ispuntan in s’orizonte beneittos. M’hapo sognadu fortunas e proffittos choment’a Polo chi sos orientales. Fabbrico farzos pro orizinales de rellozos, cadenas, cordonittos. Canno m’arrico manna sos imbittos Papa, Santos, Prideros, Cardinales. M’ischido, ma sa cruda beridade so galu garrigad’a lud’e terra, no ricchesa, ma misera pastura. Credo non bastet mai s’onestade, sos cumannantes no acan sa gherra, no intenner prus pranghenne criadura. Bi cheret una manna calidade Pag. 58 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CURRENTINA RETROGADA de Berteddu Craba Da-e su destinu nissunu s’iscampada pro cantu durad’e campad’ in su terrinu nissunu s’iscampada da-e su destinu pro cant’in su terrinu campad’ e durada. Ca sa sorte mai ti assigurada da-e sa naschida finas’a sa morte, ca mai ti assigurada sa sorte da-e sa morte finas’a sa naschida. Ca in custa nostra terrena vida tottu cantu girada che una zostra, ca in custa terrena vida nostra tottu cantu che una zostra girada. Donz’unu a istere menzus mirada c’a istare male non piaghed’a nissunu, Ca menzus mirad’ a istare donz’unu ca non piaghed’ a nissunu a istare male. E durante su vivere nàturale errores sinde faghede bastante, e su vivere naturale durante bastante sinde faghede errores. Siene mannos’o puru minores isperienzia si faghet pro chent’annos, siene minores’ o puru mannos pro chent’annos si faghet isperienzia. E cand’enit s’ora de sa partenzia tottu lassamus ‘in custa dimora, e cand’enit de sa partenzia.s’ora in custa dimora lassamus tottu. Prim’e andare a su regnu ignottu e non b’hada caminu pro torrare, a su regnu ignottu prim’ e andare e pro torrare caminu non b’hada. Est una sola sa vida régalada ma non si pòdet ripitere cuss’iscola, sa vida regalada est una sola ma non si podet cuss’iscola ripitere. A bonu prou devimus ammitere donz’unu f’aghede su caminu sou, devimus ammitere a bonu prou donz’unu faghede su sou caminu. Nissunu s’iscampada da-e su destinu pro cant’in su terrinu durad’e campada, da-e su destinu nissunu s’iscampada pro cantu durad’e campad’in su terrinu. Pag. 59 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CUSTA VIDA de Salvatore Frau Signalada – Versos liberos ...certu ca bivo...!? Una vida appiccada che aragnol’in sa cresura, post’a sa mira in s’oru ‘e unu tremen’iffunnau. Medas bucones argos, aspidos che velenu ingurtios a mala gana: gosi est orromulanno custa vida mia, oros oros de su disisperu. Prus e prusu disisperu cumpagnu meu, semper cun mimi, oramai, cun is battiles bentulaos in notte de istragentu, a trodulos bie Trebidargiu in costones nodosos d’ Ennargentu. Pagos bucones durces, disigiaos e a gustu, solu po unu friu, unu istrale de sole in mesu ‘e un’istrasura. Bella vida.., custa..!! Onnia die una gherra! Asi ne passant is oras; e deo semper ammuntono dies e meses e annos fin’a cann’at arribare tempus e log’ube firmare. Pag. 60 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu CUSTU MARE de Franco Maccioni Custu màre òe puru faghet biere s’umòre sou cun sas undas chi s‘alzian minettòsas! Sos sprumàtzos de abba paren quasi frichinidas de paberi coloradu, bettàdos in altu forsis ispèrande in d’una festa chi de sigùru no b‘est. Sos colores de s’arcu balenu paren bregungiosos in sa neula mentres su piùlare de sos chelbianos a boltas parent quasi un ‘allegru ticchìrriu a sa dìsperatzìone! In sas aèras, pois, s‘ammesculan sos druches profùmos de s’attentu e de s‘alchimissa, mentres ancòra sa conca s‘amentat de una peraula non finida e chi preocupat a momentos s’animu meu! Jà mi cheria fàghere ninnare dàe sas undas de custu màre forsis poite isco troppu bene sos ingannos suos! Pag. 61 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu DEO SEO SARDU de Domenico Carboni Deo seo Sardu e vantu ne leo Sa Sardigna s’isola prus bella Su chi naro no est una novella Non s’agattat una terra uguale E nessunu ne podet narrer male. In s’ispiaggia limpidu su mare, Benint dae tottue pro bagnare, In montagna si godit sa frescura est un’isola de incantu e aria pura. lnie, du est Tonara, bella cittadina, Inue si podet gustare cosas genuinas, In s’istade sa persona bene riposat Dae sa fabbrica tantu noiosa. Chie annat a inie, si rilassat E is ferias bellas si las passat, E s’annu apustis penzat de torrare Ca du at tantas cosas de mirare. Antigas melodias e usanzas E chi est tristu agattat s’isperanza, Ca est totu diversu in d’ogni cosa Sa gente est ospitale e generosa, Senza preferenza ti saludat E chi ses in perigulu t’aggiudat, Po saludu ti porget sa manu, Su chi sento est ca seo lontanu. Barantannos seo in Lombardia, ma non immentigo sa terra natia! Como indietro non potzo torrare Ma una lode a tie cherzo dare: O terra beneitta e de valore, Solu tue meritas tantu onore. Penzanno a tie ogni momentu seo, Deo seo sardu e vantu ne leo! Pag. 62 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu DEUS...NOSU... de Leonardu Porceddu Nosu rapresentaus Deus in terra, Deus rapresentat nosu in celu, e puru parrit ca mancu si connosceus, innioraus su chi est po su chi boleus. Chissà, asessi fortzis puru parentis? Chissà, fortzis si assimilaus sceti? Ma biu ca comuncas no ddu carculaus speru de coru chi Deus cumprendat! Est cosa scipia ca seus de sentidus lebius, est cosa pagu scipia ca seus totus lègius, est cosa scipia ca no teneus mai tempus aici candu si castiaus a s’isprigu si nd’atzicaus, diventaus biancus che su latti, in cara, su stogumu surrungiat trumbulau, is ogus lambrigant chena motivu: fadeus schifu a nosu ‘e totu! Insaras ingenuamenti surrungiaus cun Deus, ddi rinfaciaus ca no est mai presenti ca no est de cunfortu in su momentu tristu ca onnia cristu abandonat in s’ora de s’abisongiu... Poburu Deus in celu chi poi seus nosu in terra, semi’ d’onnia orrori, de su beni e de su mali, spiritus scinitzos chena paxi, sempri in gherra cun totu s’universu: seus animas chena sali! Nosu seus Issu cument’Issu est nosu, nosu seus curpa de su bene e de su mali, essentzia de vida, essentzia divina: acua, fogu e bentu, celu, terra e mari, seus su totu e su nudda, su buidu e su prenu, seus suidu calenti, seus petza pudexia, su misteru potenti de cust’universu guvernau da Deus, entidadi infinia, po cussu nosu, ca Deus seus, totu podeus, mancai chena scì, chena scì su chi fadeus chi siat opera nosta oburu de Issu... Chi biveus in paxi cun nosu e cun Deus certu s’at a praxi, su chi seus’seus..., intendeus su calenti de u’ sentimentu chi si prenit de rispetu e de umiltadi po onnia sorri e po onnia fradi chi bivit in paxi cun Deus in su coru in sa cuscientzia cumpassioni e amori... Pag. 63 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu DISIGENDI de Domenico Mele Era vuluddu di svultassi in trigu di li diselti, tutti li so reni, eu spaltilli a colbuli pieni a ca suffri di la fammi, lu castigu, dugnunu d’eddhi m’era fattu amigu p’allivialli tutti li so peni. Dugna scogliu i l’azza di lu mari svultassi, puru, in prata e pezzi d’oru e cultruì cun tuttu lu trisoru ciddài, p’alluggialli tutt’impari pa sta uniddi a li so famigliari li piccinneddhi, tenti cun decoru. Candu li veggu, lu cori m’ilzuddi panni agnoni pronti a lu maceddhu, da lu più mann’a lu più minoreddhu so nudi e sculz’i la rena chi buddhi, cu l’occhji vii spalancaddi e muddi v’hani la panza cant’e un tripuleddhu. So a fiotti, silenziosi e tristi tuttu li faggi, maraviglia e spantu, soli e luna l’ispagli lu so mantu chi da dugna vistuariu so spruisti, botti, pa li so pedi, non n’isisti e manch’eva, a lavassi dugna tantu. Terra brusgjiadda arida e ingrata tu puru, pa la seddi, s’è allimmidda no t’hani vista mai fiuridda lu venti ti cancella dugna tratta, campassi, inghì, li dai cumbatta chi ci rimetti subiddu la vidda. Babbu Supremu, n’aggi cariddai posadi in giru chissi piccinneddhi, vinn’è, di la so mamma, olfaneddhi e dugna dì dimmandani pieddài. Tu aggjiuddali cun pagi e saniddài o d’essè, i lu to regnu, agnuli nieddhi. In chissa rena, chi nuddha pruduggi falla viltì di pianti e di fiori vi regnia riccattu e tantu amori e Tu di non mancavi a falli luggi. Pag. 64 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu DISIZZO de Rosaria Floris Cantu disizzo a torrare pizzinna e viver che a tando in s’innocenzia. E bidende s’umana sufferenzia disizzo de poder donzi lagrima cunzare e in s’infinitu a las cristallizare pro las dare a sos frores che lentore. E disizzo pro un’iscutta de firmare sos palpitos chi mi faghen su coro in d’unu campu de ispigas d’oro o in d’unu forru da-ue profumadu nd’ogan fora su pane indeoradu che lu est ver’incantu a lu mirare. E cantu disizzare cherz’ancora de intender su entu fruschiare, de ider sos fiores isbocciare; e a tottu cantu su gener’umanu in amicizia a l’istringher sa manu e viver in d’una paghe ammajorada. Pro finis, che ultimu disizzo: fissare in coros sa melodia de su tempus, sa maghia, de la fagher andare in su mare e comente s’unda faghela a nos torrare. Pag. 65 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu DOLU de Carmela Piredda No tenes dolu no tenes pena, cheres brivare custa carena de su cunsolu. No cheres dare cant’at bisonzu, cheres isorver unu filonzu mai cuminzadu. Cun cor’isortu ti cheres mover poi chi m’as mortu iscunsoladu. In samben pistu su coro grogu mi ses lassenne, de disaura ses pienenne feu custu logu amaru e tristu, hai sorte dura. Chenza cuminzu, chenza s’intrada, custu luminzu as itudadu, it’istoccada! ite peccadu! Ite bi perdes si de dulzura ne ses piena a mi ne dare nessi un’appena chenza ch’ispennas peraula invanu. A m’acchidare dami sa manu po canzellare sa vida dura. Dami sa manu ca pius no dromo, dami sa manu no mi occas como. No bi lu brives a custu cor’a ti desizare. Lagrimas medas podes canzellare si tue cunzedis de poder boddire cantu oe e deris est su mezus fiore. Cantu mi timo po cantu t’istimo, cant’ in caden’ asa ligadu, enzat mudadu a orribile pena, po trapassare su coro in pettu si chenz’affettu m’as’a lassare. Pag. 66 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu EMIGRANTES de Mariangela Sedda In su piroscafu a s’America sezis partidos Lassande in bidda vostra tottus ispantados. Su mare e s’oceanu azzes attraversau andande in criga de unu menzus destinu. Sa mamma e s’iposa bo s’ana aspettau sperande chi cadaunu essere torrau bene sistemau. Sas cartolinas e sas litteras ispettabana, commente bisos, cando arribabana udini cuntentas, ma sas novas non sempere udin bonas, ma bos arrespondiana dendebos bonos cussizos. Bos aspettavazes unu paridusu terrestre, azes agatau una terra fritta e agreste; sos disizos a pagu a pagu bos suni passados, azis compresu de essere istranzos e chi su triballu non fiada prus lepiu de sue de sa terra chi aviazes lassau, anzi pariada prus ingratu. Pagos non suni torrados, o po frigunza o po non si lamentare, sos prus attacados a sa Sardigna sun torrados cun s’isperanzia de essere bene arrezios. Da bonos barbaricinos testorrudos hazes pensau: menzus poveru in domo mia, inube tenzo bona cumpanzia chi a vivere che istranzu chenza nessuna allegria cunsumandasiche dae sa nostalgia. Non menzus sorte este toccadu a chie in Europa ada emigrau: Su Belgio, Sa Germania pariana unu miraggiu, ma chi non fuzis bene accetos derettu I’azzes cumpresu; sa miniera est miniera siada in Belgio che in Sardigna, e po su minatore sa sorte non est istada mai benigna, po cussu azes decisu de torrare in Sardigna. E, chie est andadu a Torino o a Milano Est istadu bistrattadu, non lu considaravana unu cittadinu; isfruttadu est istau, e fìnzas ingiurgiau, ca non nacchi fiada meda civilizadu. Bene azzes fattu a torrare a logu vostru a raccontare su chi azzes vidu e cumpresu. Como chi sos confines si suni allargados Isperemus chi chie andada a foras non siat cunsideradu un’emigrante, ma unu cittadinu de un’istadu pagu distante de accettare cun dignidade commente tottu s’atteru restu de s’umanidade. Pag. 67 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu EMIGRAU de Antonio Sanna Su sadru in continenti è offiu beni da sa genti no timidi a traballai ca depidi campai Sa famiglia è bella cosa si esti armoniosa cresci a diventai mannu cun trumentu e affannu No è pagu sa tristura e diversa sa cultura de bivi meda attesu mancai ci siada deusu Bisai de torrai a bidda in tempu de becesa accudi de aturai in vida gosai de sa biadesa Pag. 68 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu EST FESTA IN BIDDA MIA de Rosa Cossu Cun sonizos alligros e connotos chi carignan su coro cun apentu su sonete giai invitat a sa festa. Torrada custu sero in bidda mia, cuntenta che rundine in beranu, in bella cumpanzia de pitzinnos e mannos attempados goso s’antiga festa paesana. Boghes risulanas dae sas bias intzerrian a sos ballos. A giru de sa partza, in fentanas frorias e terratzas totu cantos ispettan su recreu. No est tanta però sa zoventude in sa bidda intristia, gia chi medas sun partidos lontanu, in terra istranza, in chirca de traballos e vertude. E comintzat sa danza: sa feminà, columba zeniosa, pomposa in su costumene elegante tenet su fiancu a s’omine balente chi la guidat cun grande maestria; in movitìas noas e galanas intessen passos notos e amados imparados pretzisos dae sos mannos. Sos passos cadentzados in armonia perfeta cun sos sonos m’an concuistadu totus sos sentidos, e sentza ischire poite o comente una ena de tristura m’atraessat su coro a fine a fine. Lontanu dae sa festa, po incantu, pressosa prus che riu beranile sa mente mia curret a sos mannos austeros e silentes graniticos in donnia traversia amantes de sa festa in cumpanzia. E miro in sa loghera solitaria su pastore a cabbanu chi bivet sempre solu note e die. Espertu de sas boghes de su entu e de sos tintinnos de sas erbeghes sonazadas, a su coro sidiosu de festosa cumpanzia Pag. 69 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu dat cunfortu cun sonos de solitu trumfa o sonete, e serenat sa mente intessendo cun grande valentia addasiadas e lestras melodias. In costumene antigu su massaiu a lugh’e note ch’essit dae domo cun su laore e su marrone a codhu po semenare in terras traballosas. Temperadu a su sole e a su nie, annu cun annu non tenet reposu, ispendendo sa vida po su pane. Infatzendada che abe fainera, in sos afannos amparu seguru, cumpanza de sos passos de sa vida, sa femina in sa domo cun sos fizos intesset una sienda chi nè prata nè oro mai L’acuistat. A lentu torrat sa mente a sa partza, finida giai sa dantza su sonete sonizat sos tres passos... Sos ogos meos umidos de piantu incontran sa tristura de un’istranzu benidu dae lontanu, po su pane. O terra mia amabile e austera chi in poberesa bives s’amistade, dae su tempus passadu a su presente ti ses fatta connoschere e istimare po costumenes onestos e galanos; mantene po su tempus benidore genuinas sas sorgentes chi alimentan sa vida de sos fizos. Sian issos vicinos o lontanos in custu mundu ormai senza cunfines, si concuisten onore e ti den fama senz’immentigare mai sos mazores chi los an fatos liberos e fortes, prontos a navigare in donnia mare. Sigat ancora sa festa in bidda mia tant’annos cantu in chelu b’at isteddos, e tue sighi o Sardigna a dare gosu cun ballos sonos cantos e limbazos, e lughe, istella lughente fitiana, po isperu e po cunfortu, in s’orizonte infinidu de sa vida. Pag. 70 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu FACULTADE MATANZOSA de Elio Sau Oios tentos e abbertas battor’alas pro amparare criaduras de bambaghe un’affianzu umile da-e sas malas occasiones de sa vida chenza paghe a illepiare de abbaètta sas picadas. Un’alidu ‘e carignos a crocchire isettanno a sa prima proa ‘e ‘olu unu solu pistighinzu ‘e allichidire su trettu de sa vida nid’‘e oriolu e poder cun assentu ‘asi dormire. Pag. 71 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu FASCHIZÒLA de Mario Nurchis A lenu a lenu ti nde pesas chito e t’ingullis su ticu de gaffe’, e samunada sa cara che s’atu t’abbaidas s’arva puntuda che tudda in sas pigias de sos cavanos boidos, e ti contas sas barrugas in conca cun calchi pilu alvu galu salvu. Sa ‘uca at dentes longas e allentadas e sos ojos sun canos dae su tempus. Ma no pianghes ne ries de a tie ca sos annos de sa vida tua apidu an tribulìas ma finas gosu, tribagliu meda ma finas reposu, lutas de gherra ma finas sa paghe, ofesa e annuzu ma finas amore. Sa debilesa tua est pius forte de s’atunzu fritu e iscontriadu chi t’aisetat a fora oretende; e arrumbende a sa rustaglia longa a s’intzerta t’avias in su lentore tra sas matas de chessa e de mudeju pro lompere a s’adde de sos chercos chi lean su sole tebiu ‘e sant’ Andria. S’aera frisca e allentorada t’acumpanzat a lenu a sos arvures, e suta, ratos sicos como agatas e los ligas mutzados a mesura. Un’ammentu de una cantone antiga, ti ‘essit pius dae coro che dae ‘ula. Torrende a domo a palas de su sole mudu ti ch’intras in sa gianna aberta e pones sa faschizòla in tziminéa pro allughere e iscaldire s’aposentu a sa cumpanza tua chi in su banchitu aisetaiat muidende iscontriada, issa chi cun tegus est bistada sempre che pare, in mala e bona sorte. Su fogu allutu como bos iscaldit e su calore intrat in su coro a pois d’aer iscaldidu pes e manos, e medas sun como sos ammentos de cando una ‘orta fizis giovanos e a Nostra Segnora ‘e mes’austu bos fizis abbaidados paribari su disizu sighende sa bellesa, e su ‘asu aiat sugelladu cuss’amore naschidu in su sole. E pois de tantu tempus, finas Deus, bos at a cherrer lughidos de amore. Pag. 72 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu FRIMMA de Katia Marcias Una manta de anea niedda frimada i bisusu miusu Onni prova de gherra signada sa cundanna mia Su scontru cun sa realtadi aziada un bentu de terra abrusciada Curridi impressi su desertu a ingruttidi speranzasa Cabada chena fini sa vida a preini is oasi Pag. 73 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu FRORE de Marina Demelas Iscriere callecunacosa in su chelu comente in su quadernu biancu po iscriere cun su coro de noso. A chie bividi a presu de noso e si bieusu de frequenzia e si bivide in duoso modoso drivessoso de una vida fatta de diese. Issoso cresckente e noso mancu carrenesceusu a do biede, po do bivede. Seusu pigaoso dae isi nostrasa azionese quotidianasa viaggiaousu de ida in ida po abbaidare noasa realtade. Sa nosta realtade bivia in familia cambiada comente i frorese ki creskente comente i figioso ki diventanta mannoso. Dae su nostu pittiu sempere in duoso faesu cussu frore po du ponere aintru de unu vasu po d’abbare cun d’un’abba meda ispecialle i momentoso bivioso parisi. Cussu frore postu aintru de un vasu a su centru de sa nosta mesa e noso in cussa omo ki intrausu e besseusu. Ognunu tenere is doverese de sa familia, bividi cun su treballu e attiri i fruttoso noso in su focolare. Creskente is diese in s’armonia de is frorese ki biesu in is montese de una primavera ki po gomo enidi colorada dae su grigiu de s’ierru ki ancora non bollere dromire. Pag. 74 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu FRORE GALANU de Fernando Pisu Mala messadòra Chin sa falch’in manu Truncas prim’‘e s’ora Su frore galanu. Boghes de sirenas Cantan versos tuos; a sos coros cruos allevian sas penas. Cantat sa natura: puzzones, muntagnas abba frisca e pura nocciolas, castagnas. Giovanedd’eroe Torra pro cantare Sas bramas de oe Chi benint de mare Solu pro collire Sos pagos refudos Lanzos, mesu nudos Solu a las bire. Cussas tristas mamas Santas, beneittas, siccadas sas titas liudas che pramas mi truncant su coro; m ‘infritin sas venas: sas piaes anzenas bidu e m’addoloro Mira dae nou Gira tot’in tundu Su suffrire tou Penas po su mundu; pius mannas ancora sunu sas feridas donant chentu vidas pro un’aurora, pro un’arveschida luminos’e giara torra perla rara e de nou ischida Pag. 75 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu su sonnu profundu de sos ignorantes; de nou lis cantes in modu giocundu sas trassas modemas; sas trobeas antigas de s’altu guvernas cunsizzas, istigas donzi frade tou pro unu mundu nou. Pag. 76 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu GENTI COMENTI A NOSU de Ignazio Mudu S’iat apòrtu sa manu in d’una notti ‘e lugòri e sa cara sua si fiat alluxentàda in sa nostra, spantàus e mudus si ndi femus ampuàus de su ludu i emus bistu is istellas. E bosatrus ... perdonaisì po custa gana maladita de bivi’ in d’unu mundu a froma ‘e columba e no intr’’e froris fintus Perdonaisi chi arrefudàus làcanas e frontèras e tramudàus is filus spinàus in pensamentus de amori - dì po dì bivéus circhendi sa luxi, abeténdi sa paxi e su manniòri ‘e Deus ... – Arràtza strana est sa nostra, sa de is poetas, arràtza chi àndat a s’umbrèssi bolèndi faci a celus lìmpius, strobìus E chi una dì su soli no at a carinniài prus sa terra si nd’eus a bandài cun su ‘entu po circai bisus nous o intàmus eus a serrai po sempri s’enna ‘e s’anima po chi assumàncu is arregordus no si pòtzant fuìri. Perdonaisì ... perdonaisì po custu atrivimèntu! Sa genti comenti a nosu s’atòbiat in d’unu furringòni ‘e celu, ingùni, aùndi is umbras si tramùdant in bisus. Pag. 77 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu GIOGOS DE PITZOCCHEDDU de Luigi Zedde M’arregodo a pitzoccheddu pitiu in dies chi a iscola no annaia e tenia tempus de giogare, mancari mortu e famen‘e sidiu de torrare a domo ismentigaia si no eniant’a a mi tzerriare; ca in mesu carrella, giogaiaus a casella e a coilledda de attacare, a bandidos e a caddu caddone e ne orruiaus totus a muntone. A primos de beranu annaia in campagna e a su monte e ne torrao a ora e papare, cun unu matzu de frores in manu e una fasch’e linna a fune fronte chi serbiada po mi caentare; is frores dos giaia, a sa maista o mamma mia, po poder frochillare sa Madonna o un’ateru santu, chi a pes insoro pariant’un’incantu. Canno sa prima frutta, cumentzaiad’ a madurare, da tenia sutt’ogu onnia die, sa prugadura orruta annaia a da tastare, sentza ch’isca chi apartegnat a chie, ma a bortas po incugna, su mere mi giaiada una mugna, ca issu ataccau inie, ibetaiat su bonu momentu po mi collire e mi giare iscramentu. Canno chi unu massau, mi tzerriaiat po annare a treulare, sutta e su sole de treulas o austu, che in die Pasca bresau, no m’imarria in s’argiola e furriare, totu e suore issustu, a pes iscurtzos in mesu e sa paggia, caente comente una fogaggia, di leaia ancora pius gustu, ma mancari conc’a sole e pes in fogu, po me fiada comente unu giogu. Pag. 78 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu IN CRICCA’E TEMAS de Giovanni Molinero Un’apretziu ti teghed’o zurìa po chi de nois, s’albitru diventas de canno chi a lezere t’apèntas sos versos, e sos mezus avaloras: però, cale su tema in cussas oras ti che ponet in coro sa maja? Had’ a esser s’amore sentza fine chi nutrit unu tristu, innamoradu, de sa chi no l’aìad’ atzettàdu po maridu, e sighit semper’issu cun cussu crau mannu ancora fissu in conca, chi rasentat su machìne! O tema de (progressu) chi a campu ogat cosas chi truncad’ ogn’ispera; annàpat sa puresa de s’aera cun velenos, e terras e su mare: omine, torr‘asegus, no annàre car’a sa rutta chi non dad’ iscampu... Su tema de s’umana sufferentzia ue bi est su famene a tzugu, chi ogni die morid’unu rugu de pessones tra mannos e piticcos: toccade totus poberos e riccos (illònghiemus) s‘insòr’esistentzia! Tema pius serenu, lughes d’oro sa notte: ca non poden sos faeddos descrier sa bellesa ’e sos isteddos s’animu si domannat: ma, chi’ este chi movet sa (dinamica celeste?) est Deus, ddi cussizada su coro. Atzinnos de natura; s’orizonte ch’iscrarit sa chinta’e su manzanu, sos irdes e profumos de s’eranu e-a su sero prim’’e fagher buiu su Sole, chi s’abassat ruiu-ruiu po si cuàre asegus de su monte. Sighi gasi zurìa danne gosu cun cussu tou faghere gagliardu, po chi azuas su limbàzu sardu a connoscher de d’ogni dialettu e fintzas tue buscas su dilettu mancàri has s’incarrigu gravosu... Pag. 79 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu IN PRUS DOLORE, IN PRUS’ODIU, IN PRUS PAHE de Tore Soru Mancari sorte benzat in tristura non perdas mai hapu in su pensare: as a honnosher menzus hiza ‘e amargura in terrenu mundu nostru e penare. Imbaru frimu troppu ‘e mala sorte diat boler bincher e annientare: sol’ahendedi balente frim’e forte, podes’a issu honnosher’ e affrontare. Hie meda probà’in dispiagheres e torrand’a ghettu ‘e prus betzesa, podet honnosher menzus su hì heret, it’est menzus po s’anim’a diffesa. A una mamma hun troppu dolore, ego volìo tantu domandare: «Hi’a peus oras perdet d’itzu amore, hale tempus diat esser po sanare? Solu tue bies e das hunfortu in mesu goi’e tantu patire! Innossente itzu, cainos, t’ana mortu dandeti dolore mal’a ishibire! De peus ammentos bibos horo modiu torra’ebbia in lacrimas hunsuntas! Tue, senza dare misur’e odiu letzitimas Cainu po atzunta?» «Risposta sehura ha b’est mottivu, dao isperande torret in tue pahe: S’ater’in dinnidad’e diritos privu, non s’ahatat prus in resones hi ahet. Serbindel’in su bonu non be ustis frade terrenu hi ti ses attobiau. Su lu humprender tue c’at da’a pustis indul’è Cainu l’at’assutzettau! A oricras surdas, in prant’innossente nessun’issu oze biet in virtude. Ego aspettande luhor’e mente hi li diat pahe, torret in salude!» S’auguriu de umana dinnidade in su nos poder bier hantu prima godind’amore, pahe libbertade, e de virtudes nostras dande hunfirma, gloriosa pahe semper sighinde in sa hi semus oze trista sorte; ego hun isperansias finzas morinde de bier frade hie vantat morte. Pag. 80 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu IN S ‘APPOSENTU MUDU de Tetta Becciu (Antonia Vittoria) Signalada – Versos liberos In s ‘apposentu mudu rundana sos pessos cansidos in sos roccalzos de sa notte in sa chirca isporada ‘e unu portu ‘e lughe... ma s ‘iscuru avanzat... s ‘acculziat minettosu a bemidas l’intendo ch ‘arrivit toppi toppi che unu coro etzu feridu. E deo... che anima naufragada in d ‘una traschia ‘e rosas allizzadas so che semene ruttu in sa rocca! In s ‘apposentu mudu... sa solidale pesat che tronu!. S ‘istripittu ‘e sos passos istraccos asculto, tremende... e su lamentu ‘e su tempus ch ‘isbentat in sos litos de s ‘anima. Cun su coro chi brujat de ispera, in coa a isteddos assolados isetto nottes pius giaras ... pro inettare ancora alenos d ‘arborinos serenos. Pag. 81 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu INCANTU E TIMORIA de Carmelo Erminio Sau Custu mignanu su mare Este chietu e assentau; est isterrida ‘e latte una manta de ogiu. Paret allisau a friscu Dae maistu’e linna, unu lettu appenas fattu ch’est ibetanno s’isposa, unu campu’e laore cann’arribat su eranu. Dae pitzu’e cust’artura, solu po ddu cardiare, mi attit timoria mi faet benner sa tzudda ischinnoddu traitore canno de improvvisu camiat motu e colore; chenza rispettu perunu de chie ddi prestat fide po camiu de ristoru. Dae pitzu’e cust’artura M’enit gana ’e du oller male Penzanno a su giovaneddu chi sinn’hat ingurtiu. “Ancu t’esses siccau” M’enit gana de ddi narrere Ma mi chisto su fràstimu Ca su malu e su onu Issu portat a intro Che a s’omine etotu E po cussu est chi m’incantat E mi attit timoria. Pag. 82 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu INNUI SI CUAT S’AMORI de Vincenzo Piu In monti, innui bivint is astoris acantu naxit s’ena virtuosa de su sonu ch’imbestit is tenoris po dedicai versus a una sposa. In lebia solla ‘e nì asseliada po s’arriu de cantu melodiosu chi traghetat sa musa rinnovada in sentidus de coru amantiosu. S’amori est aintru ‘e piccinnia in sa genna de s’anima bloccau ca in su coru scurrit rimoria finz’a candu no binciti su peccau. In penumbras de matas infrorias tra nuis luminosas de calori e in ogus de bellas bagadias ca in dogn’ammirada c’est amori. In su coru de mama sorridenti ca nd’amostat in cara su cuntentu in profundu ndi cuat gradimentu cun sabia virtudi coscienti. In disvagu ‘e piccinnu sbeliau cumpraxerat s’aiayu affettuosu in su bellu sonnai curiosu si gosat su presenti e su passau. Su sentidu passillat eccisau po cuberai carinnyus de drucori ca su coru bramiu nd’at sonnau a deliziai sa vida de amori. Caminat per-i bias de incoltu atruessend’in bolu bidda e sartu po meritu ‘e su mastru cad’ispartu canzonis de istima e de cunfortu. De versus e canzonis fatzu impreu ca seu amanti veru de poemas ndi cantu po ixolli cussus temas chi s’at lassau Peppinu Mereu. Fud’issu a s’oberri is camineras in costeras de totu logudoru at iscrittu e cantau cosas veras po ndi movi disigius de su coru. Pag. 83 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu IS ARREGORDUS de Salvatore Usai Bandant e benint, mi passant rasentis, s’atesiant, torrant, sparessint. Mi circant, ddus circu: s’atobiaus. A bortas no seu prontu e abarru spantau. Mi lassant sentza ‘e sùlidu. Mi firmant su coru. Mi persighint. Mi ndi bogant su sonnu. Mi tzacant buciconis dolorosus: increscint: sunfru. Atras bortas, durcis, mi carìtziant. Arriu, mi delìtziant, m’allebiant is pensamentus. Mi prexu. E issus bandant, benint, fora ‘e orariu: indiscretus, sfacius. Ni amigus, ni nemigus. Lampus intzurpantis. Arrocas a intru ‘e s’anima. Momentus difitzilis e facilis illusionis. Cudda dì chi... o cudd’atra borta... Atòbius, separatzionis, facis, boxis, castiadas, is tempus de sa scola, is fragus, is saboris, is amoris. Cumenti ‘e perdas ghetadas in su stani: sartant, sartant, sartant a pustis s’acuant in su fundu. Arregordus: arrogus de vida passada, arrogus de nosu e totu arrogus de tempus andau spartzinaus in sa menti. Su puntu est postu e giai custus fueddus funt andendi faci a s’abasciada lenta de is arregordus o a-i cussa prus lestra de s’orvidu. Pag. 84 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu IS CARABINERIS DE SA GRAMÀTICA de Ivo Murgia Setzint a cuaddu e currint Is carabineris de sa gramàtica In màchina cun genti pagu pràtica ancu setzais Is scritus po depi fai a arrègula Mancu unu pratu ‘e frègula potzais matziai Ma deu no mi bollu ni billau e nimancu currègiu Acabu tropu lègiu ancu fetzais E mi praxit a scriri a candu in d-unu modu a candu in s’atru Sperraus in cuatru ancu siais E no bollu mancu a mi nai, custu eja e custu nou A buddiu a tipu ou ancu si còtzant Ca mi praxit a bolai in artu Spèrdius in su sartu ancu gireis E no ndi bollu de trobeas Tra arroris e peleas nci dda passeis Ca su cantu miu est diaici Mancu una di’ felici no connosciais A bortas currit a bortas àndat a bellu Che angioni in logu ‘e masellu nci dd’acabeis A candu in artziada a candu in calada Sa camba atzopiada ancu porteis A candu a trotu a candu a deretu Ancu no si tengant prus arrespetu A candu a deretu a candu a trotu Cumpostus che unu motu s’abarreis Ca est bolada lèbia e ligera Ancu no tengais prus spera Chi gioghìtat in su celu In is ogus unu velu ancu s’intzurpit Ma ndi.tòrrat fintzas a terra Spacaus perra perra ancu s’agatint E currìllat in logu ‘e monti A bivi asuta ‘e unu ponti si torreis Buschendi mitzas e funtanas A sartiai che arranas ancu si tochit In mesu de su gravellu e de s’arrosa In d-una tumba cun sa losa si nci interrint In mesu de bacas e de brebeis Su scrafìngiu a peis ancu sunfrais Ma finas in mesu de bella genti A dolori ‘e denti ancu siais De bidda e de citadi A foras chentza ‘e piedadi si nci boghint De custa terra nosta A scomùniga posta ancu bivais O de atru logu puru Pag. 85 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Dannu forti e siguru ancu tengais Ca su mundu est finas mannu Tribuliendi a tot’annu si connosciant E deu totu mi ddu seu gosendi Ancu bìvais sèmpiri sunfrendi Ma no si bollu avatu miu Una vida de bagadiu si passeis E mancai si pongais a curri Ancu si nci ghetint de una turri Ancora no m’eis tentu Is tiaùlus a centu a centu si nci papint Ca scriendi andu a scèscias Tra prantus e chèscias si spaceis E s’arrègula no mi dd’eis imposta ancora Trumentendi donni ora nci dda tireis E no dda sigu custa moda Girendi a tipu arroda si nci traghint E si dd’apu giai nau Anda e torra de s’abogau si nci portint Duncas deu dda serru innoi Scomunigaus siais de oi E de arrègula no ndi bollu prus intendi Sa vida sèmpiri pedendi si campeis In poesia gramàtica no ndi miru Sulendi s’ùrtimu suspiru ancu si biant In caserma is carabineris Ingiriaus de infermieris s’atureis E is poetas a cantai E ancu no si connosciat mancu mamai! Pag. 86 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu IS PIPIUS DE SU TEMPU’ PASSAU de Cicita Cabras De Tonara m’anti invitau in onori de Peppinu Mereu ua’ poesia in sardu deppu inventai, cunfessu ca’ studiada no’ seu, ma cantu bellas cosas tengu in sa menti po custu poeta tanti nomenau, du’ fueddus appòfiu arraccontai. Cumenti fiaus in sasa is pipius du pozu in poesia arràgodai accàmbarada e iscrùzzus in sa ‘ia curraiausu, pensaiausu solu a giogài. Giocattulus no’n’di tenàiaus in sa’ toccàda a s’arrangiài: a cuài su muncadori e poi a du sciccài, is femmias cun pippiedas de zappus giòganta, a piccusu, a pibiri sambu e su giru tundu mancài, po i’ mascus de figumurisca is carrisceddus, fiànta, “cavallèri in potta mi làssada intrai?” e custus giògus meda si prascianta. Po’ si podi bistì u’ stillista dappiaus agattai de fama mondiali, issu fu su pastori ca senza ddu scì fu prontu a s’agiudai, e ancora intendu in mei su sabori dde cussus’ tempus passaus... antigus..., candu sa brabèi in su sattu pottàda sa lana in s’arrù custa arresciada, nosu ca’ du scidaiaus pròntas a d’arragòlli andaiaus. Pottàda a domu e cun fusu fibàda e poi cui busas traballàda; fatta s’aunnèdda e su maglioi in sa toccàda cabòri a di poi e a budì du’s’ponaiaus impari a s’aranàda chi agattàiaus, su cabòri bessiu, giallinu fudi e calenti taniaus ierru cun’ istadi. Po’ is crapìttas chi s’ammancànta su maistu e’ linna ci pensàda babbu e mamma si narànta ca’ i zùcculus de taba si fadìada, e candu in cresia brintaiaus da su sumbullu u’ terremotu parraiaus. Pag. 87 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Si toccàda però puru a traballài a ciccai linna in su sattu, depiaus assumancu po’ podi coi su pai, e s’inzalada puru sciccaiaus: gureu, mattuzzu, lau, cicoria e figumurisca, e meis’arrìus buffaìaus s’acua puru frisca. Cussu fu su tempus puru de sa guerra e nosu pitticcus fiau’ sempri in timoria conosciaiaus is apparecchìus banendi a bombardai, po’ cussu a iscolla no’ podiaus andài e podi da prus canc’ua’ cosa imparai; custa è stada tottu s’infanzia mia. Però c’è ua’ cosa de nai... is pipius de su tempus passau anti suffriu e anti gosàu. Pag. 88 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ISIONE ‘E UNU TUSORZU de Antonio Diego Manca A babbu e a jaiu app’idu in un isione de unu tusorzu in sa cussorza antiga, de sa lana ne faghiant unu muntone, de su connòttu sighinne s’istìga; asutta de un albure ‘e lidone dhue fuit sorre mia cun d’un’amiga: fuint zoga-zoga cun d’unu puzone (deo crèo esseret puzoneddu ‘e piga); duos pizzinneddos zogant a istrampadas e jaia e mamma abbadian cun affettu su labiolu in su fogu cun s’anzone; cun sas tittas appenas ammuntadas du’at una femmina aìntro ‘e su pinnèttu chi a unu pizzìnnu dat su ziminzòne. Pag. 89 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ISPASSIANNO de Maria Giovanna Carboni Signalada – Versos in tonaresu Annoiada , a ispassu in Toneri a bellu a bellu cun su camminare, a furriu mi pogno a cardiare inue fiat de Chiccotto su tzilleri. Su gielu, intenniau de rondinellas, che a manca e a dritta bolanno si pigant e attobiant giostranno e de tziulos ne prenent is carrellas. Mi setzo e cumenzo ammentare is tempos de sa mia pitzinnia, canno a iscola annaia in custa via prima e segunna classe elementare. Bessiant finzas is de Taliseri e de sa maista fiat sa dimora, cumenzaia semper a bonora e de astas ne prenìa su paperi. Fiat longa e pesante sa lezione, e non podia bettare foeddu, in foras, su boboi nieddu m’ibettaiat a sa ricreazione. In su proine pronta sa casella, i buttones e sa biglia colorada, su pallone a brincos in calada ed eo in fattu comente gazèlla. A pe de sa manu in su girotundu su sordaeddu annaiat a gherrare e is canes, po su tzipone, a cassare. Custu fiat de is pipios su mundu! In fila indiana fiat su carrattone, bastaiat accappiare sa cadena e derettu pronta s’altalena, ma a s’orroda faia attenzione. Arregodo i battero mullones su chi si liberaiat a occupare, su sedatzeddu erettu a giogare, mascos e feminas senza distinzione. Sa buttega de Lisa, a duos passos, sa cingomma sa prima de comperare, sa macchinetta mi pragiat a girare chi in bussacca uggia deghe francos. Pag. 90 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Mi nd’ischidat da su meu sognare una tzintzula, prisonera in cantina, e comente punta da un’ ispina su gielu is ogos torrant a mirare. Su filu de sa currente prenu, prenu, silenziosas pro no mi disturbare, i rondinellas intenno murmurare: tegnaus a mente custu logu amenu! A mimi nant “seus migranno, passaus s’hierru in ateru logu; bie non est prus unu giogu, nos sa vida da passaus giranno, giranno logos po poder campare e torrare a su niu a Milanu, s’incras attobiaus a mignanu e intantu procuraus ite papare” E deo “chi a su niu torrais in beranu e de mi saludare teneìs nostalgia benie a mi cricare in Lombardia, gasi s’attobiu non est istau vanu. Adios a nos biere ateros annos, cras su mare teneis de giumpare e meda a largu su logu de annare, pausae; lassae, po oe, is affannos” Mi ne peso, seo betza, s’ischina! in custa istrada chi est in Toneri, non prus de Chiccotto su tzilleri, como, sa pratza est de Modestina. Pag. 91 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ISPASULÈ de M. Valeria Urru Ùturu antigu, istrintu e abrìu de perda, orrùo e ludu ispàinau arcànu àrzas in logu mudau, mudu, chi no fia’ po su son’e s’erriu chi curre’ mesu cuau in sa cora e po chìgheras, gaisos e criaduras d’ogna genia chi tue, acatosu t’incuras de ddi faere imbàru e dimora. De sa lughe no ammostas s’incantu ca cun i’ naes che ‘atis s’iscurìu iscuru su pei chi no ti tene’ nodìu ca ses ìa po unu logu ‘e ispantu. A fora de sa entre tua, deretu perdas e ruinas sì che pàranta e oramai solas e raras nàranta su chi che fiat inue in custu tretu: su suore de pastores in logu ’e cuile no sempre cumpensau de sa natura feminas e massajos, cuadhos a fuidura giogos de pipios a pata ‘e foghile lagrimas de prexu e de vanu dolu de su sole in die ‘e festa su contzolu su chelu tramau de nues e de asulu chi luego muda’ craru o iscuru singialando ca su propriu fae’ sa vida ltt’abarra’ de custa umanidade? Is perdas in d’ogna tempus e edade ant’ischire sa causa ‘e sa fuida chi e’ beru su cont’e Murtinu Mannu de s’abba alluàda cun meda dannu chi fia’ po sa pesta o maladia chi an’ Iassau custu logu ‘e maxìa. Totu, sa perda at a chistire de is domos fattas cun padire e de sa crésia restaurada cun piedade arregordu de logu bìu e de paghe. Inue funti s’errisu e su prantu, s’isperantzia, sa fortza e s’ispantu? lnu’este su fruttu ‘e su samene? Che linna in su fogu es’ s’omine! Custa es’ s’umana universale sorte! Umiles e mannos torrant cantepàre, bregungia e onòre s’ant a illadiare, erricu o famiu no si trantzi’ sa morte! Ma s’opera nosta est immortale creccu o Iùa mala pode’ semenare in vida sanae ogna side e ferida s’impara’ lspasulé anima antiga. Pag. 92 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ISPERAS de Antonio Maria Fadda Primu premiu – Versos in rima Cand’est chi duncas b’amus a pensare a cussos frades nostros ismarridos chi pérdidos afetos e sentidos s’afidant a sas undas de su mare cun s’ispera de poder aprodare a litos dae sempre abramidos! Cherent lassare una vida ‘e cane gàrriga de afannu e disisperu, mentres ch’a nois non nos paret beru chi pro toccare unu mossu ‘e pane si potat arriscare de abberu de adescare carchi pischecane. Issos no ant de perder, sos iscuros! Si abbarrant in terra e logu issoro, inue no ant gradu ne decoro ne de sa vida si sentint siguros pro gulpa de cainos chena coro, ogni momentu a morrer sunt maduros. Gai si tucant sos disisperados cun su coro imbutidu de dolore e de piantu e de malumore pro sos afetos apena lassados, e non los frimmat mancu su timore de poder morrer in mare annegados. Si ant fortuna de leare aprodu, in carchi terra nostra disizada, agatant acuglièntzia fortzada cun abba minerale e bonu modu, e poi sighit sa rimpatriada a isolver de pratigas su nodu. Ma pro nois est custu su dovere: rispetare sas leges in vigore! Lis damus pane e abba chena amore e suportamus chena piaghere, apende intro ‘e coro su terrore chi nos procurent carchi dispiaghere. Chi siant fizos de deus minore chena dirittu de umanidade o de connoscher sa felitzidade chi podet dare un’atu de amore! Si atzetamus custa veridade sa cara si nos tingat de rujore! Pag. 93 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ISTAGIONE FIORIDA de Carlo Donaera Torrat a fiorire sa rosa in su jardinu d’Eléna, rosa frisca, profumada meda, como chi enit dantzende beranu; una rosa ponet in sas tritzas de Lia; in ora meridiana, in s’istantzia cheta drommit Maria in candidu linu: che melas beraniles in su pettu pesan duas rosas: sutta sa ‘e manca atòchida su coro a unu sognu secretu, e una rosa bianca s’isfaghet in su cumò. Beranu inghiriu lughet in s’aere: enit dae Galusè unu zeffiru olorosu e cantìzu de abbas friscas e cristallinas; e custu zeffiru si pesat a bentu, custas abbas si faghen fiumene, promissa ‘e abbundantzia a su messadore, e custa terra fiorit totue. E torrat a fiorire e a isparghere profumu cussa violetta sicca inserrada in d’unu libru ‘e “Poesias” e su sole ad’a lechere subra granitos antigos e creschen violas, silenziosas che ammentos, silenziosas che penseris, subra una losa lagrimada. Pag. 94 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu IT’EST POESIA de Franco Piga Tertzu premiu – Versos in rima Si mi preguntas it’est poesia, ti la poto mustrare in chentu modos, che barcas ch’an tocadu sos aprodos e pasidas si ninnan in su portu, poi chi l’an finidu su trasportu in su mare de dolu e allegria. Ti nde poto mustrare sos colores proende a nde cumprender sa fatura, puite che miraculu ‘e natura si mustrat solu in s’anima e sa mente, chi tocat e, carignat caramente, cando a issas cuntzedit sos favores. In bella forma, diligos cuntzetos assentat, pro chi sian arribbados, a unu a unu, bene seberados a cumponner noales melodias, o naran cun amore sas majias de sos ammentos bios e cuncretos. E pag’ateru creo de ischire, ma, cand’est personale s’argumentu, isco ch’est de sa mente s’istrumentu e cun amore cheret manizadu, cando ogni versu benit delegadu pro totu cunfidare e cumpatire. Est pro cussu ch’isculto e so atentu puite sempre agato cosa noa in chie cun sas rimas faghet proa, de mustrare ogn’intimu segretu, un’anima e unu coro cumpletu chi tenet in su narrere ardimentu. A boltas est piantu o malumore, o est risu, cun briu e cuntentesa, nende de gioventude o de ‘etzesa, poninde in campu ogni sentimentu chi si mustrat e, nobile est intentu, regalende pauraulas de amore. Pag. 95 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu LA SERA ACCINDÌAMI LA RADIO de Giuseppe Tirotto Signalada – Versos liberos Candu l’inverru zuccava a li pultetti li seri ci scaldìani lu cori. I la banca sprudadda làpisi, quaderni e sussidiari di criadduri allimmiddi di dumani, mamma cusgìa, babbu ammisciava fummu e pinsamenti a tu di la ciminea, brusgiavani li trunchi, brusgiavani li dì, scuntipiggiaddi e, pa’ noi tre piccinneddi, sireni. A li setti s’accindìa la radio, luminosa e bianchisgina che farina in mezzu mesa, mamma sighìa da un pezzu un radiodramma, babbu ad asittà lu Gazzettinu, primma di culcassi più o mancu cuntentu si mittìa o no mittìa eva lu tempu ad ingraiddà affichi e bisidolci. Dabboi la radio divintava mea. Un viagghju, un sonniu a cavaddu di la freccia ruia chi accindìa la notti di mondi scunnisciuddi. London, Paris, New York, Moscow, Madrid, galuppava la frecciaredda, galuppava la fantasia rigalèndimi micchi di parauli mai intesi, ingraugli di linghi mistiriosi cantu mittagni e armuniosi cumenti sa essè la radio a di notti. Ghindavu, ghindavu la roddaredda, wuàà, èèèè, whiii, òòò, woùù, e la freccia brincava, brincava cumenti un griddu accindendi stazioni e fantasii, cumenti un trenu a di notti, cumenti la prummissa di un rigalu, wuàà, èèèè, whiii, òòò, woùù, parauli e soni, musica, vessi e sinsazioni rimusi in chissi dì palduddi ma mai dimintigaddi. Pag. 96 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu LIBERTADE... de Giovanni Piga Primu premiu – Versos liberos In sa coda ‘e s’intrìghinu chilliau dae su lamentu ‘e unu sole barju chi s’arrendet, istraccu a sas fiaccas faddinas de su sero ti pesso: Tue e dego intro una nue ‘e luche ‘e bambache, che pessamentu suspesos in su bànzicu modde ‘e unu respiru... pendulande, che pipiristas de luna punterande ocros arbos sos arrastos mustrencos de sa notte imbeniente... Dego e tue... a cabaddu ‘e toccheddos de frina, in andalas d’impuddiles isortos, Inube joculanu si nche pesat su sole ispalattande s’àghidu ‘e sa die a grinas de durcura pro dare apentu a terras de isporu... Tue e dego... a manu tenta... orminande arrastos de corazu in cussorjas pistadas dae irgràrios de corbos dae sùrbiles maliches irguttadas ... Sàmbene ruju, ànima bianca... Frades meos isettan, pissichios chin su coro sangrau sos pessos attravaos, gramuzande tristìa in ruches ....de mudesa fortzada... Pag. 97 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu LIMBA de Antonello Bazzu In su camulare arrughidu ‘e su mare alenat sa limba mia e in sos nuscos de sos fiòres de abrile movet alas de mariposa, lantada ma galu ‘ia. Arrida ‘e sale custa limba negada, giagarada dae laras nostras, chena guasi nos nd’abbizar’est diventada limba ‘e s’ànima: sàmbene chi galu muttit su sàmbene de una zenia chi pòpulu cheret èssere. Sos sonnios mios si paschen de iscolas inùe mastras e pitzinnos attaten cun sa limba ‘e sa titta s’ ischire issoro, gai chi ammudrigare si potat sa ciarra ‘e sos medas profetas de disaùra. S’impignu meu est chi manna si fetat e piùs forte sa cuntièrra pro chi unu sonniu non restet ebbia. Pag. 98 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu L UGHE de Andrea Meleddu Innida un‘ispera app‘in su coro, commo chi bi ses tue chi mi ghias lenas si fuint sas tristuras mias in sos olvidos cun su pasu insoro. Levios mi parent finas sos impreos fitianos de sa vida chi m’ accansa(t) dae cando bi ses tue s’abaldansa, lughe m‘abrandas tottus sos anneos. Rattos e ruos mi ponent aprou in su camminu chi deppo leare, sunt tessidos pro mi fagher strampare e cuerrare su lugore tou. Ma l’isco ca est pretzisu peleare in custu mundu pro su campadòre, umbras nieddas , rajos de lugòre faghent che sas undas de su mare. Finas sa vida nos ponet coidadu pasende cale frina fainera bi lassat isparghidos in s’aera sos muilos de su tempus passadu. Gai mi torrat in ojos sa memoria s’alientu d’orriolos, pentzamentos, paria biver scuriosos aposentos ‘ue non bidia sa tua gloria. Dae mene matessi persighidu, finas sende naschidu in bona ura l’aia fitiana in coro s ‘amargura de chie fit incheladu in su sentidu. Ma commo intr‘ a su coro app’ un‘ispera e so de custa vida fraigadore, t ‘isto mierende , sigo su lugore chi sparghes fitianu in donzi andera. Pag. 99 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu LUGHES DE POESIA de Antonio Porcu Est mortu de Bonorva su poeta, Peppe Sotgiu, su “Cignu” ‘e Logudoro, tessiat versos cun filos de oro in Sarda poesia dialetta. Sa ‘oghe rara, sa rima perfetta, a meda zente hat toccadu su coro, dae Casteddu finas a Nuòro e tottaganta s’Isula cumpleta. A s’Estero cun coro palpitante, pro cunfortu de pena e nostalgia, che l’hat giamadu su Sardu emigrante: Cun s’anc’a pipa pro sa maladia però hat fattu passos de zigante mancari toppu, cun sa poesia. Chie no hat cantadu in palcu reu hat tentu cun sa pinna fama digna, su Tonaresu Peppinu Mereu hat dadu proas de futura insigna. Mancari mort’unu seculu intreu paret de l’haer ancora in cunsigna chi sa cantone de “Nanneddu meu” oe la cantat totta sa Sardigna. In cussu pagu tempus ch’est duradu dae su riccu hat difesu su poveru a tratzu cun su sou male duru: Hat sempre cuddu vile cundennadu cun frases de giustizia e rimproveru e hat previstu su tempus futuru. Pag. 100 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu MAMA E FIZA de Gianni Melas mama Tottu notte so’in terra ischidada aispetende a t’ider arrivare! Ti parit custa s’ora’e rientrare? T’istas goi a tardu fora ‘e domo chenza narrer ue fis fin’ a-i como; tottu nde faeddana, abirgonzada’ fiza Parit chi apo fattu cosa fea pro mi leare goi male a rialia, tue faghes una grave maladia si cun zente unu pagu mi trattenzo; arrejonu nde fatto ca bi tenzo e a su rientru a tie agat’intrea mama Zertu! Est ca so-e arrendegada ‘idinde su tou cumportamentu, faghes faeddu in donzi momentu cun zente mai ‘ida e connotta, t’arreas chi ses abbeada totta cun sa fain”e domo irmentigada! fiza Eo lu fatto su piaghere meu ca lompid’ apo s’edade mazzore e tue non ti ponzas malumore ca pro a mie a tottu penso eo, si chistionend’appena m’arreo non t’incrispes e lassami su peleu! mama A-i custu punt’ ‘ide su chi faghes’ Inoghe so eo a cumandare s’in custa domo che cheres restare sos cherveddos non ti giuttat su ‘entu, ca podet bender su giustu momentu, pentida, de disizare sas paghes. fiza No!... no mi pento, ma no so-e nemiga tua chi mi faghes mala minetta, naras chi non soe fiza perfetta e mi cheres cun tegus inserrada? Oe s’era moderna est comintzada e deo no mi cherzo a s’antiga! mama Itt’est tottu custu fagher modernu chi tue tantu meda tinde ‘antas? Est pro cussu ch’in domo no agguantas? Pag. 101 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Forzis deves calincunu chircare? Ist’attent’a su ch’as a combinare ca custa cosa non durat in eternu! fiza Tue ses sempre bona vigilante e già l’ischis chi tenzo s’amoradu, mi naras chi tottu ti l’ana nadu? Tando custa cosa no est costoida... si tue dae atere las ischida non penses chi cussu siat un amante! mama L’apo id’in sa butica comperende fit faghindes’unu pag”e ispesa, no bidia itte flt subra sa mesa ca cuada flt sa merce intro sa busta, at esser cudda meighina giusta? Chi eo già mi so’ immaginende! fiza Finindela s’atter’ ‘e pessighire no t’abbizas chi faghes tanta pena? Lassa perdere sa zente anzena chi tottu faghet cun attenzione e chenza peruna intenzione de mi cherrer mal’e male servire mama Como chi m’as postu in contivizu intende su chi ti naro: abbaida de no ne torrare a domo raida, ca tando inoghe deves bistare addagh’arrivat a ti lu ninnare;... eo no ti lu giogo mancu aizu! fìza Gia l’isco ite ti dat meda dolore, est pro sa zente chi tenes ‘irgonza, a su nessis t’esseras fatta monza e no aias tentu custu turmentu inserrada intr”e unu gunventu preghende tantu su bonu Senniore. mama e fiza Sa ‘ezza at perdid’azza e chiza, sa minore est diventada mama, de cuddos tempos de sa bella fama restadu est solu su giust’ammentu; arrivadu est torra su momentu chi sa mama peleat cun sa fiza. Pag. 102 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu MISTERIOSU FOGLIU de Fabiana Contini Unu quadru apo ordinadu po mannu Titulu de ponnere tra linna e b’idru serradu. In cale si siat limba esserede s’isbiadidu e onoradu paberi deo pizzinna l’aspetto cun fede. Su fogliu este ancora petuleri, ma sa linna tenzo seberada da unu mastrelinna furisteri. Aspetto in domo s’imbucada de sa prummissa fatta a mie in sa ostra bella prima annada. Da sas undighi a mesudie colana sas oras, dies e meses e deo... o fogliu penso a tie. tue fogliu...indifferente ses, a mie deludes no pensas e proas ca sa paraula no mantenes, A notte intrea in mente torras, penso a chie t’at sequestradu ti dao su numene e m’iscovas. Tra sa linna in b’idru serradu, aspetto cussu fogliu frunzidu ca unu quadru tenzo remunidu. Ispero tantu siat a mie imbiadu allegra intono unu passu torradu. Pag. 103 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu NO B’ HAT COSA de Gian Piero Angotzi No b’ hat cosa chi no tenzat finitia in custu mundu passizer’ e vanu naschet e bivet su gener’ umanu sighind ‘unu ciclu istabilidu e cando su giru hat congruidu comintzat s’ora trista ‘e s’agonia B‘est sa fine pro totus e pro totu comente su comintzu b‘est istadu e mai sa natura hat cambiadu ne sa lege eterna hat a mudare ca a su tempus no podet durare niuna cosa chi amos connotu Bellesa, est che frore prepotente frazile e de nuscu incantadu, ispantat e ammajat su criadu cand’ est tando in su mezus lugore ma in presse nde perdet su valore ca s’ ingroghit, si siccat prontamente S‘amore , ch‘est su mezus sentimentu ischinditta lugorosa ‘e divinu si miminat andand’ in su caminu podet esser chi sa fraca s’istudet e tand’ in dispretziu si mudet boltand ‘in odiu in su momentu Si gherrat pro sos benes e ricchesa sa vida cun s’animu in affannu, cun sa brama e su famene pius mannu sena pasu pro arregoller tantu ma nudos, cun dolore, in piantu si Iassat su mundu in poberesa. Toccat a tardu sero s‘Ave Maria ammentande chi sa die est boltada d’entu frittu s’intendet sa filada e s’iscuru ammuntat onni cosa sa campana si faghet pietosa de sa vida est finia sa tribulia Pag. 104 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu NOSTALGICOS MONTES de Antoni Deiana Sas cristas de s’amenu Gennargentu sun ancora giamende a manna ‘oghe naran, Peppinu torrande a inoghe a ti leare cun nois su ‘entu Beni ca semus orfanas de musa, beni e canta cun dulche melodia un’arcana e sintzera poesia a chi nde godat tota s’Ichnusa. E si tue l’indendes su lamentu in bonora, prite non faghes craru? disizende ti semus, rende amparu a su ‘etzu montaninu aposentu. Bruncuspina est sognende a die intrea chi de nou li fetas cumpanzia comente canno fisi in pitzinnia in foras de turmentos e pelea. Tantas boltas cun boghe armoniosa as cantadu unu mutu a sa montagna bogande cosas bellas da-e s’intragna comente a chi canteras a un’isposa. E-i sa montagna, silente, sintzera ascultaiat sos versos de oro e los inserraiat intro coro ca fis tue sa sua capinera. Onz’ena, onzi roca, onz’animale, onzi pianta et onzi fiore, an pretziadu che divinu amore su tou arcanu donu naturale, Dae meda si sentin a disaggiu ca li mancan sos mutos de Peppinu s’intrecciu ‘e ogni versu repentinu esprimidu cun nòbbile limaggiu. E de si lamentare nd’an rejone ca niunu che tue, in custas eras ana intesu cantende tzeltas seras ne fatu a s’ama ne in su masone. Ma si torras de nou a custas iscas faghimos festa manna cussa die, et onz’onore det esser pro tie in sas montagnas bentadas e friscas. Pag. 105 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ONORE A SA BRIGATA SASSARESA de Cosimo Secci Onore a sa brigata sassaresa, orgogliu e vantu de s’isola intrea coraggiosa, e ardita in sa trincea morit si, ma non manifestat resa, a dogn’ordine est pronta ubbidiente pilastru de s’ITALICA difesa sa cumpostura sua maggiormente, est de sardos, arditos valorosos son riccos de talentu, e operosos sinceros coment’est sa sarda zente, de perigulos non tenen timore a dogn’appellu risponden presente in dogni gherra s’issoro valore, fat’hat lizera sa cosa prus grave amenta Caporetto, su Piave cantu samben versadu in su Cadore ma resessidos bi sono a s’intentu de distruere, su nemigu invasore s’istoria, los tenede in amentu onorendelos b’hat tantos iscrittos de varias medaglias insignitos chi de gloria e vantu han’ornamentu, s’issoro valorosa balentia, decantada, de lodes e meritos vigliacamente, sende in Nasseria l’hana agredidae, colpida a sas palas sos agressores, fini animas malas, prenos de odiosa barbaria hit de paghe sa missione issoro, difensores de s’umana zenia decorados chin medaglia de oro dae tottus dimonios giamados a sa gloria massima elevados riccos d’orgogliu, coraggiu e decoro, ma, cust’ultima issoro missione declassados los’hat, e m’addoloro sonat comente una punizione feridos, pero’ dae atera balla, da sos chelos mandados a s’istalla po poderen pulire ogni cuzone no importat s’est una cumpagnia, oppuru solamente unu plotone Pag. 106 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu a cussos falsos narrer lis cheria, de no imponnere s’issoro potere e, vaghere zelantes su dovere, de cessare s’issoro ipocrisia sos soidados, chi sono orgogliu e vantu lis diat menzus ordines su mere: E, PO COPRIRE CERTAS MASCARADAS, MANDENE A CHIE LAS’HAT CAUSADAS. Pag. 107 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ONORI A SA MEMORIA de Savino Spiga Deu poeta campidanesu seu unu pitticcu scrittori a su maistu tonaresu seu beniu a rendi onori. Oi Tonara est in su sceu po su cultu de poesia tottu meritu de Mereu chi in Sardegna e nodia. De Peppinu terra nascia poeta de manna stesura de sa rima in poesia unu geniu de bravura. Scaltru di espressioni trasparenti e coraggiosu Poetada cun passioni cun successu gloriosu. Po is’eredis de Tonara hat lassau mannu valori de scrittura bella crara sia curau cun amori. Ma tonara e affascinada de sa storia de Peppinu tottu beni preparada po onorai su cittadinu. De custu mannu scrittori est beni acconnottau po is sardus est onori sia sempri arregordau. De su scrittu valorosu chi Peppinu hat lassau di onori dinnitosu a sa storia e passau. Pag. 108 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ORFANU de Angelino Mocci Grazie Tonara, m’as invitadu partecipare custa decorrenzia, de Pippinu Mereu ch’à lassadu in Tonara, sa sua sufferenzia. Pippinu nò fetta penitenzia po essere dae me nomenadu orfanu da minore es bistadu, in edade pagu isperienzia. In sa vida sua no à tentu brama c’a bindigannos les morta sa mama. Dopo duosannos esatamente su babbu puru accidentalmente po disgrazia puru, l’es mancadu. Orfanu de babbe e mamma es restadu In cuss’edade non fù facilmente tantu dispiaghere c’a passadu da su dispiaghere tantu forte in sa menzus’ edade tent’à sa morte. Non fette pena Pippinu Mereu in custa die de lu numenare e como lassamolu riposare. Riposed’ in paghe santa cun Deu oe chi lu semos nois memorende siada cun sos anghelos preghende a su poppul’e Tonara tottintreu. Un’abrazzu dae su coro meu. Unu saludu a tottu Tonara zent’ospitalidade no avara. Pag. 109 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu PADANOS de Francesco Niffoi Prima veniana dae sa Germania Como imbecese venini dae sa Padania Ini sos primos in sa lista A essere numenaos razzistas Parimus in sa gherra de secessione Chin vusiles e cannones Sos poveros sudistas Contro a sos riccos norditas In sa buzzacca su virde mucadore Ca usana cussu comente colore lssos si nana secessionistas Ma sunu solu casinistas Cherene dividere s’Italia in duos Ma solu pro caules suos Ca issos ana industrias e dinare E Miss Padania de vesteggiare Un’avula bella e bona Este cando nana Roma padrona Ca sos meres mannos istana in sa Madonnina Tra ismog e viaccos de benzina Ma in’istiu venini a s’abbronzare A sos nostros isplendidos mares Una vorta cumandavata Carlo Alberto Como a Re cherene a Bossi Umberto. Pag. 110 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu PARIT de Luca Marcia Parit de chistionai de terras meda atesu de cosas mai bias, de ominis balentis de istorias mai contadas e perdias cun su tempus Balla ca no is erois antigus sighint a bivvi’ Intre is ogus de sa genti chi no scit castiai circhendi de abarrai bius, cumenti anti sempri fatu. Forzis est prus simpli a cumenzai; ma traballosu est a acabai. Medas cum prexeri ant a pigai is armas de sa gloria, medas funti balentis a ddu fai. Ma it est prus giustu? Sighiri su coru o abarrai scraus de sa conca? Epuru i montis no si spostant, s’acqua e su scuriu no acabant de calai. Cussu chi cambiat est su tempus: forzis est unu beni, forzis custu est unu mabi. Ma candu cussu chi depit cambiai abarrat sempri su propriu, e cussu chi no s’indi depit andai, currit, inzaras at a fai un’arrastu, un’istoria noa, unu contu nou. Ma no cumenti si dd’arregordaus nosu cun is armas, o bendau, o a bestimenta. S’at a puru acostai a chistionai cun calincunu de nosu ma de meda tempus issu teidi a bisongiu. Medas bortas toccat a acabai po cumenzait calincuna cosa. Inzaras medas ant essi’ cussus, chi ant a sfidai sa morti po conosci’ sa beridadi e sa luxi de sa notti. Pag. 111 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu PASCIDROXU ‘E MONTI de Maria Gabriella Piso Demuro Una femina traballat in s’altura. O forsis giogu est pasciri is mallorus cun su fideli lupu persighendi su vitelleddu maccu chi carcinat e no torrat a su statzu, candu s’ora est arribada ‘e pappai po issa puru, sa pastorissa, e d’abettat accanta una pipia ansiosa cun sa iaia tota attitirigada e accugucciada. Pag. 112 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu PASTORI de Dante Erriu Pastori sàbiu pren’e cumpeténzia sempir’ avatu ‘e su tallu dì e notti e candu su mangianu ses in cotti su latti ddi si mullis po esigénzia. Ses abritiosu e de bon’ascendénzia ma speras sempiri in sa bona sotti; e tui, mischinu, cun coraggiu fotti sighis serenu e no timis senténzia. Cun su coru amoddiàu e affrigìu sighis sulenu chene ti spantai acullendu sa “misera” ricchesa. A pustis chi has totu discinìu, de s’arrenda no ‘ndi podis papai ca bisòngiat a ‘ndi bogai sa spesa. De su pastori, pagu est su spàiu ca su guadàngiu est de su casàiu. Pag. 113 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu PECCADORE de Antoni Maria Pinna Signalada – Versos in rima Non l’isco, s’app’a tenner s’attrivida de ti pedire perdonu o Segnore cando pro me s’allizat su fiore de sa vida terrena attraessada, e si pro me sa notte est isteddada, sa notte de s’eterna recuida! Si no happo furadu ne bòcchidu peccadore mi sento Deus meu, ca medas boltas de su pane intreu non nd’happo dadu unu cantu a famidos, cand’in sa pedde e ossos los àpp”idos in su desertu ranchidu e sididu. Si no happo connottu sa venditta a boltas cun sa limba happo feridu, ma l’happo fattu cando mi so ‘idu che innotzente chi l’han punt’e fertu, e non sempre su coro l’happ’abertu a ‘ogni legge Tua beneitta! Peccadore mi sento, peccadore ca de tottu sos donos chi m’has dadu de nemmanc’unu mi so ispozadu pro ‘estire unu frade in patimentu: nudu l’happo lassadu a frittu e bentu sentza l’apporrer sa manu ‘e s’amore! Peccadore mi sento ca sa rughe non l’happo poderada subr”e palas, ne ricconnottu cantu mi regalas cun su coro ‘e sa Tua onnipotentzia; pro tottu custu ti jutt’a presentzia su pentimentu pro mi dare lughe! Dami lughe, Segnore, chi che rua intro s’abbratzu ‘e su caminu ‘onu, e ch’in s’ultimu àlenu su perdonu lu pott’ ‘asare cun sas laras frittas e bussare, bussare inue abittas pro m’abberrer sa janna ‘e domo Tua! Pag. 114 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu PENTZAMI AMORE! de Augusto Boi Pentzami amore! Candho in s’altu de su chelu De s’azurru pius intensu As a cunsignare unu basidu A su raju de un’istella. No apo cosa pius bella Aintro su coro: Pensare a s’amore tou Comente eterna primavera Chi cun sos fiores suos Mi pienada sa vida! Pag. 115 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu PESPERU PELEOSU de Stefano Arru In abbas abbolotadas de sas ludosas pischinas non nde birant sas muinas de sas isperas ninnadas in bisos de pitzinnia e che calant prus a fundu pro sas feuras de mundu sos dissignos chi tenia. Ca sos jogos innotzentes istentant a benner mannos in mesu a sos afannos chi atraessant sos ischentes. E a matana pighende s’irrocadorzu de vida in sa fama cumprida s’essentziale rupende seberas cosas a gosu in faidas de onzi die pro isolver astrau nie de su podere istragosu. Tue, poete arcanu, imberghed’in mes’a zente pro l’isjarìre sa mente pianu, a tenta manu: est pedinde veridade a sa tua sabidoria aberi coro e ghia a li dare libertade. S’imbreaghera de puresa de sos pitzinnos in festa inzita e ammonesta contr’a onzi malesa. Brivu de uman’ischire cola istrintu jannile si brama t’istichit umile de luego nde collire su batimu prus diciosu, alu de forte puntzia, in fiocos de poesia.,... .in pesperu peleosu! Pag. 116 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu PILLADOS de Giuseppe Chessa O veras da d’onzi locu accudide Ca zirriosas mi vido visiones Dae sos Romanos surviles Pulones S’isula e sa fortuna” difendide. Arrotade d’onzungra d’onz’iscaglia Ca vinidu est su tempus de su jogu Si b’at bisonzu de verru e de voghu Movite de isprene una battaglia In modu chi s’Erode prepotente Sezitu a furriu de su Quirinale No nos cundat chi banza mortale Sa terra de s’ozu e de su nepente. Ca toscosos resumos e rifiutos Punnana in Sardigna incuzonare Sun velenos potentes pro toscare Innidas tancas e verzines putos Si su mare li achides brincare Poi s’imputu su gerrare est vanu Morit pro semper su belle veranu A izos ostros it’azis a lassare Morit s’ulia sa vite e s’ozastru Solu tiria, erula e prunischedda Marcurella, truiscu e sa luedda Campat, morit pirarva e pirastru Sas roccas si porvene in arenas Sos arvores siccos che gherdhone Si sicat s’ortu ei sa vidathone Non riden prus sa abas de sa venas De su mare sos bellos arenajos An’abennere caentes che brajeris Sos pisches in sos culumberis Morin che soriche in soricajos Su rusignolu zessat de cantare Vinit de brincare su mucrone Poveru grodde poveru sirvone Solu su corvu sichidi a bolare Siazis vois sos Sardos sordados Can difèsu sos sartos de Trentinu Gherrate pro chi non brichet Cainu Balentiosos e tottus pillados Pag. 117 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu POBERU de Francesco Noli Signalada – Versos in tonaresu Poberu, su foeddu est med’antigu Coment’antiga est sa poberesa, chie no n’ha connotu de ricchesa a s’erricu est aversariu e nemigu. E poberos de medas calidade(s) ne du hada, e dos descrio a modu meu, chie ricchesa non d’ha giau Deu cussu est prenu de miseridade. Est poberu chie no had’omo e no ha lettu ne inare, e cosa po pappare, no ischit mancu inue si croccare ca de suo non tenede unu trettu. Est poberesa a esser disonestu e poberesa puru est a furare, poberu est chie non chelede istimare ca su gerbeddu ugget chena sestu. Poberu est cuddu chi no ha rispettu, de s’atteru, òmine che a issu, ca had in conca su pallinu fissu de faer male, a nemos had’ affettu. Chi unu est’in bisognu e non d’aggiudasa e ses poberu tanno ‘e caridade, e chi ses farzu senza beridade de erricchesa zertu non ti mudasa. Pobera est sa femina chi su figgiu partòrit, e a s’aliga du fuliada, poberu est chie a s’atteru ignuliada d’esser’erricu no had’ assimiggiu. Poberu meda est su chi non s’isprigada in issu ettottu, po si render contu ca est’in tortu, malu e puru tontu, che ignorante a s’atteru pigada. Poberu puru est su chi est illusu, poberidade giada onnia viziu, chie pr’offennere, malu giàt giudiziu e chi’ de s’indifesu si had’ abbusu. Chie meritat lode e non si d’hasa e s’errichesa tua non si reggede, chi unu custas cosas non curreggede poberu had’ a campare oe e crasa. Pag. 118 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu PRIMA DIE DE ISCOLA IN TONARA de Francesca Dessì Primu premiu – Versos in tonaresu Marca “lo faro” unu bullu e sabone apetiganno tzirifodde e ludu calo a mi samunare fatze e tzugu a s’abbeveratoriu in su grifone Sa die est fritta e fritta s’abba puru ma limpia a iscola chergio annare po imparare a iscriere, e a contare chime francos invece de un’ìscudu Iscutulanno finzas a iscola prenu ‘e brasa unu botto istampau cun sa maniga longa ‘e filuferru In su bangu tremenno sola sola su maistu hapo assimigiau a unu tiaulu essiu dae s’ifferru. Pag. 119 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu PROITE NON CANTAS PUZZONEDDU de Pietro Pittalis Ite amalgura tenes in s’intragna puzzone chi no has pius cantadu ti miro tristu in s’arbore assoladu forzis ses isetenne sa cumpagna? Prite non brincas’a sa copertura prite istas solu in s’arbor’e sa figu pesa sa oghe puzzoneddu amigu de me non tenzas peruna paura. Cantas bortas mi has fattu cumpagnia in dies prenu de aflizione cand’it su coro in palpitazione mi lu cunfortaias tue ebbia. Tue solu si sichis’a cantare mi podes dare unu pagu e cunfortu e s’animu chi tenzo mesu mortu mi lu podes ancora rallegrare. Ite ses tue puru in mala sorte su t’ider goi in dolore prufundu forzis restadu ses solu in su mundu ses orfanu o perdìdu has sa cunsorte? Ses gai no sò solu in custu logu su sole est artu ma regnat s’iscuru semus in duos, pares tue puru in d’unu purgatoriu de fogu. Tue ses che a mie in sos affannos e ambos lastimosos de dolore prite semus restados senz’amore in su menzus fiore de sos annos. Chi sufras penas de dolore creo cumprenno su chi provas, ite dolu ma non ti fuas, no mi lesses solu lassa chi a pianghere sia deo. Pag. 120 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu RADICI de Teresa Angela Carboni Un’ateru annu est ormai passau e deo poeta non fia e non seo, ma su chi cherzo a lassare deo pro d’iscriere sa pinna apo pigau. Tonara est sa idda mia; su tempus est istau galeotto fiat s’annu barantotto canno deo seo naschia. Mi paret erisero chi apo giogau e fio in s’avviamentu professionale, ogni tantu, mi pogno a regordare s’adolescenzia chi apo passau. Cussos fiant annos de povertade; ma sa gioventude est bella, como, mi paret una favella solu a ddu poter raccontare. Est arribada s’industrializzazione e pariat gramu s’avvenire, tanno, penzau apo de partire e pigau su trenu in s’istazione, giumpau su mare in bastimentu partia seo cun su coro dolente toccau terra apo in continente, e su torrare semper in penzamentu. Su tempus est ormai passau, oe m ‘agatto in pianura padana,. non creo prus de torrare a Tonara ca sa famiglia in noghe apo formau. Como pro me est importante de non ripetere s’esperienzia mia, i figios sunt naschios in Lombardia e non s’intennent issos emigrantes. A issos, chi como sunt mannos, naro:.ambae a Tonara a saludare non firmeis che turista in mare, su disizzu meu vos raccumanno; Da chi arribais, firmae unu momentu iscurtae su coro vostru battente, trasmittie a i vostros discendentes e lassaeddu comente testamentu; Pag. 121 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu a torrare a Tonara ogni tantu e liggere custa mia poesia, raccontae: custa est sa radice mia! E sa discendenzia siat unu vantu. Chi trasmitto a issos s’amore pro custa terra mia abbandonada, invanu non m’intenno passada e po Tonara si fatzant onore. Lasso s’iscnttu pro faet in modu, prima de arribare a sa meta mia, de lassare cun custa poesia, de su passaggiu meu, un’arregodu. Pag. 122 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ROSA PASSIDA de Tonino Fancello Non coles lestra non ti fagat umbra o bella rosa chii in vida cheria cando in su campusantu faghes runda rende cussa mirada a inoghe ebbia varda un’istante custa fritta tumba ite t’ammentat ? sa fotografia non ser bidende? cà so-e seppellìdu ma s’amore chi t’aio èst semper vivu. Non coles lestra non pedo piedade de custa sorte ingratta e traittora han’avisau trista s’amistade campanas mudas in cussa mal’ora ma tue ses colada che unu prade ghettande s’abba santa inter cuss’ora colada ses che lestra interi su entu chene lacrima in cara su mementu. Non coles lestra a chizu bassu bassu rosa de cuddu tempus chi’it frorinde in custa fritta losa in custu zassu nudda cuffortu jugo ammentatinde mancu unu frore inoghe lanzu o grassu m’has postu e carchi precu so-e muttinde non t’ind’ammentas sa visonomia? cand’in làras e in brazzos t’istringhia Non coles lestra appinnati un‘istante m‘èst cuffortu galu sa bellesa intas si pacu t‘ido e dilliriante mi paret pacu custa terra inchesa pacu baccanu intendo in su garante chi jugo in s’ala po dare s’intesa ma jeo puru inoghe pacu b’ido s’umore c’appo perdiu e pacu rido. Non coles lestra cà fisti solu una pessa a cuddor mementos che furados a su sole sa terra e a sa luna a su tempus sas oras e arestados cando in terra c‘accabbas sa fortuna t’irvetto in sos casteddos che fadados e has a parre sa Frora ‘e cudd’incantu chin mecus che reina in su fiancu. Pag. 123 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ROSAS E FIORES de Salvatore Murgia Inue un’ alada e dota mente de custa terra rosas e fiores at cantadu, e piantos e dolores suos, e sos de sa pobera zente. Totu sa idda I’est riconnoschente e pro li render meritu e onores su ‘e duos de bandu at ispedidu de su cuncursu pro dare cunfrima, ca an a sa poesia vera istima lassare non la poden in olvidu, e I’an in duas cambas divididu una in versos isoltos, una in rima. E sos poetas potan dare prou de cale siat prus cumbeniente, ca sa dificultade est evidente tra su cumponner bezzu e-i su nou. Medas sa rima lassan in costou e iscrien in modu diferente. Sa de Mereu e Mossa, Melodia a sos modernos non lis dat consolu: ne sos poetes chi cantan a bolu e mantesu an sa limba semper bia. Naran, chi cussa no est poesia sos criticos de oe, est rima solu. Sos dulches mutos, s’ antiga ninnia c’a sos fizos sas mamas cantaian cando in su brassolu los dromian in sa rima fut totu sa majia. E-i s’atitu in s’ ora e s’ agonia cun rImas de dolore I’ esprimian. E sos chi I’ an in coro costoida cantan cun issa, mudos no arrean, in sos cuncursos ‘e palcos I’ imprean a cara franca, non timen s’ isfida. E da chi finin sa terrena vida a cudd’ ateru mundu che la lean. Tonara, zertu at a esser fiera de su cumponner nou e de su ezzu: ognunu iscriat comente est avezzu bastet chi mandet poesia vera. Pag. 124 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ROSAS PO FIORIRE SOS BERANOS de Pietrino Curreli In custa terra certu àn a naschìre rosas po fiorire sos berànos ca seminàdu àn distìntas manos chi non poden sos semenes fallìre. De Peppinu Mereu àn a sighìre s’andela sos cultòres paesànos, ca issu già dae tempos Iontànos semen à postu e devet prosighìre. Po cuddu vate chi in Galusè connòtu à sa Castàlia funtàna coltivànde a sas musas su giardìnu: Com’in Tonàra a nomen de Peppinu unu cuncùrsu bandìdu ndelàna ca in sa poesia issu fu rè. Pag. 125 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SA DISPEDIDA... de Ida Patta In telargiu ‘e s’ammentu, tesso a tram’‘e coro custa tela nodìda, retrattu de sa vìda. T’ind’andàsa po s’urtima dispedìda cun d’una perr’e paraula in lavras: ite fut Mamma? S’urtimu cossigiu chi mi mancat? Sempere pronta, mai stacca de donàre. Mancu su dolòre t’ind’hiat furàu su sorrisu. In tegus m’isprigo: abba cristallina de funtàna. Mi sustentàsa dogni ‘orta chi tenìa “sidi” de carignos tuos. Cust’arrighina, mai scarzàda zeurrat ancora poderosa in su cuile meu e sighio a dd’abbàre... po lassare semen’e sabiòre a benidores. Sa cadira tua, buida accant’e sa giminera hat ispogiàu totu sa ‘omo. Unu surrungiu mi pressighit fittiànu: t’hapo torràu cantu meritàsa? Cando, una lambriga risulàna ti tziliggitat is trempas: fut de prexu o de dolore? Mai ti dd’hapo domandàu. Como, a chine pedio sa respusta? Pag. 126 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SA DROGA de Gianfranca Modolo Dio poder risurtare meda banale a chistionare propiu de droga ma s’argumentu est troppu in voga e poi este una cosa ormai reale Nois nos depimus ischidare troppos piccioccos si sunu drogande e impresse sa vida si sunu brujande probabilmente chene sind’abbizzare! Est unu allarme immediatu e urgente chi so mandande cada die a tottu sas viddas e a tottu sa zente Chircade solu de immaginare a unu pizzinnu de degheott’annos sa marea de irreversibiles dannos chi sa cocaina li podet causare Naro cocaina ca este sa pius usada ma no est oe zertu sa sola cossumada da-e su vastu populu e sa zoventude Este comente una vritta palude una palude vritta e soffocante simile a sa selva oscura de Dante O mezus este unu tunnel nigheddu poveros neurones in cussu cherveddu Concludo nande chi una soluzione definitiva como non bil’amus ma eo mi pedo: pruite non chircamus de tradurre sas paraulas in azione Pag. 127 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SA FEDE ISPERANZIA E CARIDADE de Gesuino Loi Custa moda at tres cosas principales: In su munnu pro su genere umanu sun custas sas tres cosas capitales po esser unu bonu cristianu, ch’aumentat benes e alleviat males po tenner s’anima e su colpus sanu, ca semus tottu poberos mortales gia invoccamos sa celeste manu. Chie creet at bunnanzia e umiltade cun isperanzia fede e caridade, b’at benestante, ateu e aflittu chenza Deus est infant’e poberittu. Ca istat bene si ritenit forte chi issu podet totu comperare, ìsfruttenne e chenza mancu pensare ch’in sa vida bi cheret bona sorte, est po cussu chi maladia e morte s’isperat cun sa fede d’evittare. Chie creet at umiltade e bunnanzia cun fede caridade e isperanzia, ateu e aflittu b’at benestante poberittu est chenza Deus e infante. S’isperanzia in coro la bramamos, po risolver problemas e affannos, po cussu cun sa fede ch’invocamos ogni die preghenne in sos annos, si b’at appidu alleviet sos dannos chi mai suzzedan invocamos. Chi at bunnanzia, umiltade e crede cun isperanzia caridade e fede, benestante b’at aflitu e ateu est poberittu, infante e chenza Deu’. Cun sa fede gia torrat su sorrisu e isperende su coro s’abberidi, sa caridade azudu t’offeridi allegrende a su poberu su visu, sun sas tres cosas chi Deus cunzedidi po godire crasa in paradisu, chenza istare girenneb’in tunnu po su genere umanu in su munnu; Pag. 128 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu cosas principales custa moda at trese unu bonu cnistianu tanno lu sese, tres cosas capitales custas sunu in ogni tempus siat malu o bonu, chie at isbagliadu ottenzat peldonu po bonu cristianu esser unu, no restet a insegus de niunu salud’e allegria apat in donu, cun fede caridade e isperanzia in ricchesa augurende bunnanzia, gai su bisonzosu podes accansade cun isperanzia fede e caridade, in modu chi Deus dae sa sede ogni isperanzia ch’as a disizu, po te parentes e ogni fizu ti l’accanset c’as appidu fede. Pag. 129 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SA FEMINA SARDA de Antonio Renato Cocco Is gunnèddas a tragu ki promittìant’ mèda ma ammòstant’ pàgu. De Casteddu a Campèda Sighìast fetti su fràgu aspettèndi sa scèda tottu, a pàgu, a pàgu ma po tèmpus mèda! S’ antiga femina sàrda portàd’in fàcci, su velu cundìad’ cun sa pilàrda senz”e ponni trupèlu. mancai fèssat in “PARDA” Crocad’ in d’unu telu e bestiat cun d’un’ imbùstu a buttònis de oru, infùstu. Su merì d’agatàda Pistènd’in su telàiu jai sèmpir’ occupàda de mes”e ìdas a maju. A tessìri s’ingèniada sa bèrtula a su baiu cantènd’in dogna momèntu iscarescìat su trumèntu. In sa festa, baddèndi cun su custum’antigu. In su sàrtu , marrèndi In d’una terr’‘e trigu e in sa lòlla , tessèndi parìat ke unu sprigu. Bella, a intru e in fòras comènt’is sàrdas mòdas! Pag. 130 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SA FUNTANA DE ABBA FRIDA de Sebastiano Saderi Penso a sa funtana de abba frida Meritad’unu menzus trattamentu Abba sana nen bamba e ne salida e a sempre bundante s’alimentu issa è sempre de ricevimentu Non lassad’una persona sidida Poi curada de microbos pulida Tene continu su medicamentu Samugheo de issa tene cura A connotu ca est una richesa Su comunu de oro la tratada Semplicemente ad’un’istrutura L’at dadu puru unu segnu e bellesa Ed est a tottu notte illuminada Est meda tent’a contu e visitada Isfida sas funtanas de sa zona Tottu sa zente chi l’an praticada Narana ite frjsca e abba ona E issa ndes cuntenta e onorada Ca tottu cantos li fahen corona Galusé pius susu est famada Ma non li pode faghe sa padrona Abba frida meda bundanziosa Tenet finas cumpletu su sabore Curre velocemente frisca e giara Sorget in d’una terra sabbiosa Non s’intende niente inferiore A sas abbas famosas de Tonara Ma ba persona chi non des cuntenta Tenne custa richesa in domo sua Ogni tantu a s’oscuru si presenta Unu dispetu li faghet a cua De no esses crudele isculta e tenta Poned’in mente ca es finas tua Cust’imensa richesa frecuenta A la bider pius allegra agiua Lassali sos aplicos chi lan postu Sun comodos e non tenen valore E nde godit d’ognunu chi bi passada Cust’iscandalu es tuo e nostu Ponem’in mente no est un’onore Pro sa persona chi nudda non lassada Deo funtana m’intendo signora E m’apo fattu manna clientela Meda zente mi naran chi so bella Custu mi rende pius fam’ancora Benin sa Samughesa cittadella E mi visitan finzas zent’e fora Solu calcunu es chi non mi piaghede Ca ogni tantu unu dannu mi faghéde. Pag. 131 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SA IDDA ‘E MACUMERE de Salvatore Sogos A su tempus de sa mia pizzinnia Macumere fuidi ancora una idda, pagu estesa e pagu abitada, cun sas carrelas tot’impedradas e sos rizolos pro s’abba piovana. Sas pezzas bene isquadradas accantu a sos gianniles arrambadas pro pode sa zente friscurare in sas nottes serenas ‘e istiu cun sa luna in artu incantada in mesu a su chelu isteddadu. Ogni domo paria beneitta. tanta fuidi sa mere ospitale: ti aberiada sa gianna senza male e ti daida azudu e cunfortu. Oe nos parede de tenne totu, ma sa nostra est solu illusione, non damos pius attenzione a sos poberos e derelittos, cherimos solu diventare riccos. Pag. 132 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SA IDDA MIA de Salvatore Ortu Post’a treghentos metros de altura In d’una fertile e gioiosa collina Soleggiada e cun aria suprafina Vantas unu monte de elighes gioiosu Unu bellu logu friscu e silenziosu Ue si riposada cun maestosa dulzura. Abbundantes sun sos rios e funtanas De abba pura sana frisca e deliziosa Ue ogni vera felice e maestosa Si dissetat cun cantigu armoniosu E inie tenene su meritadu reposu Postis de haere oladu in terras Iontanas. Sa bellesa est sa zona e sas olias Albures secolares in abbundanzia Cun sos pius minores in minoranza Dana fruttu genuinu e prelibadu Dae ognunu su logu est bene curadu Lu ides passende in tottas sas vias. Sos elighes in su monte ite corona Ti faghene sorridente in cuss’altura Vigilas cun amore e sena paura De sa idda ogni sou onestu abitante E issos ti mirana in dogn’istante Ca ses sa bellesa e tottu custa zona. In su centru sa cupola centrale De una cresia assai manna e bella Intro, ogni meravigliosa capella Dae sa pius manna a sa pius mìnore Ue tottus pregana cun amore In sa die dogn’ora e dogn’istante. Tenes medas illustresa altolocados Chi sempre su nomene tou han distintu De custu fattu ognunu est cunvintu A medas hana intituladu una via Cominzende dae Cardinale Pippia Cun tottu sos mannos laureados. Una piaga tremenda e dolorosa Est su dannu e sos emigrados Sunu foras comente esiliados Chirchende pane in terr’anzena Sufrinde e patinde ogni pena Una vida tribulada e ansiosa. Seneghe, mustra corazzu e ista forte Non ses de nessunu abbandonadu Ca finas su Iontanu miseru emigradu Torrat sempre a pes tuos de continu De te sunu lontanu ma sunu vicinu Finas a s’ora e sa tremenda morte. Pag. 133 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SA LIMBA MELODIOSA de Maria Teresa Mancini Si ghettas un’ispina in mesu ‘e s’abba non s’intendet su tzoccu. Si ghettas un’ispina faveddande istampas su coro. Sa limba no est ispina, su coro no est abba! Sa limba melodiosa de s’ Ospitalidade ghettachela in cada locu ‘e mundu pro atzappare sempere sas cortes apertas Pag. 134 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SA PRAMA de Antonio Cubeddu A s’umile pianta unu disizzu Isco chi dae coro has domandadu Pro custu nebodeddu isfortunadu Chi de lughe non bidet s’assimizzu Ma dae s’altu s’eternu consizzu Si riunada e ti enzat azzettadu E deo le auguro che unu fizzu Chi Lughia intervenga cun su gradu Isperende c’orvescat die bella E chi s’Eternu potat intervennere Fettas centru o puru conquista A su topu as leadu s’istampella A su surdu as torradu s’intendere Tando a su zegu torrali sa vista E deo unu disizzu o sorre cara Unidu a una pregadoria Fatto ca m’est a tempus opportunu Ispero chi sa die e su radunu Chi tenimos cun sa cunfraria Fettat issu de guida in Tonara Unu saludu e un’istrinta e manu E pro santu Giuanne a esser sanu. Pag. 135 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SA PREDICA DE HOI A IS SERBIDORIS DE SOBERANU de Giovanni Bellisai Scriu a is ominis de cresia, a sa truppa e a is offizialis, a i cussus chi giai bivint in sa domu e Soberanu. E, tra custus, a is serbidoris de campagna o de cittadi, a totu cussus chi pensant, po su stadu insoru, de podi movi a s’ora cun trancuillidadi, finas a intrai, senz’e permissu, in cussa aundi bivit Soberanu, aundi arricit genti totu s’annu, genti chi benit de totu su mundu. Fiat po custu chi po prova dus dei mellus chi ddoi fiant in una dei domus de campagna, de i cussus chi, bestius a festa, arriciant is amigus riccus de su Rei, sempiri lodaus po su serviziu fattu, passendi ananti de sa regia de cittadi, decidint de intrai a riverì su meri. Senz’e fai sa fila e de si presentai, s’accostant a sa porta cuada, de aundi passant i serbidoris de su Rei. Bussant e nisciunu ddus aberrit, zerriant e nemus ddus intendit. lnsaras, sfaccius, provant a scriccai, ma sa porta est serrada beni a crai. Si castiant in facci e pustis in bucciacca. Scruccullant e agatant is crais de sa domu de campagna e, pensendi chi totu is serraduras in i domus de su meri de is portas po is serbidoris siant ugualis, comenti a i cussas de is poberus in terra, ddas provant totus una po una. Ma mancu una est bona, po aberri sa porta de sa regia de cittadi, aundi Soberanu bivit e arricit sa genti stasia de s’urtimu viaggiu, benia po abbarrai in pari a Issu. Pag. 136 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A palas de sa porta s’intendint boxis de genti arrexonendi tra de issus, narendi chi forzis est mellus a torrai a coa. Ca forzis, forzis toccada a issus puru a bivi mellus, po agatai sa crai e podi intrai, a domandai perdonu a Soberanu, abbarrendi de Issu beni allargu, cun is ogus umilis e bascius, po sa primu borta in vida insoru! Pag. 137 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SA STORIA NOSTA de Salvatore Usai In is librus scritus de is cunchistadoris, c’est sa storia de unu populu cunchistau. Sa storia nosta no est scrita in nisciuna pagina de nisciunu libru. A scoviai chini femus, funti is perdas spartzinadas in dònnia arrenconi, mancai su prus spèrdiu, su prus scarèsciu. Is perdas de is nuraxis poderosus: mannas e piticas arrimadas una in pitzu a s’atra, una a su costau ‘e s’atra, unias in d’un’abratzu indissolùbili, traspirant ancora vigori, sanguni e sudori. Is brunzetus, fùndius in-i cussus logus, contant de gherreris, lotadoris e navigantis sentza ‘e nomini e sentza ‘e gradu. Is tumbas de is gigantis, trasmitint arretumbus de presèntzias divinas. Is perdafitas postas in tundu a indidai Is istellas o postas in fila, cumenti in d’una mìstica prucessioni, funti arrodiadas de maxia e de misteru. Is eras chi anti cuaddigau su bagamundai ‘e su tempus, s’anti lassau operas imortalis, ideadas de dus scultoris inimitabilis, chi anti modellau, cun abili maistria, perdas e arrocas: su maistrali e is undas de su mari. Nisciunu paperi antigu est stugiau in is bibliotecas. Sa biblioteca nosta est asuta ‘e sa luxi ‘e su soli e in dònnia momentu dda podeus biri e tocai. Dònnia borta chi m’acostu a-i cussas perdas, intendu s’alidu ‘e is babus ‘e su passau. E mi cumovu! Pag. 138 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SA VIRTUDE TRUNCADA de Francesco Floris Signalada – Versos in tonaresu Cale ada essere su prus bellu omaggiu chi sa natura ha giau a Tonara, in prus de su ridente paesaggiu? penso, un’omine de virtude rara, chi ha buffau abba ‘e s’Ipocrene de cudda cristallina pura e crara. dignu amigu d’Eratu e Melpomene, de Tersicore, Pollinia e Talia, ma tottu sa musa creffiu dd’ha bene. s’est distintu in sa sarda poesia, e po chent’annos sempere prus forte, mancari siat mortu in giovania. a bintinoe, una crudele morte, canno fu’ gianno is fruttos prus bellos, dd’est toccada cussa mala sorte. ma Flora a issu ada apertu is cancellos, dd’hat collocau in mesu ‘e i mannos, coronau de laru e de gravellos. ma poite oh natura, tale ingannos? po cussu mancu nosi dd’esses giau, po suffrire e morire in birdes pannos. però, su pagu iscrittu chi hat lassau, onore e fama dd’hat giau sempere prusu, ca fiat de mannu talentu dottau. Tonara perla ‘e su Cabesusu, tue has tentu manna sa fortuna, ma sa fortuna poi hat fattu abusu; girada s’est a trottu tottin’una, de faet dannu mannu non s’incurada, lassanosi che notte senza luna. sa cosa bella a longu non durada, però sa sorte cantu est crudele, prima ddu ada e in pagu ne ddu furada. fit decrettau... ma no si ponet fele, si fu’ urau degannos ancora, prodotto haiat prelibbau mele. Pag. 139 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ma naschire un’atera aurora, me in custos serragos d’Ennargentu, ibetanno gi seus dae ora. ma deo su matessi seo cuntentu, ca podeusu arzare arta s’insigna, po ddu tennere tottus in amentu. in custa tonaresa terra digna, logu friscu, amenu e de recreu, naschiu e mortu est Peppinu Mereu unu ‘eis prus mannos de Sardigna. Pag. 140 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu S’AMORE PRUS MANNU de Antonio Salis Ite dolore mannu Est ustu i mas dadu Pruite ses’ andadu In cussa gente nara Si des cussa s’istrada Chi t’appo imparadu Pruite ses’ andadu Naramilu derettu Si l’as fattu pro difettu O fizu meu dilettu A mamma tua li dimando It’est appo isbagliadu Commo chi est carceradu Custu fizu chi m’at dadu Non podo non pesciare I curpa non de tenzo Pro ussu ti difendo E reione non pretendo Non est facile a ispiegare Omment’ est i m’intendo A umb’ando ego a parare Si risposta non podo dare S’amore meu pro tene Trattalu sempes bene Ca est s’amore pru mannu Trattalu chin riguardu Chin rispettu e senza ingannu Ca est s’amore prus mannu A ite t’est servidu A istudiare naramilu Si s’istrada tua intrapresa De fogu d’est inchesa E babbu tuo convintu I de rispetu visti dignu It’est as cumbinadu Fizu meu adoradu Pedas o no perdonu Ego non ti lasso solu E sa manu mea ti tendo Ma s’affettu tuo pretendo Sa notte prus non dromo Pag. 141 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu A non bi sese in domo E su frittu si mi pone Ca ti penso ìn preione A non mi parede galu veru De ti tennere preioneru Solu tristu e disperadu Ti penso fizu istimadu A mamma tua abbraccio forte Ca est pranghende sa tua sorte S’amore nostru pro tene Trattalu sempes bene Ca est s’amore prus mannu Trattalu chin riguardu. Chin rispettu e senza ingannu Ca est s’amore prus mannu Pag. 142 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SARDIGNA de Anna Cidu Narami, fizu su chi t’apo fatu chi mi ses, goi pitzinnu, abbandonande su t’ider peri ghias de mundu andande ufrat su coro e mi pares ingratu Mama, giai chi dimandas ti lu naro su disisperu de una vida in cumbata s’astragu ‘e s’anima chi paghe no acatat inchimeradu chi in ater’ue l’amparo Non t’apo dadu, fizu, una terra fata de sole e de incalcu ‘e Deus in ue sas perdas tenes pro impreu in nuraghes a istragore ‘e sa Terra? Mama, su coro tuo generosu cada frutu at creadu e cada ispantu, ses puru terra de dolu e de piantu de terrores e lutos locu amprosu. Deo apo dadu terras ubertosas, boscos umbrosos, benas de cristallu cun bestiamene e ortos pro traballu campo fizos e fizas industriosas. Astrintura de abba, malu ventu su pane ‘e cada die gherra e sudore: est custu su sinzale de s’amore chi a fizos tuos, Sardigna, l’as tentu? Pag. 143 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SAS LETZES FATTAS PO CUMBENIENTZIA de Onorato Casula Sas letzes chi oe sunt faghende manc’una nde balet a nudda, sunt fragande peus de sa chipudda chie d’has faet sol’issu da cumprende. Tra issos si dennuntziant e s’offende a bortas cun mannu e grabe mottivu, ma de donnia dannu ch’essit ischivu sas letzes chi s’ant fattu dos difende. Tzai tenemus onestos e bonos guvernantes a dos intennere paret tenent donu impagabile, tottus, propaganda a cumbeniu e su miserabile est tempus de da inire corrottos arrogantes. A chie sonat chitarra a chie su violinu ma sa musica est sempere su mattessi, corrottos corrutores amittie a su nessi chi pareis su teatru comicu de Rodolinu. Mortu su tempus de Togliatti e Nilde loti e cand’unu sa ver’America cheret criccare, Lucignolo s’indiritziu non podet irballiare venite in Italia il paese dei balocchi. Unu poveru nudda si podet arresparmiare si dd’habarrat carchi euro in sa banca, de seguru chi mancu dd’haghet franca sos lupos suni prontos a ddu mossigare. Eco s’onestu e nostu guvernu Italianu in sa camera donniunu est cumprimentosu, cun milli promissas po su poveru bisontzosu a merie urant su votu, prus nudd’amantzanu. An’ube est andau donriia isperantzosu ideale? Una borta si lottaiat po unu tzertu valore, oe mancana cussos mannos fattos de onore cantas cosas cambiadas in peus e male. Ischida populu cun su bonu e sanu cuntzettu mi suni promissas ghettadas in fundu e mare, cambiae su chi mai hana chessiu cambiare e apretzae custu cossitzu sintzeru. e onestu. Si a calegunu no agradat su tema domando umile iscusa e veru perdonu, ma sa natura m’hat tzau su donu e crittico sos papagallos de custu sistema. Pag. 144 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SEDILO de Antonio Ignazio Onida Isterriu supra una rocca e basaltu incrinau a su chirru solianu s’aurora ch’isponpiat su manzanu oltre sas puntas de su Gennargentu e i su sole bi faghet caentu cando che brincat su monte prus altu Tandho si esti de varios colores cun su tempus sas tintas sun misturas su ruiu cottu de sas crapeturas su grigiu isporcu de sa pedra a vista catramu in sas carrelas tipu pista parzas giardinos cun mattas e frores A inghiriu un’istrada belvedere su lagu chi bi faghet de isprigu terrinos rassos po pasculu e trigu nuraghes putzos tumbas de gigante civiltade remota ma importante forzis signales de antigu podere Arraigau a sas tradiziones isviluppadas in s’era cristiana cullegamentos cun s’era pagana an formau custu populu e credentes unu difettu: sun’intelligentes quindi credentes ma non credulos Sas ingiustizias ca biviu su sardu sun sa ca biviu dogni sedilesu supra sas palas nda giuttu su pesu mai dispostu a si piegare imbentan s’Ardia: gherra pro isperare ca ue ada ispera no est mai tardu E oe in custu mundu americanu cun s’Europa in chirca e raighinas a costazu e s’Italia caminas ma aintro e coro b’est su traguardu sa bandiera e su populu sardu chissà cando a la giughere in manu. Sardigna ischis chi Sedilo ti est fizu ligaos ligaos a pare dae su destinu t’est poderende accesu unu luminu tue chircas lughe pone contivizu. Pag. 145 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SEMIDAS DE VIDA SUTERRADAS de Filippo de Cortis Semidas bidende de vidas presentes, si presentana ancora a sas passadàs copiolas..... Pedras sepulcrales dae sos bios olvidàdas, pedras in’ampru dae pretziosidàdes impompàdoras. Pedras nudas carignàdàs dae lepra de su tempus, de muffa, ramine e istercu de puzones. In lacana de sàs pedràs biventes, ortiga e piuere cun abba cuana e cantzellana su tottu. Solu addae, in coronas de laru e d’olià, filomenàs e furferàzos fittianos pregana cantende: “ sa dulche, meritada paghe !“ Cando, s’umana esistentzia, in bezzesa chi siat o in zovania, impremit s’ultima semida, s’isiju verdareru semper testimonzu in s’ultimu abboju, mesurat e pesat cantu: “in oberàs e ispiritu hàt lassàdu sa vida nostra concluida“..... Passadu chi siàt su tempus nostru, in cussas pedras potana sos bios lezere: “mancari grega, amàrga e inimiga bistada li siat sorte, issu hat bividu..... ...boladu s’anghelu sou, issu l’hat sighidu lassende semida sua “ cun simplitzidade“ sa vida umana finidi comente calat sa notte cando interrighinada sa die !... Pag. 146 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SENTENZIA de Salvatorica Miscali Paraulas duras, chi segant che burteddos, signant sa vida mia Mala sentenzia male feu, senz’isperanzia Non serbit chi pranga o mi disispere. Isetto, Intendo sa vida chi m’isfùzit comente rena tra sos poddighes. Intendo sa carena chi sich’andat pianu pianu. Su coro mi ponet presse: ogni die podet esser s’urtima M’affido a sa misericordia ‘e Deus, in manos suas est sa vida mia Deo non so’ nudda, solu unu ranu ‘e rena in cust’urtimu iscampulu ‘e vida Ispero. Ispero sempre in sa bontade divina Non timo s’iscuru, isetto sa notte chi m’aberit sa ‘ia a sos sognos. Non poto non rier de sa carena mia trasformada Non so’ pius deo. Paret sa fine. Ma Deus, chi est vida, mi dat vida, non m’abbandonat E oe so ancora inoghe, in su mundu de sos bios. Pag. 147 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SESTINAS de Salvatore Demurtas Su segundu cuncursu e poesia chi Tonara ad indetu po Peppinu ormai iniziadu e su caminu po li vaghe sa festa donniannu c‘a su meritu sou es troppu mannu dovere es de sa patria natia Custu populu sardu s’est unidu po dare a sa cultura s’isviluppu donni bidda formadu ad’unu gruppu o sia polifonicu o folclore ed est semper in voga su tenore su chi dae s’antiga est esistidu. Su cantu sardu vu sempe cantadu soltantu intro sa nòstra regione ma como bennid‘e s‘occasione de lu fagher connoscher fora puru ed est tant‘aprezzadu de seguru c‘a l‘ana cun sa musica abbinadu Ma cun bassesa tragica e orrore e s’atera cuItura posta in usu si penzaia de noch’esse prusu invece sun sighinde cun isfida e an fattu pagare cun sa vida a Peppinu Marotta e Tina Dore. Forzis tenias pagu isperienzia Po su chi at colpidu cussa Mamma in fattu de rapinas e de fura as orfanadu cussa creatura as sa giovana mamma massacradu como ses duas bortas cundennadu dae sa Iegge e dae sa cussenzia. Sos chi semus vivende in terranzena e contro volontade allontanados ma cun certesa semus abbarrados tottus fideles a sa nostra terra e s’in Sardigna b’at disastru o gherra istamus in tristura e tanta pena. C’a su coro restadu est in sa naschida finzas si pagu tempus l’amus paschida. Pag. 148 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SI GIAMAVAT TONARA de Giovanni Pira L’ap’ida in bisione Fit bestida a s’antiga Bella che una jana Fit bajana e biuda Mama de sete fizos Orfana chene babu e chene mama. Est cando so andadu Aberu a la chircare In andalas predosas Tra nutzolas amenas E superbas castanzas seculares... Chi una oghe arcana M’aboghinat: “Marranu! Si pè avanzas galu Pro cherrer aburdare S’innidu incantu de Pitzirimasa!” Assustadu m’arrumbo E tra cantu e lamentu Milli oghes intendo... Bessian da sa losa irmentigacla. Mi cantàn de sa vida Mi contàn de sa morte Anninnias atitos E funebres campanas Turturellas culumbas Unturzos e astores De viles chi a viles Sas giannas an’apertu Lassande custa terra De bellesas e benes ispozada. L’ap’ida in bisione Fit bestida a s’antiga Bella che una jana Si giamavat Tonara. Pag. 149 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SI MORIT SU POETA de Salvatore Nanni Si morit su poeta, nues ispanas In cofradia assurcan s’aera Mudandeli de vrores caminera Pro si perder in lacanas luntanas, e si poden intender sas campanas c’arrepican a festa, cun s’ispera chi sa musa no abarret preyonera, sena drempire, in isperantzias vanas. In cuss’ ora ya cantan sas funtanas A guzios de amentu non de olvidu, in augurios de vida un’attitidu, a sas rimas suffertas e galanas. Apertos aposentos e ventanas Cussos versos si pesan in bolu Vinas chi artisanu aranzolu Che las trampat in tramas filonzanas Pro las torrare a faeddu mudu. Es chi sa musa sena amparu e azudu No incanit né perdet sas framas Ne las vinchet venenu o taddaranu. Dae cussu brossolu, pianu pianu Torrat in possa, isparghende in pramas E s’ingalanat pro intrare in bramas De unu coro tristu o yoculanu C’apat crai ‘e poeta, e cussas tramas Podat a tottu vorza istruire. Gai in filos de prata, a luchire Torran repente sas paraulas mamas Chi depen poesia parturire. Pag. 150 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu S’IFFERRU de Vincenzo Forma Trivulos’ e piantos, ventos’ de s’iverru, tenebrosos’ cantos’, de bundos in s’ifferru tronos nues e lampos’ dd’accumpanzan s’interru, a sa patria (d)e sa perdizione, a sos occos de sa dannazione. Loc’ (d)e tenebras’ e calura, parziu l’an’in girones si comminza’ dae s’usura sighin’atteras tentassiones, si vie’ lud’e abb’impura bundos brasias’ e zizzones animas tristas e penas’ confos’ ispinas e cadenas. Dae sas’ tristas jammas’, s’arzad’ a su purgatoriu, cumparin’ sas animas serente a s’intradoriu, cavalieris e dammas chene pas’ o corcadoriu, rizzos’ tocca d’ispiare sas penas, pro colare. Vad’ allarg’ una camminera, e post’in fila su pecadore tottu’ paris’ surcan’ s’aera, dae su mannu, a su minore s’arzada no este sinzera va periculos e dolore, preccande arzan’ su camminu a cospettu (d)e su divinu. In artu s’accatan’ sos’ elisos campos gloriaos’ de pach’ (d)e d’ammistade, cherubinos, animas e tottu’ santos cantana, s’eterna veridade, belloso, a guardia vi sun sos’ anghelos chi a sos vonoso, li nan’intrade anghelos biancos de regal’ isplendore los muttin’ sas guardias de su segnore. Animas vonas, de cada zenìa colana su tempus, a chistione tottu parisi, in cumpanzia, unioso, in fraterna comunione sa luche, e tottu s’armonia, de rar’e celestiale visione, cuffirmana, s’arrib’(d) e su mortu a sa dom’e su cristos risortu. Pag. 151 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu S‘IMBRACHINÀDA de Antonio Putzu Custu kitzi happu fattu unu bellu bisu tra abillu e sonnu ma parriat veru, friscu che su sorrisu chi tui tenias candu bìvias de veru: ca sèu furriau a bidda mia in Gonnus a sa domu de is nonnus comenti fiat unu tempus a s’antiga, prima chi deu e tottu cun restauru e fatiga strupiéssi tottu su chi happu connottu. Fia a logu ‘e ‘Festa ‘e Santu de Partidu, a bistimenta e tottu allichididu, furriu a domu e agattu s’ecca aberta, limpia sa pratza manna e abarru a bucca aberta in perra de sa ianna, ca sa domu fu tottu imbrachinàda cum d’unu bellu fragu birdi ‘e tinta frisca appena dònàda, tottus sas stanzas fattas a una pinta su passarìziu e s’aposentu ‘e lettu, e seù intrau a coxina deréttu. Abertas is ventanas pro intrai aria, tui fiast in coxinèdda arzilla e centenaria, scovitta in manu e fascadroxa niedda, strinchiddada ‘e calcina acabendu de imbrachinai in coxina conca a sa bovida de cannizzàda pro s‘ultima passàda, e a mimi has saludau arrie arrie a unu fillu maistru ‘e schola pro haer fattu tottu cantu a sola a sola e tottu in d’una dìe, mancai imbrachinàda a còlpus mannus sa domu pro sa festa de is centannus. E sèu curtu a tzerriai a sorri mia ca mamma no fu morta ma fu bia, tzérriendu a tzérrius mannus ca no fu morta a norantottannus, e deppiat festeggiai cussu traguardu tottu sa bidda in gloria comenti hant fattu a tzia Nerina Sardu a missa manna d abarrai in sa storia, Pag. 152 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu rendendu grazias a Deus e a Woytila mortu sa cida innanti e tui avattu ‘e Issu andada in fila in celu a crucifissu strintu ananti. Si tui t‘agattàsta, abarigadu tui ti torrasta a morri un’altra borta pro fai festa risorta, ma lastima t’habemus interradu cenabura ottu ‘e Abrili Duemilaecinqui in cussu eternu cuili. Seù abarradu aici no sciu cantu a conca in su coxinu che unu tontu senza ‘e mi rendi contu ca deu mi fia bisau cantu e cantu, però in s’anima mia sendu giai scidu mi parrias bia e in coru fia seguru de esse tui in domu accanta ‘e cussu muru. Tòrrendu in mimi apustis cuscus fumus de su sonnu poi mi sèu fattu tristu ca mancu Gesu Cristu est risortu et pulvis et umbra sumus is bius, e mali e peus is mortus chi hanti créttiu in vida in Deus. Ma bellu cussu bisu m’hat ammoddiau su coru. casi essis umbra de su Campu Elisu o sias de veras tui cantendu in coru in pari a is Angelus in Paradìsu. Pag. 153 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu S’ISCALA DE SA VIDA de Maria Francesca Marcello Fitzu meu, denanti a tie tenes s’istagione prur longa. De fronte cada un’ iscala. Non t’ispantes chi non bies sa fine, est ca est troppu ripida. Bae abellu. Cumminza a bessire e cando tenes bisonzu de ti pasare firmadi in su peigone. Non ti zires mai aifattu, poite, chi ti parede c’as camminau troppu pagu, ti ch’ispandada. Non tenzas mai presse. Sa presse non ti faede boddire su valore de su chi portas de nanti. In s’istagione prus longa che sunti tottu is meses de s’annu e tantos annos ancora, tottu is chi ti podente servire po aperrede s’anima a sa vida. Este un’ iscala cun arrampas de allerghia e dolore, serenidade e penzamentu, operosidade e oziu. Cando sese in cumpanzia de s’allerghia, non t’isfades mai, ammenta sempede ca tottu tenede una fine e pensande custu non ti fazzas mai pigare de sa noia. Tottu tenede una fine, finzas su dolore prus mannu e cando arribbada, non ti deppes ispantare, prima o poi sanada. Po su chi este possibile, cricca de ambarrare sempede serenu. Non curzas mai in fattu a sa vida cun disisperazione, tentande de cheddi cherrede pigare su chi non ti podede zarrede. Ammenta sempede ca sa “forza”prur manna provenidi de tue. Non da cricchese mai inue non ch’este. Cando podese fae bene. Su male consummada commente una maladia. Bene e male suntisi arraighinasa chi non isperdente mai. Su bene battidi fruttos. Su male este commente su ferenu, impestada su coro e s’anima. Chistidi sempede astrinta sa dignidade tua, ammenta ca non cada dinare chi pozzada pagare su valore de sa pessone. Pag. 154 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Cand’asa intendiu in sa pedde su sole de beranu, preparadi po’ s’istade caente chi che pigada is forzasa, po s’attonzu e po’ s’ierru prus frittu, cando faede temporadasa chi parente isperdendeche su mundu. Cando s’abba e su entu parente mundandeche is carrellasa e su nie che carrazzada cantu cada, tue non tich’immentighese mai ca torrada beranu. T’arreccumando, non tich’immentighese mai... Est un’iscala cun arrampasa de allerghia e dolore, serenidade e penzamentu, operosidade e oziu. Fitzu meu bessi abellu... E cando tenese bisonzu de ti pasare firmadi in su peigone. Pag. 155 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu S’ISTRIA de Gesuino Curreli Su tintulone cessat sa ballada cando pesat sa luna su lugore e s’istainu, de chelu su colore ispijat, frimmu in s’intima serada, cun s’isettu de intendet sa cantada promissa dae su biancu cantadore. Dent bennere sos notturnos animales a buffare de s’abba assediada s’abbàulu de unu cane in sa nottada paret lamentu de terrenos males, mentras dormit sa tittula incantada. O luna, si m’esseret mai cuncessu a sa tua limpida nota de arrivare, ista notte haia cherfidu intonare unu cantu chi giutto in mente impressu de s’istria chi s’alzat a bolare dae sa chimma pius alta ‘e su cipressu, e cun s’ojada isplorat su possessu in su notturnu sou perenne andare. Su silentziu ‘e sa notte ambasciadore de animas e umbras piedosu, cando sas boghes andant a reposu a cussa de s’istria cedit s’onore, e issa cantat un antigu gosu che in cresia donzi bonu pregadore. Carch’ateru puzone pius minore ponet fattu e li faghet cumpanzia cun succutos in sa pregadoria, pro animas patidas dae dolore. Dali duncas sa veste ‘e cerimonia pro tota notte fin’a s’aurora a custa isfortunada cantadora, lumenada a dispretziu che demonia. Lustrali de sas pinnas su lugore che chi esseret reina immaculada, bella, sa pius bella in sa nottada, cumpanza pius fidele de un’amore. Pag. 156 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SOLU TANDO de Pietro Sotgia In tempus chene rellozu, happo messau mannucros de neula, distillande suores in incùnzas de entu. Ma commo, chi non prusu nos mesurat sos passos una nue happ ‘a brusare tottu sas cresuras chi m ‘impresonan s‘anima. Solu tando, o Sardinna, sos caddos de sa libertade han‘ a currere in campos d‘ervas noas. E-i “Sos beranos sonniaos” han‘ a frorire vidas non connottas E-i su sorrisu de coros in fiore hat a iscanzare sas lavras nieddas de Sos Mammuthones. Pag. 157 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu S’OMINE E SU LETTU de Giovanni Sulis Penso no esistat ateru oggettu chi offrit a s’omine pen’e gosu coment’a issu di offrit su lettu: istancu, in’issu godit su riposu, rigenerat sa forza, s’intellettu in issu ogni “ feeling” amorosu si gustat, ma, cun diversu efettu gia patit ogni eventu dolorosu; in issu sa vida si creat e fioridi pois iniziat terrenu su camminu e isfidanno su tempus de continu madurada, si riproduet, s‘iscoloridi finin sas dies cad’in su destinu: bezzu torrad’a issu, in’issu moridi. Pag. 158 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SOS SONNIOS de Bardilio Gaetano Fenu Che s’arcu e su chelu pessamentu Bolas dendhe in terra s’alligria Sona chiterra, sona s’almunia Ca so deo chin su coro cuntentu. Su tempus colat lenu che sa chera In custu bortaedie pessosu Sonnios bolan chin coro ditzosu Che puzones ispartos in s’aera. Sonnios de amore e virtude Candho sa mamma abbratzat su fizu De amore issa tenet disizu Dae chie creschet in zoventude. Sonnios de sa culumba bolandhe Issa isparghet sas alas de oro E a totu sa terra chin su coro Sa Pache manna issa est mandhandhe. Sonnios de amistade chin zente E candho totus s’istringhen sa manu Tandho in coro naschet su veranu E sa terra nostra torrat innossente. Sonnios de familia impare A Inghiriu de sa ziminera De irverru in cussas mannas seras contos de mannoi an a ascurtare. Sonnios de unu mundhu ghipadu Chin sas ischintidhas de alligria Si ponet ifatu sa pitzinnia s’intendhet galanu e recreatu. Non pecas si sonnias in sa terra ca azuat a campare serenu campo chin su meu e non s’anzenu gai cadaunu, ma chentza gherra. Pag. 159 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu STAMINE E TRAMMAS de Raimondo Porcu Tonara cun su tempus nde tramandas Addobbos intreccios e ghirlandas De unu fitzu e nde curas su vivaiu C’ha distintos fiores in su sementzaiu Profumados e de milli colores E in vasol de oro tottu sun’ornados in sas aiuolas mai estintos in su sementzaiu c’ha fiores distintos Profumados e de milli colores In su sementzaiu c’ha distintos fiores De milli colores e profumados In vasol de oro tottu sun’ornados Mai estintos in sas aiuolas E in parcos piattas e iscolas Trapiantan raighinas de dulcuras Tonara cun su tempus nde tramandas Addobos intreccios e ghirlandas De unu fitzu, su vivaiu nde curas Dae mont’e susu oe e da sal pianuras Tott’ enidos a ti narre bonu proe Cun bonu coro semus accudidos Chi su connottu no andet in disusu Dae sal pianuras oe e dae Mont’e susu Tott’enidos a ti narre bonu proe Dae sal pianuras e dae monte susu oe A ti narre bonu proe tott’ enidos Cun bonu coro semus accudidos K’in disusu non ande su connottu E sol lillores ki creschen’in s’ortu De continu a nde tenner’a manitzu Tonara cun su tempus nde tramandas Addobos intreccios ‘e ghirlandas E nde curas su vivaiu de unu fitzu Debo narrer de aberu fia in disitzu De nd’attire fiorame po cumparre E a custu monumentu a los offrire Ca onore merittat e cunsideru Debo narrer fian disitzu de aberu De n’dattire fiorame po cumparre Fia in desitzu de aberu debo narre Po cumparre fiorame a nde attire E a custu monument’a los offrire Ca cunsideru merittat e onore De jardinos veru unu curadore Ca hat creadu sal gemmas de alt’insigna Ricchinde sol tesoros de Saldigna. Pag. 160 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SU BALLU FAEDDADU de Giovanni Giuseppe Contini Sa limba et su ballu suni isparinde domando azudu et tantu cunfortu parzo chi tenza in domo unu mortu pianu-pianu tottu est murinde. Sa zente est cun ballu fininde pagas sas piazzas po cuminzare sardos tottu torrade a ballare ca sas criaturas gia’ sun creschinde. Sa limba et su ballu suni isparinde Mastros de iscola de ogni misura su ballu et sa limba sighide cun amore ca sa Sardigna est perdinde colore intelligenzia isfruttade in d’ogni criatura. Su ballu et sa limba in manna istruttura imparade da mannos at tantos minores puru sos sindigos, cussizeris et assessores da Tatari at Casteddu et paisos sighinde Sa limba et su ballu suni isparinde Italica limba, Giagia, mi naraiat faedda cussa fut in cussos annos s’usanzia ca in Sarda limba biat pagu isperanzia. Sa carena e s’anima como gia’ est niedda su giovanu in limba italica, faedda-faedda. At sa nostra limba devimos torrare et pizzinnos in giogu la potan faeddare ballende in tundu sempere ridinde Sa limba et su ballu, suni isparinde M’intrana sos ojos in lagrimas et piantu de tantos sardos emigrados lontanu faeddana su Sardu da Roma at Milanu et at nois in Sardigna faghede ispantu. Mi invoco deo assora at carchi santu chi sa picciocaglia potada ballare sa limba et su ballu sun de salvare ca lu idimos su ch’este suzzedinde Sa limba et su ballu, suni isparinde Cittades e paisos cuminzade da inie ca chirco deo cunfortu e cunsolu timinde soe at faeddare deo solu e bois tottu no creides a mie. Faeddade su Sardu e ballade ogni die sa cultura Sarda sighide at lodare unidos sardos devimos como faeddare ca tottu cantos lu semos bidinde Sa limba et su ballu suni isparinde Pag. 161 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SU CARR’E NANNAI de Virio Cau Su pippiu in su lettu ‘e su sobariu giai ritirau poit’est ora de croccai. Sa mamma cun su babbu ancora in basciu coi s’atrus mannus ancora a cristionai. E asutta de sa manta rintanau sa fantasia si podidi allenai fingendisi in sa grutta e su Mannau sa timoria si faidi esorcizai. Forti proendi in custa notti scura tronus e lampus de cantidadi manna s’acua fai meda sonu in crabettura e su pippiu non poidi fai sa nanna. S’esercitu de janas e dimmonius s’immagina de podi cuntrastai: su sonu de su bentu e de is tronus funti is arrodas de su carr’e nannai. E cussu chi fadia sa timoria d’apparidi d’un trattu favolosu fuendi cun su carru in fàntasia de bonas fatas diventada su sposu. Pag. 162 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SU GIOGU DE IS PARTIS de Rosanna Podda S’allebiat a trètus su sungùtu mudu allogau. . .prenda in siddau, me is pinnicas nodìas de su sentidu dromiu di abetu. E torrat druci e carinniosu cumenti chi fessit oi su sùlidu amau chi totu a unu a su miu s’amesturàda a pari fadendusì trinìri. Ita at potziu sperdi cussu sentì’ pretziosu? Mi scarescit imoi... si fuit sbisurìa s’arrexoni chi s’at stesiau. Biàu ... cussu chi atrivìu, siguru scit persighiri s’amori sinzillu , veru, lassendi a foras de s’enna ‘e su coru su teatru falsu’e su mundu in su giogu de is partis de custa vida, chi est una e si lassat sballai chen’ e podi’ torrai.. . asègus. Pag. 163 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SU PANI DE SA FIDA de Marco Pani M’arregodu candu fua pitiu, mamm’a or’’e xena m’avvisada, ca a part’’e chizzi fia sa pesada e po sa notti pagu iappai dromiu; ciccad’a mei e no a fradi miu, ca fud’idiscanzosa sa scidada. accostiad’a s’or’’e sa forredda po cumossai fu pronta sa scivedda. Framentu, farra e acqua salia, mamm’amesturada cun amori; de su chizzi cumezzada su sudori po una fitt’’e pani saboria, de ponni in sa mesa onnia dia, su mellus postu po si fai onori. Su cumossu fattu a manu lenta prepara’ s’impastu po s’atara tenta. In dom’ allena si depiad’ andai, po ciuexi sa farra cumossada, sa crobi chi mamma m’attuada in bia scuriosa toccad’ a portai; pagu siguru cun su pesu grai timia po cancun’imbruconada. ma po sa gana ona chi tenia fatta beni bessia sa parti mia. Si contoniada cun fadior’ a coddu e sa scivedda si torrad’a preni, chi sa faina fu bessia beni de paga mi toccada un’alloddu, mi adessi bastau unu soddu po mi ponni a postu su spreni. Mamma si torrad’ a ispatillai ca sa pasta depiada pongiai. A bortas, prestau de sa ixina, in sa scivedda beni imbussada, candu sa pasta fud’asselliada, cumezza’ su framentu sa faina; fu cosa naturali e no mexina, e a sa pasta ddi fiat s’accucurada. Mamma dda toccada e si fia sa gruxi poita a su pani si dd’essi biu luxi Pag. 164 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Su canisteddu cun lanzoru biancu, arriciada sa pasta lievitada, benia posta chi no s’essi’ toccada, po no s’appizzigai tanc’a tancu; de sa preghiera no si ndi fiad’’e mancu, prus sigura fu s’accumpangiada. A mamma s’appinnioni ndi essiada in s’ora chi su forru alluiada. De arrideli e moddizzi adatta, sa linna su forru callentada, su fruconi dona’ sa murigada po dda tenni spainad’ e no cumpatta; candu sa braxa fudi bell’e fatta, tandu fu s’ora de sa pinnigada. A mutoneddu anat’e su forru sa scova de feurra fia s’acorru. Una brenti de mamma pariada su forru cun su pani assettiau, in su callenti beni sistemau, che pipieddu, a bellu cresciada; a sa essida paria ca nasciada po su prexu de chi ddia traballau. Sa cosa cand’ est fatta cun sudori t’ imparad’ a cumprendi su valori. A intr’’e su canisteddu preparau, sa palli’’e forru stua’ su pani cottu, ndi preniada sa coxinedda tottu su fragu bellu chi sia cuncordau; in s’apposentu beniad’ allogau, e po sa di fu finiu s’avallottu. Cust’ abatixu si fiàd’ onnia xida po scabulli su pani de sa fida. Oi custu pani no est de moda poita si faid’in su panificiu, senza de fai perunu sacrificiu pagh’ est sa gan’’e girai cuss’ arroda; custu cunzillu ascurt’ e arregoda ca nd’ast’ a tenni grandu beneficiu: penza a sa salludi prim’ e tottu, po su pani onu torr’ a su connotu. Pag. 165 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SU PIPIEDDU DE SA BIA MIA de Marisa Pittau Accanta de domu mia doi est ua mamma cun ddu pipiu bellu e carigneddu, de nomini fait Giuanneddu, tottu cuncodrau. A su pettus si ddu stringidi e dd’accarezzada is ogus spalancausu e is maus sempri fadendu e sa bucchiscedda ddu castiada ma no ddu cumprendidi.. Su destinu de sa mamma: no podìt fueddai e no ddu poidi intendi: su destinu crudeli si dd’hat negau. Giovanneddu mattuccheddu fiat fadendu u bellu piccioccheddu, preu de allirghia e cuntentu cun su fradi cristiònada. A su babbu puru fiat toccada cussa malasorti de no intendi e fueddai. De pitticcheddu issu iada imparau cun is accinnus a cristionai cun su babbai e mammai: Su destinu crudeli. Biu happu a Giuanneddu in sa cadira a rotellas. D’happu domandau ita hiat tentu e arrespustu m’iada ca hiat tentu cussu mali crudeli. Sa mamma si d’accugucciada e sa bucca ddu castiada No d’iat intendidu Bosci e fueddu ddi mancada. Disigiau iad a ddu intendi u fueddu. Su coru m’hat toccau candu appu biu su fradi, cun amori e tristura in su coru. A su fradi s’est imprassau. Is angiulus de su ceu t’accumpangint! Pag. 166 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu SU SARDU de Antonio Longu Est veru sardu chie sa nadìa hat hàpidu in cust’Isula pedrosa, e la servit, cunvintu, in donzi cosa, cun ardore, onestade e balentìa, a cominzare da sa giovania fin’a cando lu ponent in sa losa. Chie rispettat sempre s’ambiente, chi sa natura non lead’ a giogu, ch’in sos istios no nde ponet fogu prite adorat su padru e su padente, e cheret bider donz’adde riente dae Palau a Sant’Antiogu. Est unu ch’a front’alta andat fieru, ca trattat sos amigos cun amore, cumbattit sos nemigos cun valore e l’han’ in donzi logu in cunsideru, allegat cun animu sinzeru, rendet finas sa vida pro s’onore. Pro chi siet da tempus suttamissu, tenet sempre bastante dignidade; lottat continu pro sa libertade ca in sa mente l’hat che giau fissu; e sa jiustiscia si la faghet issu cando faddit sa ‘e sa sociedade. Carchi corta est sutzetu a emigrare pro s’alanzare de pane unu cantu, ma partit sempre cun su coro affrantu ca li pesat da domo a sì ch’andare; non bidet però s’ora ‘e nde torrare a cust’Isula ‘e paghe e de incantu. Est finas unu ch’hat bene imparadu sa limba, da sos mannos tramandada, pro chi non l’hepat mai istudiada in sas iscolas de s’Italu Istadu; de faeddare in sardu est onoradu, e de l’iscrier, sì bisonzu b’hada. Pag. 167 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu TERRA DE POESIA de Flavio Littera Terra ses’ de rosas e beranos de travagliu, de rimas amenas, de sabores e de prufunnas venas chi ogan colore in frores muntanos. Ses anima de eternu emigrante chi falat pro pianas distantes, ses nidu de sos tantos ambulantes de trastos de linna ‘e padente. E falan pro Campidanu, Logudoro tinnulos, sonos, cantos d’armunia, fruttos de custa terra issòro chi lughene onz’istrànza via. Sun artes chi bessini dae coro: est iscòla de monte, poesia. Pag. 168 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu TONARA de Giovanni Noli De sas alturas posta in altas chimas, Sos donos de natura amenos gosas, Pro s’abba, s’aria e med’atteras cosas Tonara ses distinta tra sas primas. Sustanziosos cantos e sas rimas Coltivana sas mentes virtuosas, Onorande memorias famosas, A vantu in su presente ti cunfirmas. Che simbulu in s’orgogliu e s’onestade, De sa vida. affrontas sos turmentos, In milli modos chircandedi impreos. E da semper cun manna dignidade, Ti procuras bundantes alimentos, In donz’arte binchende sos trofeos. Unu tempus s’istrale e su.serrone, Ti davana una manu in sas peleas, In sos padentes preparande cheas, Su pane aias dae su cravone. Como a vantu pro festas de turrone A donzi parte e mundu chende leas, Sa limba in su cummerciu bene impreas Cun mannu impignu in sa professione. Medas trabaglian sa linna e su ferru, Prontos in donzi campu pro cumpete, Siat in filadura, o in tessignu Si los cheres connoschere in s’iferru? Intrande e sonandelis su sonete S’est tonaresu cantat s’istivignu. Pag. 169 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu TONARA de Remo Sau Sa idda de su turrone linzola coccoro e castagna in bidda tua sa gente istragna prenede po sa sagra ogni rione Prena de ogni talentu sa gente tua est armoniosa in Barbagia ses s’isposa de su canudu monte Gennargentu Is boscos cun matas seculares funti prenos de abba cristallina est frisca limpida genuina ogni viandante at a dissettare Ses sa idda de su circondariu esempiu de imitare su modellu ca de tottu sa zona su gioiellu de pigare po itinerariu Essinno a susu in Sa Madonnina si biet tottu su panorama de sa vallada ses sa regina in Sardigna prena ses de fama Famosa po sa poesia ca medas ant iscrittu e cantau deo puru a tie mi seo invocau ca ses piena de ogni genia Naschios funti duos poetas unu famosu s’ateru unu pagheddu funti Mereu e tiu Mameleddu ca iscridiant cun rimas perfetas Tiu Mameli est de arregodare ca pienu fudi de meda talentu po issu puru unu monumentu ca non ddu depeus immentigare Tonara t’appo sempede amau ca po me ses su tesoro finzas canno fio emigrau ti uggìo semper’in su coro Pag. 170 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu TONARA (Amentos lontanos) de Cicicu Secci S’ismentigadu no apo a Toneri Si penso frequente “Arrasulè” Si ancora m’amento ‘e Teliseri Signu ch’innamoradu so de te Latzarinu, Sarugge, Galusè Istracu, Su Nuratze, Muragheri Cando aprendista cun tiu “Gherreri” in cussos logos apo postu pe Tando sì giogaiat in su pranu Isfidando su entu e-i su fritu In d’unu campu duru e pruinosu Ognun’e cussos como est anzianu Ma Aldo, Vice, Sulis e Saitu Fian eroes pro dogni tifosu Mario, Nino, Pepe, Dessieto Sos cumpanzos de giogu in pizinnia Como cumprende, gentile Tonara Si ti dedico un umile soneto No est pro tenner vantu in poesia Ma po ti narrer canto mi ses cara Ses onesta, ospitale, industriosa Ses piena de briu e allegria Ses de “Mereu” patria dileta Po bravos artigianos ses famosa Ses culla de cultura e poesia Ses mamma ‘e su poeta pìus poeta Pag. 171 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu TORRA de Giommaria Sias Dae pes mi mancat sa terra, dae sa banca su pane, s’aunzu. Dae meda est troppu su deunzu e d’est troppu chi so in cundierra. Finzas son’armoniosu ‘e chitterra paret mi chelfat lear’a punzu, e no potto pius che supplicare s’olt’é domo de no abbannonare. Torr’a m’abbalzar’iscunsolada, torra che prima, ist’in domo ia, canno fis digna de s’istima mia, mancar’in domo calch’ispina b’ada. De sa vida si leat su chi dada: lugh’iscuru, calur’e biddia, mamentos foltes, bellos cun carignos, e atteru, si b’at atteros disignos. Cantas boltas in pizos t’est pigada sa tudda, in sos Iijios balzos tuos sol’a t’aer’appen’ilfiorada mancar’in man’ai’ìspin’é ruos, ma chenza mancu enner’a concluos ne fis dae su cuminzu suddisfada, No fuas, no ti ch’annes, coro meu ist’in cust’oltu po s’amor’é Deu. So su ch’amaias de folt’ardore, chi folzis t’at a esser miminadu ca tottu cant’aia no t’appo dadu, ma unu solu n’aia de core. Ma tue ses sempr’istadu su fiore chi solu po vid’appo desizadu, ca finz’a deris dae te appo tentu onzi gosu e onzi cuntentu. Beni. Sa cara pon’in pett’e sinu, a longu lassabil’in sa pettorra, cantu, che prima, onzi notte torra a mi dare carignos de cuntinu. No podet esser disignu divinu chi nos potat mudare sa forra Torra, pius de su ch’appo t’app’a dare, bastet ch’in s’oltu sigas a bistare. Pag. 172 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu UNA NOTTE DE ERANU de Vittoria Calzaghe Fid’una notte calma de eranu No aia pensamentos pro niente Ma in me s‘iscadenat s’uraganu. Tristes fattos, arregionos de sa zente Chi invece cheria ismentigare In cust’ora mi torrana presente. Hana desizu de mi turmentare Insonne imbaro fin’a manzanile Non m‘han lassadu mancu reposare. Su puddu es già cantende in su puddile Ed eo ojos no happo serradu Mi peso and’aberrer su giannile. Passende est in su mentres su soldadu Chi sa notte a fattu sentinella Tot’ìstraccu e mesu assonnadu. No a passadu sa notada bella Lu ido frittulosu e affannadu Puru si fi serradu in sa camella. A passu lestru pariad’impressadu Girend’a s’ater’oru e sa contrada Penso chi cue l’epana giamadu. B’aiad’ una disgrascia segnalada Intendo sas sirenas fin sonende Sa zona fi de fogu inghiriada. Sos soccorsos fin lestros arrivende Una femina ido fi brugiada Cun lentolos la fini covachende. Inie abbaidende assucconada Sos pompieris fin tottu bulìzende Boghende ater corpos in s’istrada. Unu pariat ancora respirende Es cussu chi a sa fatta e manzanile De turn’e sentinella fi torrende. Prego pro issu chi no siat finida E che eroe bìncat sa partida. Pag. 173 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu UNA PINNA de Salvatore Frau Una pinna valente servidore la vantat su monte po dirittu, Un su ohro in manos had’ iscrittu de vida sua odiu e amore. Tinta barbaricina ‘e ohlore rias severas rudes è granitu. Un atteras intrà est in conflittu ma est semper’essia vinchidore Had iscrittu rias de libertade donu suo in regalu a sos peus avviliu da s’infamiadore. Allegas de unfortu a cada vrade no ha pediu nudda manc’a Deus moribundu in s’estremu dolore. Pag. 174 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu UN’AVOCAU IMPARTZIALE de Luigi Zedde Su iginu meu s’es postu a fraigare servinnosi de su muru meu sentza mancu mi ne aere foeddau, bienno cussu deo d’apo nau:” gi d’ischis ca su muru tot’intreu m’apartenede e mi deves pagare sa metade, si chelese sa comodidade e intrare in comunidade” Ma issu bettiosu e testorrudu, comente mai chi nudda di esse nau, casi mi lassada comente unu fessu; deo po difennere su meu interessu, detzido e consultare un’avocau unu e cussos balentes e atzudu, connotu in totu is tribunales po i letziones suas maistales. E m’at nau:” tranquillu amigu meu, (in unu tonu de fraternidade o chi mi fessede de familia parente), datu ca issu faede su molente, non solu e ne pagare sa metade, asa biere, du pagat tottu intreu,” e sentza mancu cuntrattare a pretziu arribada sa die de su giuditziu. Dae nanti e su publicu ministeriu, cun unu espostu dignu e Cicerone, in chime minutos aiat concrusu, giudicanno ca fiada in abusu, si non pagaiat sa purtzione, e totus ant aprovau custu criteriu, e issusta sa pinna in sa tinta anta firmau ca tenia sa causa inta. Pagas dies infatu s’oratore, mi mannada un’iscrittu dae pretura, cun sa fattura e s’esitu e processu; e mi narada:”as tentu sutzessu, pero ti prego de tennere cura de mi pagare su chi ses depidore, ca po chi is contos sianta serraos, du ad ancora certos arretraos. Pag. 175 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Po su muru segunnu sa peritzia, t’ibetat custa summa arrutunnada, pero du es de iscontare su ghestau, tantu ibetad’a su peritu giurau, tantu po s’autu in carta bullada, e tantu po ispesas de giustitzia, totu pagau pretore e notarios, mi depese a mimi is onoranios” Che avocau in cattedra didatica, fiada un’oratore incomparabile po diffennere totu is afrontos, pero puntore! Fintzas in is contos, giaiat letziones a unu contabile si no a Pytagora in matematica; po diffennere una causa semper prontu, ma solu po su suo torracontu. Como po curpa e cust’idea macca, non mi setzo prus nemancu in s’ortu dae canno est passau custu giuditziu; ca non solu de no aer tentu benefitziu, ma su iginu mi cardiad’a tortu, e du apo postu inare dae bussacca; meno male ca fia in s’arresone si no d’aia finia in presone. Gigi tenediddu po letzione, si non cheles torrare a pes iscurtzos e solu cun is ossos e i su corgiu, ca cussa gente canno biente mortorgiu, s’affraccant comente is inturgios e ti lassanta in mala conditzione, ca sa giustitzia sentza peruna pena s’ingrassada cun sa miseria agnena. Non tzerries mai avocau ne pretore, ca cun issos ses sempere perdidore ! Pag. 176 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu UNDAS de Enrico Frau Dae custu logu amenu intr‘e s‘appusentu meu lasso essire solu melodias istrintas in sas manos mias lughes de chelu e de luna po s‘alenu ‘e s ‘umbra de onzi viaggiu sas tropias de coraggiu in sas dies de igerru e unu cantu fizu ‘e su rispettu ispargo frores in su trettu infustu de mele e abba pura e-i sa notte no est mai iscura brincos de disizos dae su tempus de sas mendulas durche che su sole in su niu a sa manu in su riu frisca de amentos chi lassana su coro a su cantu una preghiera a onzi santu in s‘istrada e su perdonu po chi no at tentu frenu fozas in su lacu prenu de ispera po ninnare lenos sonos de su entu lassa andare como su turmentu aberinde sas ventanas a sas prendas de sa die Isetta s‘ora de su nie che s ‘isprigu a su manzanu nettu de onzi cara in s ‘ispantu solu, provo custu cantu bantu de arcanas undas Sas frundas lebias che s ‘ora ‘e sa notte s‘appentana istentana.... e torrana inoghe sa oghe ‘e sa terra. Pag. 177 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu UNU AFFLITTU A TONARA de Salvatore Dore Dai custos logos solianos , istesos campos de su campidanu pro cuncurrer a rosas e beranos a sa pinna Tonara ponzo manu non suni gentiles e galanos iscrittos dae su tuo paesanu mancu de Mossa o de Murenu ma d’unu chi de penas est pienu bae o musa mia amara de Gennargentu lea su camminu firmadi cando arrivas a Tonara e rend’onore a Mereu Peppinu a tottu sos presentes tue nara cust’est iscritta da unu mischinu non podet esser inoghe presente proite bivet in lettu sofferente afflittu dai SLA bivo costante tres annos chi non fago passu e de concursu so principiante in pius poeta de valore bassu pro chi siat s’agonia allietante iscrio pro divagu e pro ispassu sa poesia mi rendet pius forte a supportare sa crudele sorte Tonara cust’omine isfortunadu tentat de t’iscriere unu cantu a cumponner bonu no est tantu ca Deus cussu donu no l’at dadu su male su destinu l’at signadu e destinau est pro su campusantu prima chi l’amantet terra fritta concurret chin custa musa iscritta a numene mi naro Salvatore montagninu, ma vivo in bassura si cheret unu die su segnore a custu male oscuru dare cura benzo Tonara a ti render’onore e mi godo su friscu de s’altura in bisitta ‘e sos logos de incantu chi su grande Mereu citat tantu Pag. 178 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu ispero nessi de poder’ unu die da-e su lettu a terra ponner pè pro benner Tonara a hue tie e ammirare sa fonte de Galusè chi abbas dae gelidas che nie pro m’infunde sas laras aimè chin abbas puras de su Gennargentu fora sos muros de custu apposentu pro chi deo in lettu vivo afflittu intro de cust’umile dimora a tie terra de musa incantadora ti sia custu cantu beneittu e si tue mi rinnovas chi s’invitu abarra certu chi t’iscrio ancora a t’iscrierer ancora so dispostu finas chin sa losa non so postu si pro casu ancora ses disposta de m’imbiare a distintu s’invittu però si deo non torro risposta proite in vida non tenzo s’abbittu s’anima mia in sa bara cumposta su lumen meu in sa preda iscrittu tue versu in limba ses pedinde ma deo gioia eterna so godinde Pag. 179 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu UNU BALLU TUNDU de Francesco Scano Sa vida curri si da persighisi, abarra firma si non da caghisi, scarpinada si da sott’istimasa. Ma danzada puru, s’imparasa su passu de sa circustànzia. E no esti sempri passu de gioia, ci poris giurai. Toccada a imparai su passu de sa danza trista, inùe su ritmu non timiri dolori. Pag. 180 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu UNU FIORE A SA TUMBA ‘E PEPPINU de Franziscu Marras Si sa morte hajat postu in contu cun d’unu pagu e nobile talentu de su bisonzu chì de Te hamos tentu mai t’hajat dadu su tramontu. Fisti cantende ancora in Gennargentu in sos nuscos de sas friscas piantas poesias chi nos mancana tantas de sas chi has lassadu in testamentu. Isperamos de nde naschere ancora poetas che a Tie in custa terra chi fetten gherra contras a sa gherra ca finzamente est arrivada s’ora. Dae cuddu fatale addiu Tou ateras isperanzias amos perdìdu de connoschere birde e fioridu sa figura de unu mundu nou. Si l’ischias e cantos Isolanos sas posias Tuas chi han leggìdu e cantu lodes bellas ti han tessidu a tottus dias istringher sas manos. A su fentomu s’allegrana in cara e si estin de gioia cuntentos liberana de coro sos turmentos e mandana fìores aTonara. Cantaias che puzone in beranu sa libertadè in versos a s’apertu como su logu est mudu unu desertu semus vivende in d’unu modu istranu. Una delusione donzi tantu cando s’ispera lontanu sicc’andada e signales minettosos nos mandada finza a nos fagher vivere in piantu. Torradu a raighinare est che lua su privilegiu ingiustu e famidu su dirittu e su poveru han divididu e no iscultan sa dottrina Tua. Has fattu onore a sa Tua Nadìa has su matessi nuscu e su fiore sempre t’hamos a tenner grande amore comente a sa Tua poesia. Pag. 181 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu VIDAS PASSADAS de Emanuele Piras A bortas est che una ‘isione. Deo bivo comente tothus, chircande de sighire sas trathas de sos sàbios, caminande in carrelas unu tempu connothas. Ma in d-un ‘época passada soe mortu, mentre terriosu cunfidao in megus ithothu; e in cussu mamentu apho pregau pro ténnere un àttera possibilidade. S ‘istintu, iscrariu dae su atinare de sa morte, naraia ca non si podet irdisire una cussèntzia, puitte, ispartos sos pìcculos abàrrana in lenas memòrias, comente commo, candho paret torra chi sa meta sied ‘accanta. Pag. 182 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu VIVIMUS TORRA de Angelo Moro Episcopo Cando torras cun megus, in cussa terra chi tue conosches bene, e sa tilighessa hat lentas movitias; in cussos logos tra duos mares colamus tra ingroghios profilolos in su pasidu mudore de su sero. Torra idimus su massaju ch’isettat sortilejos de sa luna e in sas fentanas lantias atzesas po allontanare sas traschias e sas siccagnas chi brujan sos lavores. Nos hant a fagher festa caccigande s’ua cun su déchidu ruer s’olia che sos consumidos ranos de unu rosariu e sa delicada linfa pretziosa a su ticchiriu ‘e sos frantoios chi maghinant de notte. Vivimus torra a s’iscopiu ‘e sos sentidos ne sunt cuadas milli fertas ferenadas intantu chi sa roda versant piantos colorados in sas biddas chi festana sos santos.. Pag. 183 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Torra hasa ‘idere in chelos biaitos bolande su cau, e traghidas de lughe e has agatare de sas passadas stagiones in su caldu respiru de sas roccas, sos truncos trobeddados chi raccontana sa seculare sfida cun sos bentos. Profumos de turrone has a intendere e sonos de sonazzas e trinitos, chi alligrant sos ispantos de custa terra amada. Non sentis no segretas penas e ranchidos piantos a sos caldos rajos de su sole chi trasformat sa vida in paristoria. Pag. 184 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Indice Su Bandu Sa Giuria A babbu A bois angheleddos delicados A Cicitu A deisegus a sa portita A Giovannangela A is anzianus A minnanna Valentina A Peppinu Mereu A Peppinu Mereu su poeta A Pippinu Mereu A Renato Poddie A sa limba A sa luna A su poeta 'e Galuse' A tie chi ti naran poeta A Tommasu Onofri A Tonara A un'amigu tzegu A ziu Peppinu Mereu su poeta Aba de maiu Adiosu amigos adiosu Amentos Amentos chi sunt ghia Amentu e sos sentidos Ammentos de pipìa Ammentos po un'istrina Arregodos Arrumoriu de mari Barbagia Bella se bella sarda Ben'arribau beranu Biddesi di deu Bulione de su tempus Caminera de ni Camineras de lughe Cando Cantos pisches e abbas Cantu mi costat Caru Peppinu Chelu e terra Chentusettannos Ch'essit s'atunzu Chirchende ruos Comu colbi di mari Conzillu a un'amigu Coro a imprestidu Cruda beridade Currentina retrograda Custa vida Custu mare Deo seo sardu Raimonda Sau Antonello Arba Serafino Saba Giovanni Maria Pala Augusto Marini Carmen Sanna Maddalena Spano Sartor Francesca Dessì Maria Murgia Pascale Puligheddu Giovanni Sulis Maria Giovanna Carboni Antonio Porcheddu Antonio Puddu Francesco Delussu Giorgio Garau Giovanni Andrea Zucconi Carmelo Sulis Antonio Serra Paola Ibba Miscali Francesco Angioni Basilio IIio Deidda Giovanni Antioco Mura Mario Serafino Pronteddu Carmela Carboni Franchisca Sanna Giorgio Garau Tianni Mascia Raffaele Piras Basilio Sardi Antonio Lampis Giovanna Maria Mela Stefano Arru Roberto Mura Mario Portas Giangavino Vasco Santinu Marteddu Teresina Secci Benigno Casula Gonario Carta Brocca Giovanni Agus Franco Piga Piero Masala Gianfranco Garrucciu Erminio Sau Teresa Piredda Paoloni Giuseppe Delogu Berteddu Craba Salvatore Frau Franco Maccioni Domenico Carboni Pag. Pag. Pag. 3 4 5 6 7 8 9 10 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 34 35 36 37 38 39 40 42 43 44 46 47 49 50 52 53 54 55 57 58 59 60 61 62 Pag. 185 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Deus… nosu… Disigendi Disizzo Dolu Emigrantes Emigrau Est festa in bidda mia Facultade matanzosa Faschizola Frimma Frore Frore galanu Genti comenti a nosu Giogos de pitzoccheddu In cricca 'e temas In prus dolore, in prus odiu, in prus pahe In s'apposentu mudu Incantu e timoria Innui si cuat s’amori Is arregordus Is carabineris de sa gramatica Is pipius de su tempu' passau Isione 'e unu tusorzu Ispassianno Ispasule' Isperas Istagione fiorida It' est poesia La sera accindìami la radio Libertade Limba Lughe Lughes de poesia Mama e fiza Misteriosu fogliu No b'hat cosa Nostalgicos montes Onore a sa brigata sassaresa Onori a sa memoria Orfanu Padanos Parit Pascidroxu 'e monti Pastori Peccadore Pentzami amore! Pesperu peleosu Pillados Poberu Prima die de iscola in tonara Proite non cantas puzzoneddu Radici Rosa passida Rosas e fiores Pag. 186 Leonardu Porceddu Domenico Mele Rosaria Floris Carmela Piredda Mariangela Sedda Antonio Sanna Rosa Cossu Elio Sau Mario Nurchis Katia Marcias Marina Demelas Fernando Pisu Ignazio Mudu Luigi Zedde Giovanni Molinero Tore Soru Tetta Becciu (Antonia Vittoria) Erminio Sau Vincenzo Piu Salvatore Usai Ivo Murgia Cicita Cabras Antonio Diego Manca Maria Giovanna Carboni M. Valeria Urru Antonio Maria Fadda Carlo Donaera Franco Piga Giuseppe Tirotto Giovanni Piga Antonello Bazzu Andrea Meleddu Antonio Porcu Gianni Melas Fabiana Contini Gian Piero Angotzi Antoni Deiana Cosimo Secci Savino Spiga Angelino Mocci Francesco Niffoi Luca Marcia Maria Gabriella Piso Demuro Dante Erriu Antoni Maria Pinna Augusto Boi Stefano Arru Giuseppe Chessa Francesco Noli Francesca Dessì Pietro Pittalis Teresa Angela Carboni Tonino Fancello Salvatore Murgia Pag. 63 64 65 66 67 68 69 71 72 73 74 75 77 78 79 80 81 82 83 84 85 87 89 90 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 103 104 105 106 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 123 124 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu Rosas po fiorire sos beranos Sa dispedìda Sa droga Sa fede isperanzia e caridade Sa femina sarda Sa funtana de abba frida Sa idda 'e macumere Sa idda mia Sa limba melodiosa Sa prama Sa predica de hoi a is serbidoris de soberanu Sa storia nosta Sa virtude truncada S'amore prus mannu Sardigna Sas letzes fattas po cumbenientzia Sedilo Semidas de vida suterrada Sentenzia Sestinas Si giamavat Tonara Si morit su poeta S'ifferru S'imbrachinada S'iscala de sa vida S'istria Solu tando S'omine e su lettu Sos sonnios Stamine e tramas Su ballu faeddadu Su carr'e nannai Su giogu de is partis Su pani de sa fida Su pipieddu de sa bia mia Su sardu Terra de poesia Tonara Tonara Tonara - amentos lontanos Torra Una notte de eranu Una pinna Un'avocau impartziale Undas Unu afflittu a Tonara Unu ballu tundu Unu fiore a sa tumba e Peppinu Vidas passadas Vivimus torra Pietrino Curreli Ida Patta Gianfranca Modolo Gesuino Loi Antonio Renato Cocco Sebastiano Saderi Salvatore Sogos Salvatore Ortu Maria Teresa Mancini Antonio Cubeddu Giovanni Bellisai Salvatore Usai Francesco Floris Antonio Salis Anna Cidu Onorato Casula Antonio Ignazio Onida Filippo de Cortis Salvatorica Miscali Salvatore Demurtas Giovanni Pira Salvatore Nanni Vincenzo Forma Antonio Putzu Maria Francesco Marcello Gesuino Curreli Pietro Sotgia Giovanni Sulis Bardilio Gaetano Fenu Raimondo Porcu Giovanni Giuseppe Contini Virio Cau Rosanna Podda Marco Pani Marisa Pittau Antonio Longu Flavio Littera Giovanni Noli Remo Sau Cicicu Secci Giommaria Sias Vittoria Calzaghe Salvatore Frau Luigi Zedde Enrico Frau Salvatore Dore Francesco Scanu Franziscu Marras Emanuele Piras Angelo Moro Episcopo Pag. 125 126 127 128 130 131 132 133 134 135 136 138 139 141 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 154 156 157 158 159 160 161 162 163 164 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 177 179 180 181 182 183 Pag. 187 II Cuncursu de poesia Peppinu Mereu XPRESS di Alessandro Orrù Via Basilicata, 51 Cagliari Tel. – Fax 0703511869 Pag. 188
Documenti analoghi
La poesia di Eliseo Spiga, Maddalena Frau e Santino
a sa tzitade cara a Don Bainzu;
est tantu tempus chi apo pistichinzu
de che torrare pro Carrasecare.